• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...

İdare ediyorum bu şeker durumu çıktığında bi kriz dönemi atlattım yine ama toparladımmyine.çok ağlıyorum bitek arkadaşlrıma insanlara karşı hep düşmanca duygular besliyorum.herşeye alınıp ağlıyorum.böyle olduğum için ağlıyorum bazen.ama akşama doğru sakinleşiyorum genelde sabah öğlen arası oluyo bu krizler.işallah zarar vermiyodur çocuğa
yok canım vermezsin allahın izniyle hiç korkma, ağlamak güzel bişey rahatlarsın. Tüm bunlar hormonlardanda oluyor zaten, sadece kaygı korku diye düşünme. Geçicek inşallah bu dönemlerde
 
Çok kötü bir rahatsızlık gerçekden hamileligi düşünmüyordum nasıl oldu diye kendi kendimi yiyorum olacaklara engel olamadım mı cünkü bu rahatsızlık beni öldürmğyır süründürüyor
Canım sen hastalığına teslim olduğun sürece seni süründürmeye devam edecek. Ben 14 yıldır uğraşıyorum bu hastalıkla, çocukluk zamanında başlamış. O yüzden engel olamadığını, kendine söz geçiremediğini çok çokk iyi anlıyorum. Ama bir noktadan sonra dur demeyi frenlemeyi bilmek, bunun sadece beynin bir oyunu olduğunu kendimize kabullendirmeyi öğrenmemiz gerek. Teslimiyet yalnızca Allaha olduğunda inan daha çok rahatlıcaksın. Allah büyük, insanlar ne hastalıklarla uğraşıyor. Çok şükür halimize, Rabbim esirgesin inşallah. Çocuk sahibi olamayan, milyonlarca para döken, yıllarca içindeki özlemle yaşayan insanlar var. Allah bunu sana nasip ettiyse vardır mutlaka bir hayır. Bırak hastalık üstüne gelsin, kaçma ki korkmadığının sinyali gitsin beynine. Burda hepimiz aynı hastalığı yaşıyoruz, daha kötü durumda olanlarda var. Yalnız değilsin, desteğe ihtiyacın olduğunda yaz buraya. Ama herşeyden önce sen bir annesin bunu hatırlat kendine, güçlüsün.. En güzel zamanlarını vesveseye teslim etmemeye çalış elinden geldiğince..
 
32 yaşındayım kaygı endişe panik atak hastasıyIm 10 yasında kızım var adeta kabusa döndü hayatım bu gebelikle
Panik atak bendee var
Hele hastaneye gideyimm kontrole nile gör benu canim yanacsk korkusu suan bile vajinam batiooo
 
Hayırlı geceler bende cok istiyorum ama pank atak için ilaç kullanıyorum bu ay beklemedeyim bi yandan korkuyorum tutarmı dıye bi yandanda çok istiyorum çok karmaşık haldeyim kendimi gaza getiriyorum hamile olursam çok çok iyi olucam diye ama beynimin bi tarafındaki o korku hep var eşimde bu sebeptenmi bilmiyorum ama istemiyo 1senelik evliyim 31 yaş artık olsun istiyorum fazla uzattım ama kafamda deli sorular :emir_bebek::KK43::KK6::KK6:
 
Hayırlı geceler bende cok istiyorum ama pank atak için ilaç kullanıyorum bu ay beklemedeyim bi yandan korkuyorum tutarmı dıye bi yandanda çok istiyorum çok karmaşık haldeyim kendimi gaza getiriyorum hamile olursam çok çok iyi olucam diye ama beynimin bi tarafındaki o korku hep var eşimde bu sebeptenmi bilmiyorum ama istemiyo 1senelik evliyim 31 yaş artık olsun istiyorum fazla uzattım ama kafamda deli sorular :emir_bebek::KK43::KK6::KK6:
Öncelikle Allah hayırlısıyla nasip etsin inşallah.. Allahın verdiği mucizeyi taşımak, doğurmak o kadar eşsiz duygular ki.. Kucağına aldığın anki hislerin tarifi yok.. Böyle bir güzelliği yaşamayı sırf hastalığınız yüzünden kenara itelemeyi düşünüyosanız tekrar bi düşünün derim. Bende 14 yıldır bu hastalıklarla uğraşıyorum ama şükürler olsun Rabbime kii ikinci doğumumu yaptım. İnsan istesin yeter ki, başaramayacağı şey yok. Hastalığının bebeğinden üstün gelmesine hiçbir zaman izin vermemeye çalış eğer hamile kalmış isen olur mu? Çünkü bu hastalık yüzünden hayatı ertelemeye değmiyo.. Erteledikçe, prim verdikçe hep daha fazlasını istiyor malesef..
 
Hayırlı geceler bende cok istiyorum ama pank atak için ilaç kullanıyorum bu ay beklemedeyim bi yandan korkuyorum tutarmı dıye bi yandanda çok istiyorum çok karmaşık haldeyim kendimi gaza getiriyorum hamile olursam çok çok iyi olucam diye ama beynimin bi tarafındaki o korku hep var eşimde bu sebeptenmi bilmiyorum ama istemiyo 1senelik evliyim 31 yaş artık olsun istiyorum fazla uzattım ama kafamda deli sorular :emir_bebek::KK43::KK6::KK6:
Canım hiç korkma, allah öyle bi güç veriyoki, zorda olsa üstesinden geliyosun. Bak zor oluyor tabi, ama başarılamayacak bişey değil, burda hepimiz pa anksiyete korku kaygı yaşayan hastalarız, anneleriz. Destek oluyoruz birbirimize devamlı. Sende korkma, allah büyük.
 
Ben bebeği bir türlü istemiyorum Doğumdan sonra bakamam atak geçiririm diye birde bende aşırı şiddetli kaygı endişe var bugun misafir mi gelecek akşamdan huzursuz oluyorum buda beni zora sokuyor ben Doğumdan sonr hastalanacaksam rabbim emanetini vermesin ama hayır ferahlık getirecekse doğsun bakamazsam kahrolurum
 
Ertelemeyi hiç düşünmedim aslında çok istiyorum korkuyorum ama çocuk isteğim daha çok ama sanırım eşim bu konuda bana güvenmiyo her fırsatta sıkıntılı dönem olucak daha erken diyo korkum sadece o dönemde ben katlanırım bi şekilde ama o bana ne kadar sabırlı olucak davranışlarım ona karsı illahaki değişicek ve benim suratsı keyifsiz olmama hiç tahammülü yok sürekli evin içinde tabiri caizse mutluluk neşe sacan herseye gülen biri olarak dolaşmam şu durumda evet öyleyim sıkıntım oldugunda hafiften ataklarım oldugunda bile belli etmemeye calışyorum tabi ilacında sayesinde ama hamilelik döneminde nasıl olurum bilmiyorum oda bundan fena tırsıyo sanırım bakalım hayırlısını nasip etsin MEVLAM ayın 8 den sora belli olucak psikiyatrim henüz bırakmama gerek görmedi ilacı 10 mg paxera kullanıyorum hamile oldugunu ögrendiğinden sora bakarız ialç durumuna dedi
 
