özgüven problemi yardım edin lütfen :(

falanca_23

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
14 Nisan 2015
126
60
merhaba arkadaşlar, benim ciddi bir özgüven problemim var. 23 yaşındayım, üniversite mezunuyum ve işim de var ama kendime hiç güvenmiyorum... bir ortamda söz almıyorum, bir şey söylemeye bile korkuyorum. sadece yakın arkadaşlarımın yanında kendimi rahat hissediyorum. ayrıca çok fazla süslenip saçını yapan, kendine çok dikkat eden biri de değilim... ama artık kendime dikkat etmem lazım. nasıl yapacağım bunları kendime güvenimi nasıl kazanacağım bilmiyorum bana yardımcı olur musunuz tavsiyelerinize ihtiyacım var
 

arkadaşlar bazen ben de aynı duyguyu yaşıyordum. 25 yaşındayım ve gayet iyi de bir işim var. güzelim, uzaktan bakan birinin imreneceği bir hayatım var ama gel gelelim ben kendimi hiç beğenmiyorum ve özgüven problemi yaşıyorum.. başkaları değer vermiyor gibi geliyor bazen ve dünyanın en zayıf insanı gibi hissediyorum.

size şunu söyleyeyim, iş ortamında, arkadaşlar arasında kendimi özgüvensiz hissedip, sessiz kalıp, eve gelip ağladığım o kadar çok an olmuştur ki... benzer şeyleri siz de yaşıyorsunuzdur size biraz durumumu anlatmak istedim. bununla başetmeyle ilgili birsürü yazı okudum, ne yapabilirim diye araştırdım. öncelikle öğrendiğim şu ki, herşey bizim içimizde olup bitiyor. yani biz kendimize ne kadar değer veriyorsak başkaları da o kadar veriyor. kendimizi ezik hissedersek, benim iş ortamımda çok acımasız insanlar var örneğin, bunu farkedip sizi daha çok eziyorlar kendinizi bin kat beter hissediyorsunuz..
bunlar aslında şeytanın vesveseleri.. silkinmek lazım, boş durmamak lazım, hayatı zindan etmemek lazım. insanlar ne güzel eğleniyor, bizim hayatımız saçma sapan, gereksiz bir özgüvensizlik problemini düşünüp durmkla, dert etmekle geçiyor... hayat akıp gidiyor...
geçenlerde tv'de bir psikiyatrist şöyle dedi: evinize bir misafir gelse, onu besleseniz, ikram etseniz ve her gün gelmeye başlasa, bir yandan kızıp bir yandan aynı ikramı yapmaya devam ederseniz kurtulamazsınız ondan, ama sıkılıp birkaç defa geldiğinde onu beslemezseniz, size gelmeyi bırakır artık. düşünceler de böyledir..
demek istediğim önce artık özgüvensizim düşüncesini, kelimesini atın lugatınızdan! gülün! kendiniz için birşeyler yapın, pozitif olun, müzik dinleyin, dışarı çıkıp dolaşın, dua edin, kitap okuyun, yüksek sesle okuyun, kendinize aferin deyin, dik durun, kendinizi ödüllendirin... kendinizi iyi hissetmeye, mutlu olmaya bakın canlar, zaman geçiyor bakın..
biraz uzun oldu, ama aynı şeyleri yaşamış olan ve geri dönüp baktığımda kendime neden böyle yapmışım diyen biri olarak size yardımcı olmak istedim :)) biraz da içimi döktüm galiba :)))
 

çok teşekkür ederim yazın için... haklısın, içte bir başarı olmadıkça yani kendimize değer vermek, saygı duymak gibi... dışarda da herhangi bir başarı olmuyor. kimse önem vermiyor
 
bende aşırı özgüvenliğim çok şükür,bıraz yaş ile olgunluklada alakası var,ama iş ailede bitiyor,bizim aile bızı ezık buyytu,çok ezdirdi,ama sanırım buna muahalefet daha sonra heleki 30 sonra özgüven patlaması yaşıyorum
 

Inşallah bende öyle olurum
 
Kendine güven veren şeyleri listeleyebilirsin. ve her gün muhakkak bunlardan birini kullanmalısın. örneğin kırmızı ruj , bi renk oje, saç toplama şekli, en sevdiğin çantan gibi kendin belirlediğin şeyler.
 
