Evde beş tane kedim var. Uzun yıllardır kedi besliyorum; evde korundukları ve rahat ettikleri doğru ancak dışarıyıda özlüyorlar.Pencereleri açtığım zaman uzun uzun havayı kokluyorlar.Vakit bulduğumda hafta sonları sitenin bahçesine çıkarıyorum vücutlarını toprağa sürmelerini gördüğümde içim eziliyor.Güneş,toprak hatta yağmur istiyor hayvanlar.Eve döndüğümüzde her biri bir köşeden küskün küskün bakıyor.Tamam sokaklar tehlikeli ama bunca yılda anladımki onların yeri ev değil. Şimdi hepsi beş yaşından büyük isteselerde sokakta yaşayamazlar ama artık yenilerini almıyorum sokaktan.Bir de çok dikkatimi çeken birşey var.Ev hayvanları sağlıksız oluyor,doktora götürüp tedavileriyle her zaman sonuna kadar uğraştım ama çok acı çekiyorlar. Göz bebeğim oğlumu kaybedeli 7 ay oldu.Tüm sorunları kısırlaşmadan sonra aldığı kilolardan oldu.Öldüğünde 12 kiloydu.Böbrek yetmezliği,gastrit,nefes problemi,pankreatit bir yığın hastalık geçirdi en sonunda kalp krizi geçirip öldü.Şimdi bir oğlum daha var,aynı problemler onda da var.Bazen kafam karışıyor sokakta ölmekmi,bir ömür veterinerlerin elinde uğraşmak mı bilemiyorum.Dışarıda doğal ortam yok,binalar,arabalar,insanlar nereye salacaksın hayvanı.İçerde mutsuz oluyorlar.O yüzden yaşayabilecekleri düzgün bir ortam varsa dışarda olmalarından yanayım.Zor bir konu bu,aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık işte