Benimde ayaklarim taraklidir ve bu durumdan muzdariptim lise donemlerimde ta ki ben ayakkabi icin hayiflanirken ayakkabi magazasinda yuruyen sandalyede bir cocugu görene kadar... kendinizle barışık olun. Ayaklariniz güzel elleriniz güzel siz güzelsiniz. Herkes tek fabrika çıkışı gibi ayni olacak findik burunlu köfte dudakli sutun bacakli olacak diye bisey yok. Evet sahip olamadigimiz cok sey vardir ama sahip olduklarimizda bir cok insandan daha fazladir. Deger bilip kendimizin farkinda olmak gerek. Bosnyere ameliyatmis oymus buymus gerek yok yaherkese selam kızlar,
çocukluğumdan gelen bi sorunum var.. yıllardır hep bununla uğraştm.
ayak baş parmaklarımda eğrilik var, yani düz durmuyo ikiside, ikinci parmağıma yaslanmış şekilde duruyo. umarım net anlatabilmişimdir. yıllardır asla önü açık ayakkabı giyemedim, sandaletleri terlikleri çook beğenirim ama hiç giyemedim, çünkü parmaklarım çirkin duruyor.
ev dışında biyere gittiysem çorap giyerim kesinlikle,çıplak ayakla kimsenin evinde durmam ayaklarımı görmesinler diye. hatta çorap giyince bile dışardan belli yamuk durduğu. onun için bile çok utanırım..
ünideyken ev arkadaşlarımdan hep saklamaya çalıştım ayaklarımı, sıcak şehirde okumamıza rağmen ev içinde hep kapalı terlik giyerdim, yatarken de kimse görmezdi zaten.
eski eşimle evlenmeden önce sevgililiğimz boyunca defalarca birlikte kaldık ama hep sakladım ayaklarımı, evlenince gördü artık ama boşuna sorun haline getirdiğimi üzerinde durmamam gereken bi konu oldgnu söylerdi hep. ama eski eşimle birlkte onun arkadaşlarkna gideceğimz zaman stres olurdum çorapla dururken bile istem dışı ayaklarımı bükerek dururdum.
böyle saçma sapan şeylerle uğraştım yıllarca.. şu an hayatımda biri var, bu ay sonunda arkadaşlarımızla birlkte ufak bi tatil yapcaz, ama biz aynı odada kalcaz, şimdiden stres oldum, ayaklarımı saklamaya çalışcam yine, çorap da giyemem tatil sonuçta, önü açık ayakkabım da yok zaten, illaki görecek ayaklarımı. belki görse neden bu kadar büyütüyosun diyecek ama ben bu konuda inanılmaz özgüvensizim..
ne dertler var diyebilirsiniz ama inanın ayak prmaklarım normal olsaydı sanki her şey mükemmel olacak gibi yani kendimi daha çok sevicem..
bi dönem doktorada gittim, sağlıkl ilgili sorunun yoksa estetik yaptırabilirsin dedi, ama ilerde tekrar aynı şekle gelmeyeceğinin garantisi olmaz dedi. bunlar genetikmiş, zaten babamın parmakları da aynı şekildeçok ağrılı ameliyatları oluyomuş, fiyatı da yüksek, risk almaya değer mi bilmiyorum
ama çok kafama takıyorum, bu yaşıma kadar çok üzüldüm bunun yüzünden, aşırı çirkin bi görüntüde değil belki ama herkesin parmağı gibi de görünmüyo
belki benimle aynı durumda olanlar vardır diye buraya yazmak istedim, normalde kimseyle konuşamamıştım bu konuyu, kimse bilmez böyle bi takıntım olduğunu, sürekli saklamaya çalıştıgım için çoğu kişi görmemiştir bile parmaklarımı
Yaaa çok merak ettimValla bu konuda yarışırımdaha benimkinden çirkinini görmedim hamile olduğumu duyunca eşim direk inşallah ayakları bana benzer dedi ahahah
herkese selam kızlar,
çocukluğumdan gelen bi sorunum var.. yıllardır hep bununla uğraştm.
ayak baş parmaklarımda eğrilik var, yani düz durmuyo ikiside, ikinci parmağıma yaslanmış şekilde duruyo. umarım net anlatabilmişimdir. yıllardır asla önü açık ayakkabı giyemedim, sandaletleri terlikleri çook beğenirim ama hiç giyemedim, çünkü parmaklarım çirkin duruyor.
ev dışında biyere gittiysem çorap giyerim kesinlikle,çıplak ayakla kimsenin evinde durmam ayaklarımı görmesinler diye. hatta çorap giyince bile dışardan belli yamuk durduğu. onun için bile çok utanırım..