Kendine guvenmen icin belirli seylere, misal guzellige, egitime vs. ihtiyacin yok. Aklinda tutman gereken tek sey: sen de eninde sonunda sadece bir insansin. Mukemmel olmak zorunda degilsin. Kendin olmalisin sadece. Malesef oyle ki insanlar kendilerini baska insanlari yargiladiklarindan cok daha agir yargilar. Oysa ki karsindaki ne kadar hatasiz gozukse de onun da kendine ait sorunlari, takintilari var. Hic kimsenin b.u parfum kokmuyor
Anlayacagin soz almaya, goze batmaktan korkmana gerek yok. Karsindaki de senin gibi
 
Bende ozguven sorunu yasiyorum ,esim benden cok daha bilgilimkulturlu biri ondan biseyler ogrenecegimi dusunurdum ilk zamanlar bundan mutlu olurdum.aileside benim aileme gore daha kulturlu insanlar cok iyi egitimleri var ve cok sosyaller bundan cok memnundum bununla gurur duyardim ama simdi onlarlayken kendimi cok ezik hissetmeye basladim.bende aslinda unv mezunuyum matematik ogretmeniyim evliligimin ikinci yilini bitirdik bebegim oldugu icin bir yildir calismiyorum ,bu beni dahada kotu yapti.simdi yanlarinda otururken elimi kolumu nereye koycam karar veremiyorum ,besleme gibi kaliyorum .bu artik uzerimede yapisiyo sanki cunku esimin ailesi disinda cok fazla gorustugum kimse yok ,benim ailemde uzakta.belkide suclu ariyorum teselli icin ama kesinlikle ozguvenim gittikce azaliyo kendimi iseyaramaz beceriksiz konusmasini bilmeyen asalak gibi hissetmeye basladim.
 
işine geri dönmelisin uygun bir zamanve şart kollayıpkafanda bunları kurdukça sağlığında bozulur güveninde kaybolur
 

İşte 23 yaşında üniversite mezunu olup, üniversite yıllarınızda hiçbir sosyalliğe katılmazsanız böyle olur. Bırakın uzasın 1 sene okul. Neyin acelesi bu?
 

bence kendini zorlamalısın canım biliyorum ki çok zor benim bir akrabam bu durumda kendine hiç güveni yok sürwkli yapamam gidemem gelemem beceremem elime yüzüme bulaştırım diye düşünüyordu. benim fikrim çok yakın hissettiklerindne başla ve samimiyet kurmaya çalış. sorular sor konu aç ve konuşmaya çalış.
 
Ben çözüm önerileri sordum gelin beni yargılayın demedim.
Tesadüfi geziyordum konular arasında..

Deli oldum şu yoruma
Kimisi baba parasıyla okur 300 yıl da uzatır okulu,..
Kimi biran önce bitirip çalışmak zorundadır, aileye deste için ya da hayatta kimsesi olmadığı içinnn ya da boş işlerle uğraşmayıp biran önce hayata atılmak için v.s.
Nasıl bir yargılamadır bu nasıl bir tutum..
Bazı hastalıklar vardır ki sosyalleşmeyi engeller, senin gibilerin şu tutumları yüzünden de bu insanları topluma kazandıramayız.
Herkes kendi şavaşını veriyor zaten kimin ne yaşadığını uzaktan bilemezsin.

Kardeş kimse kimseden üstün değil, henüz genceciksin 23 yaş dediğin ne ki ve bugün ağlatan yarın güldürecek unutma sakınnnn :) Güleceksin bu yazılarını okuduğunda ileride :) Çok zorlandığın durumda yardım al bir uzmandan. Gerekirse psikiyatristten.

Veeee bravo sana ki 23 yaşındasın ve mezun olup eline ekmeğini almışsın. Her baba yiğidin harcı değildir. Sıkar biliyor musun.. Etrafında seni üzecek seslere kulak asmamaya çalış kuzum boş teneke dağdan yuvarlanınca çoook ses çıkarır, kurban olsunlar sana. Ben karşında şapka çıkardığım gibi her kim yetiştirdiyse seni, onları da beyin kıvrımlarından öperim.

Çaresizseniz, ÇARE SİZSİNİZ. Selamet sana arkadaşım :)
 
Problemlerinin ne olduğunun farkına var ve ona göre çözüm ara. Bilgi konusunda eksik hissediyorsan oku, düşün ve yaz. Özellikle yazmanın ciddi faydasını göreceksin. Yazmaya çalışırken ne anlatmak istediğimizi detaylıca düşündüğümüz için yazmadan yaptığımız düşünme eylemindeki gibi bazı şeyleri üstünkörü atlayıp geçmiyoruz. Bu da daha çok düşünmemize, daha çok araştırmamıza ve öğrendiklerimizin daha çok aklımızda kalmasını sağlıyor.

Fiziğinden memnun değilsen ve değiştirilebilecek şeylerse bütçenin el vereceği şekilde bir çözüm düşün. Estetik ameliyat olur, cilt bakımı olur vs...
Değiştiremeyeceğin ve olduğu kabul etmek isteyip de edemeyeceğin şeylerse psikoloğa git. Yardımcı olacaktır. İnsan beyni genellikle kendi ürettiği psikolojik problemlerin üstesinden gelemez. Kuyudan çıkmaya çırpınsan da yukarıdan biri ip atmadan çıkamazsın maalesef.

Boş öğütler verenleri dinlemeyin. Psikolojik yardım alın.
 



bunları zorunluluk olarak gormeyi bırakmadıkça, zaten yapmak ıstemezsınız
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…