özgüven eksikliği...

17 yaşındayım. istanbulda otuyorum ve lise sona gidiyorum. kendime olan özgüvenim o kadar azki... çok korkuyorum insanalrın benm hakkımda kötü bi yorum yapmasından. sanki yaptığım her hareketi eleştircekelr gibi geliyo. hiç rahat davranamıyorum. toplulukda yüzümü bile kaşıyamıyorum utancımdan. her dakika yüzüm kızarıyo. kendimi çok ezik görüyorum galiba. çok çirkinmişim gibi. zaten kilolu olmam kısa saçlı olmam ve yüzümün kızarmasıyla dünyanın en çirkini gibi hissediyorum. giycek çok kıyafetim yok hep aynı kıyafetleri giymekdetım n oı kadar bıktım ki... insanlar beni hep ayırıyo giibi. bu fiziğimle de alakalı olabilr. kolay arkadaş ednemiyorum ve 2 senedir derslerim çok kötü. bitmiş bunalmış bi haldeyim. çok yalnız hissediyorum. babamı 6 yıl önce kaybettim belkide altında bu yatıyodur. bilemiyorum ama çok kötü durumdayım. hayata yeniden başlamak, mutlu olmak istiyorum. ama hayat o kadar sıkıcı ve gereksiz geliyo ki.napcağımı bilmiyorum...

merve1341 .!.:

17 yaşındayım. istanbulda otuyorum ve lise sona gidiyorum. kendime olan özgüvenim o kadar azki... çok korkuyorum insanalrın benm hakkımda kötü bi yorum yapmasından. sanki yaptığım her hareketi eleştircekelr gibi geliyo. hiç rahat davranamıyorum. toplulukda yüzümü bile kaşıyamıyorum utancımdan. her dakika yüzüm kızarıyo. kendimi çok ezik görüyorum galiba. çok çirkinmişim gibi. zaten kilolu olmam kısa saçlı olmam ve yüzümün kızarmasıyla dünyanın en çirkini gibi hissediyorum. giycek çok kıyafetim yok hep aynı kıyafetleri giymekdetım n oı kadar bıktım ki... insanlar beni hep ayırıyo giibi. bu fiziğimle de alakalı olabilr. kolay arkadaş ednemiyorum ve 2 senedir derslerim çok kötü. bitmiş bunalmış bi haldeyim. çok yalnız hissediyorum. babamı 6 yıl önce kaybettim belkide altında bu yatıyodur. bilemiyorum ama çok kötü durumdayım. hayata yeniden başlamak, mutlu olmak istiyorum. ama hayat o kadar sıkıcı ve gereksiz geliyo ki.napcağımı bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...

merhaba canım kendine olan güvenini kazanman için önce fizignden başla madem kiloların seni aynada rahatsız ediyor onlarla yaşamk zorunda olan biri olma kilo vermeye çalış diyete başla hemen başlarda zor gibi gözuksede kilo verdigini gördükçe dahada hırslı olucaksın istedigin kiloya ulaşana kdar sadece çabala sporda yap saçlarının kısa olması sorunmu canım nasıl olsa uzar derslerine ver kendini notların düzelirde üzerindeki buhram gider emin ol herşeyden önce kendine hedef belirle ne olmak istiyorsun bunu sor kendine meslek sahibi ol çünkü 17 yaşında insan farklı düşünür çok umursamaz ama bundan 5 yıl sonra keşki derslerimi çalıssaydım diyeblırsın o yüzden pişman olmamak için hedefini bil ve o yolda ilerle çalış tüm bunlar yoluna girince güvenın yerıne gelıcek ama önce beynındekı yetersızlık hıssının neden kaynaklandıgını bul yaşadıgın kayıpta etkili tabiki kendınle yüzleş ve degısıme hazır ol o zaman güçlü olucaksın emın ol canım.

hırsını yiyerek çıkarma, daha çok gençsin senın yaşlarında aynı bende böyleydim. önce kilolarından kurtul ve derslerıne asıl üniversiteye başladığında inan herşey değişiyor. biraz sabret sadece kilo verip okulu kazandığında part time çalışabılırsın böylece bır suru yenı kıyafetın olur ve hiç tanıdıgının olmadıgı bı sehıre gıdersın ve geçmişinden kımse olmaz bı hayalını kur bunların :))

merve1341 .!.:

