özgülük mü?ev hayatındaki esaret mi?

toredo

Nirvana
Kayıtlı Üye
19 Kasım 2008
3.001
350
******************************************************************************
 
Son düzenleme:
özgülük mü?ev hayatındaki esaret mi?



hımmm cevapı gercekdende zor bı soru aslında ama ben sana kendımden cevap vereyım ben kızımı 1 yıl önce yavruyken sokakdan buldumda alıp sahıplendım ben buldugumda kuyrugu muhtemelen arabanın altında kaldıgı için kopukdu yarım kuyruklu benım kızım bır senedırde bızımle evde ev ortamına okadar cok alıstıkı sımdı veterınere goturmek ıcın anca evden cıkarıyorum ve daha kapıdan cıktıgımızı anladıgı anda titremeye başlıyor benım kızım için özgurluk bızım evımız olsa gerek ama gercekdende cevapı cok zor bı soru cunku hayvanlar bıl hassada kedıler sevgıye muhtaclar
 
bence de bu sorunun cevabı çok göreceli.. tabii kangalı, kurt köpeğini eve hapsetmek günahtır. enerjilerini atamazlar. ama ufak bir terrier için durum aynı değl. zaten o dışarıda yaşayamaz. kediler için de aynı durum geçerli. sokak kökenli kediler sürekli kapalı kaldıklarında enerjileri birikir. ama bir iran kedisinin zaten enerjisi düşüktür. ideal olanı bir ayaklarının dışarıda olacağı giriş katı ve/veya bahçeli tür evlerdir. sahiplendiğiniz hayvanın ırkıın yanı sıra geçmiş deneyimlerinin de önemi vardır. şiddet görmüş veya yaşadıkları yüzünden bir şekilde huzur arayan bir hayvan için ev ortamı en azından bir süre güvenli gelir.
 
Son düzenleme:
Özgürlük,çoğu hayvan için işkenceden başka bir şey değil.
Herkes hayvan sevmiyor malesef,özgür bırakalım derken insanların zulmüne maruz bırakmam şahsen ben hayvanları.
Bir de özgürlükten kastın tam olarak ne anlayamadım,bahçeli bir ev mi,sokaklar mı,nedir?
Herkes bizim gibi düşünse ne ala,hayvanları özgür bırakalım her kapı önünde her çöp kenarında bir kap yemek bir kap su bulunsun,onları herkes yenilesin,o zaman tabiki özgürlük hayvanlar için daha iyi olur.
Ama malesef bu şekilde toz pembe değil hayat,sadece kapısının önünden geçiyor diye köpeği,kediyi taşlayan,tekme atan,bir kap suyu esirgeyen,bırakın bunların hepsini,zehirleyen insanlar oldukça onlar için özgürlükten söz edilemez...
 
bence bi hayvan için özgürlük ev hayatıdır.. çünkü dışarda onları koruyabilecek birileri yok ve bütün kötülüklerle tek başlarına müdahale etmek zorundalar. bi hayvan için en güzel şey sıcacık güven dolu bi yuva
 
Evde beş tane kedim var. Uzun yıllardır kedi besliyorum; evde korundukları ve rahat ettikleri doğru ancak dışarıyıda özlüyorlar.Pencereleri açtığım zaman uzun uzun havayı kokluyorlar.Vakit bulduğumda hafta sonları sitenin bahçesine çıkarıyorum vücutlarını toprağa sürmelerini gördüğümde içim eziliyor.Güneş,toprak hatta yağmur istiyor hayvanlar.Eve döndüğümüzde her biri bir köşeden küskün küskün bakıyor.Tamam sokaklar tehlikeli ama bunca yılda anladımki onların yeri ev değil. Şimdi hepsi beş yaşından büyük isteselerde sokakta yaşayamazlar ama artık yenilerini almıyorum sokaktan.Bir de çok dikkatimi çeken birşey var.Ev hayvanları sağlıksız oluyor,doktora götürüp tedavileriyle her zaman sonuna kadar uğraştım ama çok acı çekiyorlar. Göz bebeğim oğlumu kaybedeli 7 ay oldu.Tüm sorunları kısırlaşmadan sonra aldığı kilolardan oldu.Öldüğünde 12 kiloydu.Böbrek yetmezliği,gastrit,nefes problemi,pankreatit bir yığın hastalık geçirdi en sonunda kalp krizi geçirip öldü.Şimdi bir oğlum daha var,aynı problemler onda da var.Bazen kafam karışıyor sokakta ölmekmi,bir ömür veterinerlerin elinde uğraşmak mı bilemiyorum.Dışarıda doğal ortam yok,binalar,arabalar,insanlar nereye salacaksın hayvanı.İçerde mutsuz oluyorlar.O yüzden yaşayabilecekleri düzgün bir ortam varsa dışarda olmalarından yanayım.Zor bir konu bu,aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık işte
 
Evde beş tane kedim var. Uzun yıllardır kedi besliyorum; evde korundukları ve rahat ettikleri doğru ancak dışarıyıda özlüyorlar.Pencereleri açtığım zaman uzun uzun havayı kokluyorlar.Vakit bulduğumda hafta sonları sitenin bahçesine çıkarıyorum vücutlarını toprağa sürmelerini gördüğümde içim eziliyor.Güneş,toprak hatta yağmur istiyor hayvanlar.Eve döndüğümüzde her biri bir köşeden küskün küskün bakıyor.Tamam sokaklar tehlikeli ama bunca yılda anladımki onların yeri ev değil. Şimdi hepsi beş yaşından büyük isteselerde sokakta yaşayamazlar ama artık yenilerini almıyorum sokaktan.Bir de çok dikkatimi çeken birşey var.Ev hayvanları sağlıksız oluyor,doktora götürüp tedavileriyle her zaman sonuna kadar uğraştım ama çok acı çekiyorlar. Göz bebeğim oğlumu kaybedeli 7 ay oldu.Tüm sorunları kısırlaşmadan sonra aldığı kilolardan oldu.Öldüğünde 12 kiloydu.Böbrek yetmezliği,gastrit,nefes problemi,pankreatit bir yığın hastalık geçirdi en sonunda kalp krizi geçirip öldü.Şimdi bir oğlum daha var,aynı problemler onda da var.Bazen kafam karışıyor sokakta ölmekmi,bir ömür veterinerlerin elinde uğraşmak mı bilemiyorum.Dışarıda doğal ortam yok,binalar,arabalar,insanlar nereye salacaksın hayvanı.İçerde mutsuz oluyorlar.O yüzden yaşayabilecekleri düzgün bir ortam varsa dışarda olmalarından yanayım.Zor bir konu bu,aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık işte

çok haklısın, bende 12 yıl evimde evin bir ferti gibi yaşadım kedimle...hiç çiftleşmedi...hep düşündüm vicdanen rahatsız oldum...
2 yıl 8 ay evvel kaybettim, dışarıdakinden iyi baktığımı düşünüyorum ama iyilik mi yaptım onu bilemiyorum...aynı karmaşık duyguları bende yaşıyorum
ama onu çok çok sevdiğimi ve hala daha acısını içimde hissettiğimi düşündüğümde, yine de şanslı kedilerden olduğunu düşünmeden edemiyorum
 
sokaklardaki merhametsiz insanları görünce, hayvanlara yapılanları görünce , araba altında ezilen canları görünce , diyorkum ki kedişim sakın özgür olma! evinde özgür olabilirsin !
 
X