Ertelemeyi hiç düşünmedim aslında çok istiyorum korkuyorum ama çocuk isteğim daha çok ama sanırım eşim bu konuda bana güvenmiyo her fırsatta sıkıntılı dönem olucak daha erken diyo korkum sadece o dönemde ben katlanırım bi şekilde ama o bana ne kadar sabırlı olucak davranışlarım ona karsı illahaki değişicek ve benim suratsı keyifsiz olmama hiç tahammülü yok sürekli evin içinde tabiri caizse mutluluk neşe sacan herseye gülen biri olarak dolaşmam şu durumda evet öyleyim sıkıntım oldugunda hafiften ataklarım oldugunda bile belli etmemeye calışyorum tabi ilacında sayesinde ama hamilelik döneminde nasıl olurum bilmiyorum oda bundan fena tırsıyo sanırım bakalım hayırlısını nasip etsin MEVLAM ayın 8 den sora belli olucak psikiyatrim henüz bırakmama gerek görmedi ilacı 10 mg paxera kullanıyorum hamile oldugunu ögrendiğinden sora bakarız ialç durumuna dedi
Canım benim, hamilelik başlı başına hormonların alt üst olduğu bir dönem zaten. Psikolojik rahatsızlığı olmayan insanlar bile değişiyor. Dakikası dakikasına uymuyor insanın. Bu dönemde eşlere de idare etmek düşüyor mecburen. Sonuçta ikinizin bebeği ve isteyerek huysuzlanmıyoruz. Bizim için kolay mı sanki.. Bedenimizin işleyişi tamamiyle değişiyor.
. benim eşimde sürekli neşeli ve aktif olmamı istiyor. Azcık suratım düşse hemen opfayıp poflamaya başlıyor. Ama bende insanım sonuçta, bazen tahammülümün yetmediği zamanlar oluyor, yoruluyorum. Atak geçirdiğimde ya da anksiyetemin tavan yaptığı zamanlarda kendi kendime cebelleşmek zorunda kalıyorum çünkü ne zaman onunla paylaşmak istesem " çok takıyosun " diyerek suratını buruşturur. O yüzden paylaşmayı bıraktım. Olabildiğince çocuklarıma evime kendime ve eşime yetmeye çalışıyorum. Bazı şeyleri umursamamaya, görmemeye çalışıyorum. Olumsuz anlarda bile kendimi rahatlatacak iyi bir yan bulmaya çabalıyorum. Hastalığı kabullendiğimiz sürece daha kolay başediyoruz. Eğer ben panikliyim, böyle yaparsam şöyle olur vs gibi şartlandırmalar yaparsan hastalığın ekmeğine yağ sürmüş olursun. Sadece kendine güven, yaşayacaklarının normal bir süreç olduğunu, yalnız olmadığını bil. Ben panikliyim ama bu benim hayatıma, duygularıma yön veremez de. Allahın lütfettiği mucizenşn tadına varmak istiyorum, ataklarla uğraşacak zamanım yok ama atak gelicem diye ısrar ederse bi ara ağırlarım de dalga geç :) gerçekten bak..
Uzun oldu umarım sıkmamışımdır. Sadece bu güzelliği yaşamanı çok isterim doya doya Allahın izniyle inşallah..
 
Canım benim, hamilelik başlı başına hormonların alt üst olduğu bir dönem zaten. Psikolojik rahatsızlığı olmayan insanlar bile değişiyor. Dakikası dakikasına uymuyor insanın. Bu dönemde eşlere de idare etmek düşüyor mecburen. Sonuçta ikinizin bebeği ve isteyerek huysuzlanmıyoruz. Bizim için kolay mı sanki.. Bedenimizin işleyişi tamamiyle değişiyor.
. benim eşimde sürekli neşeli ve aktif olmamı istiyor. Azcık suratım düşse hemen opfayıp poflamaya başlıyor. Ama bende insanım sonuçta, bazen tahammülümün yetmediği zamanlar oluyor, yoruluyorum. Atak geçirdiğimde ya da anksiyetemin tavan yaptığı zamanlarda kendi kendime cebelleşmek zorunda kalıyorum çünkü ne zaman onunla paylaşmak istesem " çok takıyosun " diyerek suratını buruşturur. O yüzden paylaşmayı bıraktım. Olabildiğince çocuklarıma evime kendime ve eşime yetmeye çalışıyorum. Bazı şeyleri umursamamaya, görmemeye çalışıyorum. Olumsuz anlarda bile kendimi rahatlatacak iyi bir yan bulmaya çabalıyorum. Hastalığı kabullendiğimiz sürece daha kolay başediyoruz. Eğer ben panikliyim, böyle yaparsam şöyle olur vs gibi şartlandırmalar yaparsan hastalığın ekmeğine yağ sürmüş olursun. Sadece kendine güven, yaşayacaklarının normal bir süreç olduğunu, yalnız olmadığını bil. Ben panikliyim ama bu benim hayatıma, duygularıma yön veremez de. Allahın lütfettiği mucizenşn tadına varmak istiyorum, ataklarla uğraşacak zamanım yok ama atak gelicem diye ısrar ederse bi ara ağırlarım de dalga geç :) gerçekten bak..
Uzun oldu umarım sıkmamışımdır. Sadece bu güzelliği yaşamanı çok isterim doya doya Allahın izniyle inşallah..
Aynen öyle yapmaya çalışyorum yok canım ne sıkılması 8 senedir uğraşıyorum bu panikle yatağa düşürdüğü zamanlarım evden cıkamadıgım zamanlarım da oldu çok şükür atlattım artık dediğin gibi dalga geçmeyide öğrendim ama işte buda farklı bir süreç olucak eger bebiş tutarsa onada kendimi hazırlıyorum burda okuduklarım bi nevi alıştırma oluyo çünkü panik atakda bazı hislerin bi tek sende olmadıgnı bilmek çok etkili bi terapi bi nevi doktor ilaç artı insanların yaşadıklarını okuya okuya şuanki duruma gelmeyi başardım korkum eski kötü günlere tekrar dönmek genede herşeyde vardır bi hayır RABBİM herkesin hakkında en hayırlısını versin
 
Biz panikliletin ve anksiyete sahibi olanların en baş ortak özelliği ne biliyormusunuz, detaylandırıyoruz herşeyi ve kaçınıyoruz. Çok detaylı düşünüyoruz, öyle olursa böyle olurmu hamile kalırsam istemezsem kötü olursam diye diye yapacağımız şeyden uzaklaşma kaçınma eğilimi gösteriyoruz. Kaçıncada hastalığın beslendiği damarlar dahada kuvvetleniyor ve bizi her seferinde daha fazla kıskacına alıyor. Burda başkalarının hikayelerini okumak insana gerçekten güç veriyo, ben tuhaf değilim diye düşünmeye başlıyosun. Destek olmak çok güzel bişey. Zor zamanlardan geçtim hamileliğim boyunca, sonuna geldim şükür hala kaygı ve korku zaman zaman elbet yaşıyorum ama fırsat vermemeye çalışıyorum. Çünkü pa öyle bişeyki azcık yüz bulsun hemen yerleşiyo ve tepene çıkıyo dınırlarını zorluyor. Burada birçok arkadaşımızla birbirimize destek olmaya çalıştık, kuvvet vermeye çalıştık. Yine hala olmayada gerekirse her zaman destek olmayada devam edicez birbirimize. Bizi bizden başkası anlamıyor çünkü. Diyeceğim o hayatınızı ertelemeyin. Olacak olan illaki olur. Önüne bir türlü geçemeyiz. Ama “olacakmı acaba” diye yaşamak çok büyük bir işkence. Hayatını zamanını tüm güzel şeylerini çalıp götürüyor. Dua ile pozitiflik ile kabulleniş ile ağır ama sağlam ilerlenebiliyo. Bazen mehter takımı gibi oluyor iki ileri bir geri o zamanda burdaki dostlarımız imdadımıza yetişiyor. Hayat çok güzel, evlat çok güzel, ertelemeyelim. :KK66: rabbim yardımcımız oldun hepimizin...
S Ssssa B BeRnA087
 
N nilay984 y4zy4qmurum y4zy4qmurum çok güzel yazmışsınız ikiniz de.bana da çok yardımcı oldunuz gerçektenten burası olmada ben de napardım bilmiyorum.
Canımm birbirimize azıcık faydamız dokunuyırsa ne mutlu. :) bizim bizi anlayan birikerine ihtiyacımız var herzaman. Sen napıyosun bu arada nadıl gidiyo hamilelik? Şeker olayın nasıl hidiyor?
 
