Kara çalınmış günlerin ertesinde, ellerinde güneşlerle gelen yar,
Huzuru içirdiğin yüreğim şimdi hüznü içiyor ellerinden, bilesin ..
Yüreğine kanatlanan yüreğin kanadı kırıldı, kanıyor
Göğe uçurduğum umutlarım vuruldu bir bir
Hüzün ki, yokluğuna katık ettiğim,
Yine dolandı eteğime, peşimi bırakmıyor ..
Adının her harfini gözyaşıma çizdim ve titrek bir yürekle yokluğuna ektim
Sen avazın çıktığı kadar susarken ben taze çığlıklar yeşerttim sana
Nefes nefes acıyı yonttum adınla
Yokluğuna buladım ellerimi
Yüzüme bölük pörçük diktiğim yamalı gülüşlerdeyim şimdi ..
Ah yar ..
Ah yoluna can diye diye benden geçtiğim
Ah suskunların şahı
Bir çözebilsem boynuma doladığın sessizliğin düğümünü
Bir yudum harf düşse hisseme alfabenden
Yalın ayak çıktığım yokuşlarında düşmeden bir yürüyebilsem ..
Öyle bir acı ki bu, nasıl anlatılır bilmem
Kırsan kırılmaz, büksen bükülmez
Ateşler yakmaz, sular söndürmez ..
Söylesene yar
Hasretini adımlasam kaç adımda biter ?
Özlemin kaç nefestir saysam ?
Bilemezsin ki
Akla sığdıramazsın bu denklemi
Nasıl anlatayım ki daha hal-i pür-melâlimi ..
Sen yine sükutu giyin yar
Dilersen hiç konuşma
Ben kelamlarımı çürüttüm yolunda
Çarpsada bir tokat gibi yüzüme, her harfi yoluna heceledim ..
Ve bilesin üstüne aşkı giydirdiğim
Bu yüreğe ben söz verdim
Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim !.