- 9 Mayıs 2014
- 590
- 930
- 103
- Konu Sahibi Tasbebek09
-
- #1
Nerden başlasam bilmiyorum. Konu annem hiç bir zaman beni başarılı olaraj görmedi.
Çocukken doktor olmak istemişimdir hep. Bunu ortaokula kadar da sürdürdüm hep doktor olcam dedim. Belki de bir hayaldi.içimde ukte kalmadı doktor olamadım diye. Ortaokuldayken yaş 12-14 filandı sanırsam. Doktor olcam diye bahsederken annem çok olursun sen doktor tabi diye hevesimi kursağımda bırakmıştı. Gidip gizlice ağlamıştım. Halbuki takdir teşekkür getiren bir öğrenciydim.
Sonra liseye geçtim. Lise 1 de çok zorlandım. Okula adapte olamadım. Ve 4 tane 1 getirmiştim. Annem 4 birim var diye alay etmişti. Eve gidip utancımdan ağladım hıçkıra hıçkıra hiç yanıma gelip sormadı bile.
1 lerimde fen bilgisi derslerindendi zaten doktorluktan vazgeçmiştim. Sonra psikolog olmak istedim. Eşit ağırlık seçtim ama mat 2 im çok iyi değildi. Psikoloji okumak içinde malum puanı iyi yapmak lazım mat olması lazım. Sözel niye seçmedin diyenlere sözel bölümü küçük görülürdü o bölümde okuyanlara hocalar iyi balmazdı benim okulumda zaten düz liseydi.
Tabi psikoloji okumak için puanım yetmedi 2. Sene işletmeyi kazandım. Okudum bitirdim şuan bi otelde muhasebecilik yapıyorum. Ama anneme göre yeterli değilim. Arada başkalarının yanında bizimki bi zamanlar doktorluk istiyordu psikologluk istiyordu ne oldu diye küçümser beni.
Telefonda konuştuğu kişiler benim ne iş yaptığımı sorduklarında muhasebecilik yapıyor kendi mesleğine göre iş bulamadı deyip duruyor. İşletme diye meslek var sanki. Anlatamadım bunu ona. Atanamadım tabi kpss ye hazırlandım. 2020 ye tekrar hazırlanıyorum. Ama annemin artık bu millete beni bu şekilde göstermesinden sıkıldım. Başarısız görüyor beni istediği gibi evlat olamadım biliyorum. Mezun olduğumdan beri 3.işime gircem. Ayrıldım işten başka bir otele geçiyorum. Bazı sorunlardan dolayı çıktım. Muhasebede 2. İşyerim daha önceki başka bir işti.kurumsal bir otel geçeceğim yer ama adam kış için garanti vermedi kasıma kadar yani. İşten çıktım diye de niye çıktım 12 aylık işi bıraktım diye laf soktu.
Daha önceki işyerime girdiğimde bakalım burayı kaş ay sonra bırakcaksın diye söylenmişti.
Bütün özgüvenimi sömürüyor. Ben istemezmiyim atanmayı. Ama atanamazsam muhasebe işi yapıcam çünkü muhasebeyi seviyorum. Mali müşavirlik düşünebilirim daha sonra. Aileme söylemedim bunu. Ona da kulp bulur diye. Sonra mali müşavirde olamadın diye laf sokar.
Hiç bir zaman gururlandıramadım annemi. Başkalarının yanında beni küçük düşürmesinden yoruldum. Ama ben buyum. Salı günü yeni işime başlıyorum içimdeki heyecanda geçti gitti. Ne yaparsam yapayım olmayacak biliyorum.
Çocukken doktor olmak istemişimdir hep. Bunu ortaokula kadar da sürdürdüm hep doktor olcam dedim. Belki de bir hayaldi.içimde ukte kalmadı doktor olamadım diye. Ortaokuldayken yaş 12-14 filandı sanırsam. Doktor olcam diye bahsederken annem çok olursun sen doktor tabi diye hevesimi kursağımda bırakmıştı. Gidip gizlice ağlamıştım. Halbuki takdir teşekkür getiren bir öğrenciydim.
Sonra liseye geçtim. Lise 1 de çok zorlandım. Okula adapte olamadım. Ve 4 tane 1 getirmiştim. Annem 4 birim var diye alay etmişti. Eve gidip utancımdan ağladım hıçkıra hıçkıra hiç yanıma gelip sormadı bile.
1 lerimde fen bilgisi derslerindendi zaten doktorluktan vazgeçmiştim. Sonra psikolog olmak istedim. Eşit ağırlık seçtim ama mat 2 im çok iyi değildi. Psikoloji okumak içinde malum puanı iyi yapmak lazım mat olması lazım. Sözel niye seçmedin diyenlere sözel bölümü küçük görülürdü o bölümde okuyanlara hocalar iyi balmazdı benim okulumda zaten düz liseydi.
Tabi psikoloji okumak için puanım yetmedi 2. Sene işletmeyi kazandım. Okudum bitirdim şuan bi otelde muhasebecilik yapıyorum. Ama anneme göre yeterli değilim. Arada başkalarının yanında bizimki bi zamanlar doktorluk istiyordu psikologluk istiyordu ne oldu diye küçümser beni.
Telefonda konuştuğu kişiler benim ne iş yaptığımı sorduklarında muhasebecilik yapıyor kendi mesleğine göre iş bulamadı deyip duruyor. İşletme diye meslek var sanki. Anlatamadım bunu ona. Atanamadım tabi kpss ye hazırlandım. 2020 ye tekrar hazırlanıyorum. Ama annemin artık bu millete beni bu şekilde göstermesinden sıkıldım. Başarısız görüyor beni istediği gibi evlat olamadım biliyorum. Mezun olduğumdan beri 3.işime gircem. Ayrıldım işten başka bir otele geçiyorum. Bazı sorunlardan dolayı çıktım. Muhasebede 2. İşyerim daha önceki başka bir işti.kurumsal bir otel geçeceğim yer ama adam kış için garanti vermedi kasıma kadar yani. İşten çıktım diye de niye çıktım 12 aylık işi bıraktım diye laf soktu.
Daha önceki işyerime girdiğimde bakalım burayı kaş ay sonra bırakcaksın diye söylenmişti.
Bütün özgüvenimi sömürüyor. Ben istemezmiyim atanmayı. Ama atanamazsam muhasebe işi yapıcam çünkü muhasebeyi seviyorum. Mali müşavirlik düşünebilirim daha sonra. Aileme söylemedim bunu. Ona da kulp bulur diye. Sonra mali müşavirde olamadın diye laf sokar.
Hiç bir zaman gururlandıramadım annemi. Başkalarının yanında beni küçük düşürmesinden yoruldum. Ama ben buyum. Salı günü yeni işime başlıyorum içimdeki heyecanda geçti gitti. Ne yaparsam yapayım olmayacak biliyorum.