ünideyken ev arkadaşlarımdan hep saklamaya çalıştım ayaklarımı, sıcak şehirde okumamıza rağmen ev içinde hep kapalı terlik giyerdim, yatarken de kimse görmezdi zaten.
eski eşimle evlenmeden önce sevgililiğimz boyunca defalarca birlikte kaldık ama hep sakladım ayaklarımı, evlenince gördü artık ama boşuna sorun haline getirdiğimi üzerinde durmamam gereken bi konu oldgnu söylerdi hep. ama eski eşimle birlkte onun arkadaşlarkna gideceğimz zaman stres olurdum çorapla dururken bile istem dışı ayaklarımı bükerek dururdum.
böyle saçma sapan şeylerle uğraştım yıllarca.. şu an hayatımda biri var, bu ay sonunda arkadaşlarımızla birlkte ufak bi tatil yapcaz, ama biz aynı odada kalcaz, şimdiden stres oldum, ayaklarımı saklamaya çalışcam yine, çorap da giyemem tatil sonuçta, önü açık ayakkabım da yok zaten, illaki görecek ayaklarımı. belki görse neden bu kadar büyütüyosun diyecek ama ben bu konuda inanılmaz özgüvensizim..
ne dertler var diyebilirsiniz ama inanın ayak prmaklarım normal olsaydı sanki her şey mükemmel olacak gibi yani kendimi daha çok sevicem..
bi dönem doktorada gittim, sağlıkl ilgili sorunun yoksa estetik yaptırabilirsin dedi, ama ilerde tekrar aynı şekle gelmeyeceğinin garantisi olmaz dedi. bunlar genetikmiş, zaten babamın parmakları da aynı şekildeçok ağrılı ameliyatları oluyomuş, fiyatı da yüksek, risk almaya değer mi bilmiyorum
ama çok kafama takıyorum, bu yaşıma kadar çok üzüldüm bunun yüzünden, aşırı çirkin bi görüntüde değil belki ama herkesin parmağı gibi de görünmüyo
belki benimle aynı durumda olanlar vardır diye buraya yazmak istedim, normalde kimseyle konuşamamıştım bu konuyu, kimse bilmez böyle bi takıntım olduğunu, sürekli saklamaya çalıştıgım için çoğu kişi görmemiştir bile parmaklarımı
İki kişiye gösterdim başarılı buldular aslında ayağımı sanırım ben abartıyormuşumYaaa çok merak ettimbende kendi ayaklarımdan hiç haz etmiyorum baş parmağımın yanındaki parmak aşırı uzun nefret ediyorum küçükken çocuk aklı keşke ayaklarım olmasa diye dua ederdim
çok absürt değilmiş gıı ben abartıyomuşumYap bi iyilik banada be
gerçekten mi :) benim sadece baş parmaklarda sorun var diğer parmaklar norml allahtan:) keşke onlar olsaydı ama daha az dikkat çekerdi:)
Hepimizin kendinde beğenmediği bir yeri ,bir kusuru var hiçbirimiz mükemmel değiliz ,olamayız önce sen kendini sev sonra da başkalarının senin vücudunda bir yerini görünce ne düşünceğini bırak, görürse de görsün görücek zaten 'aa ayakların niye öyle' diye mi sorucak Rabbim beni böyle yaratmış diyip üzerinde durmayıp geçiceksin baktın alay eden mi oldu komikse o an gülüceksin,hoşuna gitmiyosa durumdan rahatsızlığını belirtceksin bu kadar ,seni ayakta tutuyor her işini kolaylıkla yapıyorsun çok şükür desteğe ihtiyacın yok bunları düşün sağlıklı olsun da varsın görüntüsü eğri olsun, bende burnumdaki kemikten şikayetçiydim nişanlımla daha yeni sevgiliyken yan duramazdım mesela illa karşısına oturcam arabada giderken ona doğru dönerdim ,saçımla kamufle ederdim baktım farketti hareketlerimi kendimde demiştim ameliyat istiyorum ama çok korkuyorum diye ,ameliyat olmıyım diye alay etti burnumla ben bozuldum küstüm falan o zaman benim için bu durumun hassas olduğunu anladı napayım allah da beni böyle yaratmış kim kusursuz sen kusursuz musun ben bişeyini söylemiyorum diye ben seni böyle sevdim beğendim dedim o an hatasını anladı tabi arada hala dalga geçer beni kızdırmak için ama gönlümü de alır karadeniz burunlum benim der ,burnumdan öper vs. bende gülüyorum he öyleyim diyorum inan sen üstünde durmadıkça kimse önemsemiyor olay kendimizde bitiyorherkese selam kızlar,
çocukluğumdan gelen bi sorunum var.. yıllardır hep bununla uğraştm.