17 yaşındayım. istanbulda otuyorum ve lise sona gidiyorum. kendime olan özgüvenim o kadar azki... çok korkuyorum insanalrın benm hakkımda kötü bi yorum yapmasından. sanki yaptığım her hareketi eleştircekelr gibi geliyo. hiç rahat davranamıyorum. toplulukda yüzümü bile kaşıyamıyorum utancımdan. her dakika yüzüm kızarıyo. kendimi çok ezik görüyorum galiba. çok çirkinmişim gibi. zaten kilolu olmam kısa saçlı olmam ve yüzümün kızarmasıyla dünyanın en çirkini gibi hissediyorum. giycek çok kıyafetim yok hep aynı kıyafetleri giymekdetım n oı kadar bıktım ki... insanlar beni hep ayırıyo giibi. bu fiziğimle de alakalı olabilr. kolay arkadaş ednemiyorum ve 2 senedir derslerim çok kötü. bitmiş bunalmış bi haldeyim. çok yalnız hissediyorum. babamı 6 yıl önce kaybettim belkide altında bu yatıyodur. bilemiyorum ama çok kötü durumdayım. hayata yeniden başlamak, mutlu olmak istiyorum. ama hayat o kadar sıkıcı ve gereksiz geliyo ki.napcağımı bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...

[SUB][/SUB]Gayet iyi anlıyorum durumunu. İnsan bir kez kendisiyle ilgili bu tarz algılar geliştirince, onlar takıntı haline geliyor ve istesen de, kendine telkinlerde bulunsan da o kadar kolay aşılamıyor. Ama şunu unutma "çok çirkinmişim gibi", "kendimi ezik görüyorum" bunlar hep senin beyninin ürettiği çarpık, yanlış düşünceler, algılar. Sen böyle sandığın, kendinle ilgili böyle düşündüğün için bunları gerçek zannediyorsun. Elbette herkesin çok çok güzel olmadığı zamanlar olabilir ya da toplum içinde sessiz sakin kaldığı dönemler, hepimiz insanız kimse annesinin karnından her anlamda süper bir insan olarak doğmuyor ki.. Ama sen bunları abartılı algılıyorsun, bir kez kendine olan güvenini kaybettiğin için artık gerçeklikle alakası olmayan düşünceler de üretebiliyorsun ya da dışardan bir şey gelmese de insanların hareketlerini, sözlerini olduğundan farklı, yanlış, abartılı algılıyorsun. Bir kez öncelikle bunu anla yani BUNLARI BEN ÜRETİYORUM, ÇEVREDEN GELEN ŞEYLERİ ABARTILI ALGILIYORUM. Buna inanırsan işin daha kolaylaşır. Sonra da şunu unutma, hayatını ve kendini istediğin şekle sokabilirsin. Neyle nasıl mutlu olacaksan onu yapmak, onun peşinden gitmek tamamen elinde. Ben eminim birçok özelliğe sahipsin, fiziksel anlamda da karakterinde, zekanda da her şeye sahip olduğuna eminim. Tek yapman gereken kendine biraz zaman tanımak, sabırlı olmak ve bu sahip olduklarını açığa çıkarmak. Kilonda seni rahatsız eden bir şey var mı? (ama insanlar öyle diyordur filan değil sen rahatsız oluyor musun kendinden memnun musun bunu anla) Eğer evet kilom fazla diyorsan, birkaç kilo vermek tamamen iradenle başarabileceğin bir şey. Öğünlerin dışında abur cuburu kesersin, sağlıklı bir şekilde yemeklerini yer onun haricinde kilo yapan şeyleri kesersin, düzenli bir yürüyüş temposu belirlersin kendine çok şey farkeder. Ama sakın takıntı haline getirme, aşırı zayıf olmak da çok kilolu olmak kadar kötü, sadece birkaç kilodan bahsediyorum.. Canın saçlarını mı uzatmak istiyor? Bırak uzasınlar. Sıkıldın mı? Gider kestirirsin. Sahip olduğun kıyafetleri birbiriyle kombinle, değişik şekillerde giy. Eğer az bir bütçe ayırabilirsen, pahalı şeyler elmana gerek yok 3-5 yeni şey ekle dolabına. Hemen değilse de ara ara ucuz parçalar buldukça da alabilirsin maddi durumuna göre. Kendini biraz gaza getir, okuldan gelince dinlen sonra her gün 1-2 saatini tekrara, kötü gidenleri toplamaya telafi etmeye ayır. Bir şeyler başardıkça, notlarının yükseldiğini gördükçe özgüvenin de bundan olumlu etkilenecektir, artacaktır. İnan hayata yeniden başlayabilirsin. Her şeyi yoluna koyup, istediğin yöne çekebilirsin hayatını. Hayat hamur gibi, istediğin şekli vermek senin elinde. Elbette arada engeller olacak, kayıplarımız olacak, çabalar sonuç vermeyebilir önemli olan her düştüğünde tekrar kalkıp devam etmek. Zaten bu saydıklarım kimlerin başına gelmiyor ki? Herkesin geliyor, herkes üzülüyor, umutsuzluğa kapılıyor, yeniden doğmak istiyor. Bu noktada gücünü toplayabilenler mutlu oluyor canım. Daha o kadar çok zamanın var ki mutlu olmak için ve o kadar dolu dolu geçirebilceğin yıllar bekliyor ki seni. Bir de son bir öneri; çok bunaldığında, gerildiğinde iyice derin nefes al burnundan biraz bekle 4 saniye filan sonra ver o nefesi. Bunu 3-4 kez tekrarla çaktırmadan inan sakinleştiriyor biraz.

