Çok yoğun bir şekilde anksiyete ve panik atak yaşıyorum. Bu yüzden arkadaşım bile edinmekten korkuyorum. Çünkü insanların yanında çok fazla daralıyorum ve bunu göstermemek için çaba gösterirken yoruluyorum. Bazen bu panik atakla sonuçlanıyor. Kimseyle oturmak konuşmak isteğim yok. Hangi evredeyim bilmiyorum ama dışarı çıkmak istemiyorum. Eve misafir gelme düşüncesi bile beni atağa sürüklüyor. Kendimden çok yoruldum. Sürekli stres altındayım. Saçma sapan şeylere bile stres yapıyorum. Yaşadığım hayatta herhangi bir pürüz yok. Her şey çok yolundayken bunu yaşamak bana fazlaca suçluluk duygusu yüklüyor. Ağlıyorum herkesten habersiz anlatsam kimse anlamayacak. Öğretmenim ve mesleğimi yaparken çok zorlanıyorum. Her gün aynı şeyleri yaşamak çok zor. Okulda toplantı falan olmasa diyorum çünkü birçok insanla aynı ortamda bulunma düşüncesi beni geriyor. Pandemi dönemi olduğundan bir araya gelinme olmuyor ama ileride olacak diyorum çok stres altına giriyorum. Bebek için de uğraşıyoruz ama aklımda bir taraftan da bu düşünce var. Hamileyken bunları yaşamamın bebeğime bir zararı olur mu? Bilen yaşayanlar lütfen cevaplasın