ayak baş parmaklarımda eğrilik var, yani düz durmuyo ikiside, ikinci parmağıma yaslanmış şekilde duruyo. umarım net anlatabilmişimdir. yıllardır asla önü açık ayakkabı giyemedim, sandaletleri terlikleri çook beğenirim ama hiç giyemedim, çünkü parmaklarım çirkin duruyor.
ev dışında biyere gittiysem çorap giyerim kesinlikle,çıplak ayakla kimsenin evinde durmam ayaklarımı görmesinler diye. hatta çorap giyince bile dışardan belli yamuk durduğu. onun için bile çok utanırım..
ünideyken ev arkadaşlarımdan hep saklamaya çalıştım ayaklarımı, sıcak şehirde okumamıza rağmen ev içinde hep kapalı terlik giyerdim, yatarken de kimse görmezdi zaten.
eski eşimle evlenmeden önce sevgililiğimz boyunca defalarca birlikte kaldık ama hep sakladım ayaklarımı, evlenince gördü artık ama boşuna sorun haline getirdiğimi üzerinde durmamam gereken bi konu oldgnu söylerdi hep. ama eski eşimle birlkte onun arkadaşlarkna gideceğimz zaman stres olurdum çorapla dururken bile istem dışı ayaklarımı bükerek dururdum.
böyle saçma sapan şeylerle uğraştım yıllarca.. şu an hayatımda biri var, bu ay sonunda arkadaşlarımızla birlkte ufak bi tatil yapcaz, ama biz aynı odada kalcaz, şimdiden stres oldum, ayaklarımı saklamaya çalışcam yine, çorap da giyemem tatil sonuçta, önü açık ayakkabım da yok zaten, illaki görecek ayaklarımı. belki görse neden bu kadar büyütüyosun diyecek ama ben bu konuda inanılmaz özgüvensizim..
ne dertler var diyebilirsiniz ama inanın ayak prmaklarım normal olsaydı sanki her şey mükemmel olacak gibi yani kendimi daha çok sevicem..
bi dönem doktorada gittim, sağlıkl ilgili sorunun yoksa estetik yaptırabilirsin dedi, ama ilerde tekrar aynı şekle gelmeyeceğinin garantisi olmaz dedi. bunlar genetikmiş, zaten babamın parmakları da aynı şekildeçok ağrılı ameliyatları oluyomuş, fiyatı da yüksek, risk almaya değer mi bilmiyorum
ama çok kafama takıyorum, bu yaşıma kadar çok üzüldüm bunun yüzünden, aşırı çirkin bi görüntüde değil belki ama herkesin parmağı gibi de görünmüyo
belki benimle aynı durumda olanlar vardır diye buraya yazmak istedim, normalde kimseyle konuşamamıştım bu konuyu, kimse bilmez böyle bi takıntım olduğunu, sürekli saklamaya çalıştıgım için çoğu kişi görmemiştir bile parmaklarımı
E daha ne. Bir arkadaşımın yüzünde ve kollarında geçirdiği kazadan dolayı çok büyük yanık izleri var. Ama öyle neşeli ve hayat doluki o izleri görmüyorsun bile. Tek gördüğümüz kahkahası ve güzel sohbeti.her zmaan bakımlı olmaya çalışırım, kimse görmese bile kendim için bakımı yaparım ojemi sürerim ama işte şekli çirkin olunca bakım bi işe yaramıyo :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?