merve1341 .!.:

17 yaşındayım. istanbulda otuyorum ve lise sona gidiyorum. kendime olan özgüvenim o kadar azki... çok korkuyorum insanalrın benm hakkımda kötü bi yorum yapmasından. sanki yaptığım her hareketi eleştircekelr gibi geliyo. hiç rahat davranamıyorum. toplulukda yüzümü bile kaşıyamıyorum utancımdan. her dakika yüzüm kızarıyo. kendimi çok ezik görüyorum galiba. çok çirkinmişim gibi. zaten kilolu olmam kısa saçlı olmam ve yüzümün kızarmasıyla dünyanın en çirkini gibi hissediyorum. giycek çok kıyafetim yok hep aynı kıyafetleri giymekdetım n oı kadar bıktım ki... insanlar beni hep ayırıyo giibi. bu fiziğimle de alakalı olabilr. kolay arkadaş ednemiyorum ve 2 senedir derslerim çok kötü. bitmiş bunalmış bi haldeyim. çok yalnız hissediyorum. babamı 6 yıl önce kaybettim belkide altında bu yatıyodur. bilemiyorum ama çok kötü durumdayım. hayata yeniden başlamak, mutlu olmak istiyorum. ama hayat o kadar sıkıcı ve gereksiz geliyo ki.napcağımı bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sevgili Merve;
Ozguven ve basari duygusu tamamen kendimizin yarattigi ve kendimizi inandirdigimiz kavramlar. Yasin da boyle gelgitleri yasamak icin cok yatkin bir yas. Bir psikolojik yardim alarak hem rahatlayabilir, hem de kendini bambaska bir gozle kesfedebilirsin. "hayata yeniden baslamak istiyorum" yazmissin. İnan bana, bu senin elinde... Hayatini tamamen iyi bir yone ceviren, tum yasantisini degistiren, bambaska biri olan o kadar cok ornek var ki... Sen de basarabilirsin... İstemen yeterli...

Canım kilo..vs hiç problem değil önemli olan senin bakış tarzın. O kadar güzel bir yaştasın ki şimdi oturup bugününe ya da dününe ağlamakla yarınına yazık edersin. Sabırlı ve azimli olmalısın sen sağlam durursan iyi yerlere gelirsen zaten toplumda iyi bir yer edinirsin. Bunun yolu da başarılı olmaktan geçiyor, derslerine ağırlık vermelisin. Yetenekli olduğun alanlarda kendini geliştir. Rehber öğretmeninle, güvendiğin büyüklerinle görüş kendine bir yol haritası çiz. Bak gör zamanla bundan zevk alacaksın çalıştığın konuları iyi bileceksin arkadaşların senden yardım isteyecek öğretmenlerin seni taktir edecek mülafatını alacaksın. Pozitif olursan insanlar sana gelir iyi arkadaşlıklar kurarsın, başarılı olursan insanlara da yardımcı olabilirsin hem böylece toplumda da güzel bir yer kazanırsın. O zaman kilonu, kıyafetini umursamayacaksın ki zaten hoşuna gitmeyenleri değiştirmek için çokça imkanın olacak ilerde. Şimdi sadece kariyerine odaklan bir meslek seç ve onun eğitimini al derslerin önceliğin olsun başarılı olarak yen kendine olan güvensizliğini... Hem hiç aklından çıkarma senin bir eşin olacak ilerde çocukların olacak bir mesleğin olacak hiçbir şey bugünkü gibi kalmayacak ilerde nerede olmak istiyorsan ona giden bir yol çiz ve sağlam adımlarla ona yürü geleceğe pozitif bak gerisini düşünme... Sakın unutma sen çok değerlisin düşün yaa kilolu olup sevilen ne çok insan var. Hayatın oyununa gelip yolunu unutma tatlım bugün kilonu kıyafetini utangaçlığını dert edip ağlarsan derslerine önem vermessen yarın çok ararsın 17 yaşını çooook...

Sana bir önerim olacak. Doğan Cüceloğlu'nun "İçimizdeki Çocuk" kitabını oku. Bu yaşadıklarının nedenlerini orda göreceğini düşünüyorum. Emin ol yaşadıklarının, hissettiklerinin suçlusu sen değilsin. Sen de hiçbir anormallik de yok. (eğer böyle düşünüyorsan tabi...) Okuyunca neye karşı mücadele ettiğini bileceksin.

Bu durumu değiştirmek için kendinle bol bol konuş. Yazmayı seviyorsan bir günlük tutmayı dene. Bunları değiştirmek için sana doğrudan yardım edebilecek tek kişi kendinsin. Dünyada senin yaşadıkların yaşayan o kadar çok insan var ki ama çoğu içine atıp aynı şekilde hayatına devam ediyor. 6-7 sene kadar önce ben de tıpkı senin gibiydim. Ama değiştirmeyi seçtim ve şu an bambaşka biriyim. Sen de seçimini yapmışsın zaten, bu seçimin arkasında dur ve kendini gerçekleştirmek için uğraş. Dediğim gibi, o kitapta göreceksin. Senden iyi haberler duymayı dört gözle bekliyorum.

merhaba merve;

içinde bulunduğun bu hal yaşının getirisi; beğenilme, taktir edilme, sevilme, gibi duyguların kendini dışa vurduğu ilk zamanlar. takriben 14-17 yaş aralığında herkes bunu yaşar. ben de o yaşlarda mutsuz bir çocuktum. herşeyi kafama takan, kendimle ölesiye kavgalı, insanları sevmeyen, kendi kendimi toplumdan dışlayan bi dönem geçirdim. kendimi beğenmiyordum çünkü. kendimi sevilmeye layık bulmuyordum. acıyordum kendime. lise bitti ve biz şehir değiştirdik. etrafımda beni beğenen gözler gördüm. ilk defa kendimle barıştım, aslında güzel olduğumun farkına vardım yani demem o ki, bu tamamen senin algınla alakalı. kendini nasıl görmek istiyorsan, kendine nasıl setler çekip, insanlarla arana mesafe koyuyorsan bunları beynin sana oynuyor. çünkü sen kendine kavgalısın. kendinle barış merve, hayatı kendine zindan etme. bu yaşların güzelliği bir daha dönmüyor. sende herkes gibi liseli çağının, tek sorumluluğunun okul ve okumak olduğu zaman dilimin keyfini sür. kendine eziyet etme. istersen başarabilirsin. ve tabi kitap oku, unutma herşey görsellik değildir. konuştuğu anda biten çok güzel bir kadın olmayı mı yeğlerdin, orta halli ama kendini dinletmeyi başarabilen bir kadın olmayı mı? güzellik geçiyor, ama zeka, kendine özsaygı, toplumda edindiğin yer kalıyor merve. bunu unutma.

teşekkr ederim öğütlerinz için :) funda dediğin kitabı okuyacağım çok saol :)

çalşımıorum özgüvenim yerlerde bende de sanki herkes beni küçümsüorlar gibi hissediorum sbf hastasıyım toplumdan korkuyorum korktukca yalnız oldukça mutsuz oluorum böle çıkmaz bir labirentteyim.bide bende dikkat eksikliği varmış ilaç ya da tedavi var mı kurtacak beni bu dertten.