Aynen cok guzel yazmışsın gercektende öyle bende cok aşamalardan gectım panik atak ankisiyetede tavan yaptıgı gunler oldu ama şunu öğrendim üstüne gitmezsen o senin üzerine geliyo hani bi adım atmaya korktugumuz hersey aslında iyileşmek için büyük bi etki ama o adımı atmadıgın sürecede o korku kaygı her zaman beyninin bi köşesinde kalıyo ne zamanki umursamamayı kendini dinlememeyi öğreniyosun işte ozaman iyileşmeye başlıyosun ben yeşil reçete bağımlısıydım artık gunde yarım içmem gereken ilaç bazen yetmiyodu ve 2 bazen 2 buçuk içtiğim oluyodu ne zamanki doktor bana artık bagımlı olmuşsun bir hafta sana serbest sora gel ve bağımlılık tedavisine başlicaz dedi kendimi okadar aciz kötü hissettimki ben kendime ne yapıyorum dedim ve o bir haftayı ilaçsız geçirdim hergun bi adım daha ileri gitmek için çabaladım cok zor anlarım oldu ama kendi beynimle savastım sırf doktorun karşısında kendimi kanıtlamış olarak hayır ben bagımlı değilim diyebilmek için ve bir hafta sora doktorun karşısına ben o ilacı bıraktım diye oturdugumda yuzundeki o ifade butun sıkıntılarıma değdi kendimi çok güçlü hissettim ve anladımki üzerine gitmeden olmuyomuş bu hastalığın tek ilacı üzerine gitmek umursamamak o sıkıntı geldiğinde evet buda diğerleri gibi geçicek demeyi öğrenmek şimdi yeni yaşayanlar için bunlar imkansız geliyo benim yaşadıklarımı kimse yaşamadı olarak düşünüyolar ama aynılarını belki zaman zaman daha agırlarını yaşadım 8 hatta dokuz senedir tek başıma savastım ve bu sürecin sonunda sadece hala görüştüğüm tek bi arkadasım kaldı okadar insan eledimki beni sıkan bana zararı olan moralimi bozan herkesten hatta çoğu akrabamdan uzaklaştım evet yeniden olurmu tekrar olurmu korkusu hep bi yerde duruyo beyinde ama tekrar geldiğinde zaten siz ezber yapmış oluyosunuz ve biraz daha kolay geçiyo
 
Aynen cok guzel yazmışsın gercektende öyle bende cok aşamalardan gectım panik atak ankisiyetede tavan yaptıgı gunler oldu ama şunu öğrendim üstüne gitmezsen o senin üzerine geliyo hani bi adım atmaya korktugumuz hersey aslında iyileşmek için büyük bi etki ama o adımı atmadıgın sürecede o korku kaygı her zaman beyninin bi köşesinde kalıyo ne zamanki umursamamayı kendini dinlememeyi öğreniyosun işte ozaman iyileşmeye başlıyosun ben yeşil reçete bağımlısıydım artık gunde yarım içmem gereken ilaç bazen yetmiyodu ve 2 bazen 2 buçuk içtiğim oluyodu ne zamanki doktor bana artık bagımlı olmuşsun bir hafta sana serbest sora gel ve bağımlılık tedavisine başlicaz dedi kendimi okadar aciz kötü hissettimki ben kendime ne yapıyorum dedim ve o bir haftayı ilaçsız geçirdim hergun bi adım daha ileri gitmek için çabaladım cok zor anlarım oldu ama kendi beynimle savastım sırf doktorun karşısında kendimi kanıtlamış olarak hayır ben bagımlı değilim diyebilmek için ve bir hafta sora doktorun karşısına ben o ilacı bıraktım diye oturdugumda yuzundeki o ifade butun sıkıntılarıma değdi kendimi çok güçlü hissettim ve anladımki üzerine gitmeden olmuyomuş bu hastalığın tek ilacı üzerine gitmek umursamamak o sıkıntı geldiğinde evet buda diğerleri gibi geçicek demeyi öğrenmek şimdi yeni yaşayanlar için bunlar imkansız geliyo benim yaşadıklarımı kimse yaşamadı olarak düşünüyolar ama aynılarını belki zaman zaman daha agırlarını yaşadım 8 hatta dokuz senedir tek başıma savastım ve bu sürecin sonunda sadece hala görüştüğüm tek bi arkadasım kaldı okadar insan eledimki beni sıkan bana zararı olan moralimi bozan herkesten hatta çoğu akrabamdan uzaklaştım evet yeniden olurmu tekrar olurmu korkusu hep bi yerde duruyo beyinde ama tekrar geldiğinde zaten siz ezber yapmış oluyosunuz ve biraz daha kolay geçiyo
:KK9::KK9::KK9::KK9::KK9::KK9:
 
Bu yasadigimizda.imtihan hastalik panik var bide vesvese var bizde tevekkülumuz az oldugu icin
Sunu unjtmayalim.herseyy gececekk insaAllah sabir dua ile
 
