Merhaba canlar.
Ben bugün çok farklı bir konuyla geldimm. Sorun ailem. Evleneli 1.5 yıl oldu ailemle otobüsle 5.30 saat trenle 3.30 saatlik bi mesafedeyiz. Onları geçen sene sık sık görmeye gittim. Haftasonları vs. Ama bu sene pek öyle geçmedi. Kurslara başladım kuran grubuna katıldım ayrıca arkadaşlar edindim görüştüğüm bi grup oldu diş tedavisi gördüm vs vs derken bir kış böyle yoğun geçti. Sadece 2 kere gidebildim oda çok kısa vakitlerdi bir iki gün. Geldiğimi anlamadan geri döndüm. Sorun şurada babam evime iki kere geldi günübirlik. Annem geçen sene geldi gitti ama bu sene elini eteğini çekti. Ekim ayında geldi bir daha da gelmedi hiç. Ablamda aynı şekilde iki günlük geldi 2 kez başka yok. Yaklaşık 1 yıldır gelmiyor. Akrabalarım arkadaşlarım bir telefon bile etmez oldular. En yakınım dediğim arkadaşımı sürekli ben arıyorum ve benimle hiç bişeyini paylaşmıyor bir kıskançlık oluşmaya başladı gibi hissediyorum. Onuda anlayamadım bir türlü. Çok takmıyorum herkesin keyfi bilir gözden uzak gönülden uzak misali. Dostluğu o kadarmış. Ama anlamadığım ailemin neden böyle yaptığı. Ağlıyorum gelin diye yalvarıyorum. Sadece annem kızım ben geleyim diyor gerisinden tık yok. Anneme de gel diye ağlamadan geleyim demiyor. Ablamın her işine koşar yardım ederdim gerek düğününde gerek evlendikten sonra temizliğine kadar herşeyine koştum. Annem ablama koşuyor bana gelince telefonda bile tripli ben çalışmıyorum diye dünyanın bütün yükünü kaldırmak zorundaymışım gibi yalnız bırakıldım. Eşimle zaten zor zamanlar geçirdik. Yeni yeni anladım ki tekmişim bu dünyada. Üç gündür ağlamaktan elim yüzüm şişti. Ne tepki vereyim aileme bilmiyorum. Artık bende gitmek istemiyorum.