Matthew McKay ve Patrick Fanning'in "Özgüven" isimli kitabı bu konuda en çok kullanılan kitaptır belki de. Gaza getirmez, çünkü bu yanlıştır, olayın köküne iner ve hiç farkında olmadığınız bir olgu hakkında sizi uyarır: patolojik eleştirmen. Tabi bu sadece bir kısım. Çok yararlanacağınıza inanıyorum.

merve1341 .!.:

17 yaşındayım. istanbulda otuyorum ve lise sona gidiyorum. kendime olan özgüvenim o kadar azki... çok korkuyorum insanalrın benm hakkımda kötü bi yorum yapmasından. sanki yaptığım her hareketi eleştircekelr gibi geliyo. hiç rahat davranamıyorum. toplulukda yüzümü bile kaşıyamıyorum utancımdan. her dakika yüzüm kızarıyo. kendimi çok ezik görüyorum galiba. çok çirkinmişim gibi. zaten kilolu olmam kısa saçlı olmam ve yüzümün kızarmasıyla dünyanın en çirkini gibi hissediyorum. giycek çok kıyafetim yok hep aynı kıyafetleri giymekdetım n oı kadar bıktım ki... insanlar beni hep ayırıyo giibi. bu fiziğimle de alakalı olabilr. kolay arkadaş ednemiyorum ve 2 senedir derslerim çok kötü. bitmiş bunalmış bi haldeyim. çok yalnız hissediyorum. babamı 6 yıl önce kaybettim belkide altında bu yatıyodur. bilemiyorum ama çok kötü durumdayım. hayata yeniden başlamak, mutlu olmak istiyorum. ama hayat o kadar sıkıcı ve gereksiz geliyo ki.napcağımı bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Merveciğim öncelikle yaşından ötürü bu tür problemler her zaman görülür endişelenme.Hepimiz bir şekilde özellikle ergenlik döneminde problemlerle karşılaşırız.
İnsanlar aslında kendi kendinin danışmanı,psikoloğudur.Önce kendini tanımalısın,kıyafet ,saç ,baş bunlar inan çok basit konular.Ne zamanki bunlara önem vermemeye başlarsan anla ki o zaman özgürsün demektir. :)
Biri seni dış görünüşünden dolayı zaten istemiyorsa,o kişinin sana katabileceği güzellikler olamaz.Dış görünüşün değil,aklın konuşsun Merveciğim.
Bizler meraklıyız ama meraklarımızı olumlu yönlerde kullanırsak bu bize artı olarak dönecektir.
Öncelikle yapman gereken kendini bilmek ,tanımak,bunun için kendine kim olduğunu ,neden burada olduğunu sorarak bulman gerek.
İnan Merveciğim,hayat elimizden çok hızlı da akar çok yavaşta bu bizim elimizde,bizim bakış açımız,bizim değerlendirmemizle olan bir durum.
Sen bir canlısın,bir insansın bu yüzden değerlisin.
Merveciğim bence kendine güvenmen için küçük sorumluluklar alarak ufak ufak alıştırmalar yapabilirsin,mesela yalnız yapmaktan çekindiğin şeyler,bunlar faturaları ödemek,hastaneye gitmek vb olabilir.
Sosyal olmak adına belediyenin ya da okulun düzenlemiş olduğu etkinliklere katılabilirsin.
En güzeli bir rehber öğretmen veya bir danışman rehberliğinde hareket etmen.
Ve şunu asla unutma,kitaplar bizim her daim dostlarımız.Kütüphanelere üye olarak kendini kitaplarda bulabilirsin.
Asla kendini üzme,istiyorsan gerçekten başarabilirsin bunu biliyorum ve ayrıca derslerini ihmal etme ,bunu kendin için yap.

Ve Gülümse her zaman(zorla da olsa ) :)

garipsendiğin için özgüvenini yitirmezsin. özgüvenin olmadığı için garipsenirsin. mesela kambur durursan insanlar seni ezik sanar, suskun olursan insanlar seni sıkıcı sanar. vesaire. KENDİ ELİNDE İNSANLARIN GÖZÜNDEKİ İNTİBANI DEĞİŞTİRMEK. bunu yürekten inanarak söylüyorum. ilk cümlem üzerinde iyice düşün. kimse senden üstün değil, bunu bir an önce anlamaya başla ve kendine güven. kendine güvenince çok daha rahat hareket edeceksin ve etrafın insanlarla dolacak , etrafın insanlarla doldukça ise daha daha rahat hareket edeceksin.

bu iş beyinde bitiyor. hemen başla dediğimi yapmaya, madem bu kadar kötü bi durumda hissediyorsun kendini, zaten bi şey kaybetmezsin.

dediğim şekilde davran ve değil kaybetmek, çok şey kazandığını gör. en önemlisi de mutluluk kazanacaksın