N nilay984 y4zy4qmurum y4zy4qmurum çok güzel yazmışsınız ikiniz de.bana da çok yardımcı oldunuz gerçektenten burası olmada ben de napardım bilmiyorum.
Birbirini anlayan insanların desteği gerçekten çok güzel. Birazcık faydam olduysa ne mutlu :)
Aynen cok guzel yazmışsın gercektende öyle bende cok aşamalardan gectım panik atak ankisiyetede tavan yaptıgı gunler oldu ama şunu öğrendim üstüne gitmezsen o senin üzerine geliyo hani bi adım atmaya korktugumuz hersey aslında iyileşmek için büyük bi etki ama o adımı atmadıgın sürecede o korku kaygı her zaman beyninin bi köşesinde kalıyo ne zamanki umursamamayı kendini dinlememeyi öğreniyosun işte ozaman iyileşmeye başlıyosun ben yeşil reçete bağımlısıydım artık gunde yarım içmem gereken ilaç bazen yetmiyodu ve 2 bazen 2 buçuk içtiğim oluyodu ne zamanki doktor bana artık bagımlı olmuşsun bir hafta sana serbest sora gel ve bağımlılık tedavisine başlicaz dedi kendimi okadar aciz kötü hissettimki ben kendime ne yapıyorum dedim ve o bir haftayı ilaçsız geçirdim hergun bi adım daha ileri gitmek için çabaladım cok zor anlarım oldu ama kendi beynimle savastım sırf doktorun karşısında kendimi kanıtlamış olarak hayır ben bagımlı değilim diyebilmek için ve bir hafta sora doktorun karşısına ben o ilacı bıraktım diye oturdugumda yuzundeki o ifade butun sıkıntılarıma değdi kendimi çok güçlü hissettim ve anladımki üzerine gitmeden olmuyomuş bu hastalığın tek ilacı üzerine gitmek umursamamak o sıkıntı geldiğinde evet buda diğerleri gibi geçicek demeyi öğrenmek şimdi yeni yaşayanlar için bunlar imkansız geliyo benim yaşadıklarımı kimse yaşamadı olarak düşünüyolar ama aynılarını belki zaman zaman daha agırlarını yaşadım 8 hatta dokuz senedir tek başıma savastım ve bu sürecin sonunda sadece hala görüştüğüm tek bi arkadasım kaldı okadar insan eledimki beni sıkan bana zararı olan moralimi bozan herkesten hatta çoğu akrabamdan uzaklaştım evet yeniden olurmu tekrar olurmu korkusu hep bi yerde duruyo beyinde ama tekrar geldiğinde zaten siz ezber yapmış oluyosunuz ve biraz daha kolay geçiyo
Kesinlikle öyle.. Kendimizi hastalıklı olarak görüp, her hevesimizin önüne bu hastalığı koyarsak bir adım bile yol alamayız. Paniğim gelir anksiyetem tutar diye bişey olmamalı. Çünkü bu hastalığı daha çok besler. Korktuğumuz, kaygı duyduğumuz şeylerin üzerine gidebilmeliyiz kiii beynimiz korkmadığımızın sinyalini alsın.
 
Canımm birbirimize azıcık faydamız dokunuyırsa ne mutlu. :) bizim bizi anlayan birikerine ihtiyacımız var herzaman. Sen napıyosun bu arada nadıl gidiyo hamilelik? Şeker olayın nasıl hidiyor?
Şeker düzene girdi değerlerim iyi çıkıyo diyetle çok şükür.tabi devamlı yemek yapıyorum bi de dışarda zorluyo yemek bulmak devamlı yanımda kaplarla yemek taşıyorum:KK12:ben hala stresten yükseldiğini düşünüyorum şekerimin o hafta çok ataklıydım o sıvıyı içince de atak geçirdim.neyse en azından sağlıklı besleniyorum.ya doktorumu değiştirmek istiyorum aslında normal doğumcu bi doktor var ona geçiyim diyorum.ama acaba yapabilir miyim normal doğum.bazı yerlerde salgılanan adrenalin ve korku hormonlarının normal doğumu durdurabiliceğni okumuştum.var mı bizim gibi olup sağlıkla normal doğum yapan?
 
Back