Özel günler sizin için nedir? Neler yapıyorsunuz?

Özel gün demekle ne aklınıza gelir? Neyi çağırıştırıyor sizde?

doğum günü evlilik yıldönümü vs ya da güzel haber aldığınız hayatınızı değiştiren bir gün :)

Hayatımda onemli yere sahip olan insanlarla paylaştığım her an özel benim için :) tabiki klasik olursa dogum gunleri yıldönümleri ozel davetler yemekler düğünler kisacasigünlük rutin yaptigimiz seylwr dışında davraniyirsak o gun ozel oluyor benim icin en özeli 24 Kasım :)))

Hayat benim için anlardan ibaret, hiçbirimiz ne zaman öleceğimizi ya da hayatımızın birden nasıl alt üst olacağını bilmiyoruz, o yüzden 'özel gün' benim için canımın istediği herhangi bir gün :) Bir günü özel kılmak tamamen bana bağlı, başkalarının belirli gün ve haftalarına değil :) İnsanların çok önemsediği bu zamanlarda (doğumgünü, bayram, yılbaşı, yıldönümü vs) herhangi bir sebepten kutlayamadığım çok olmuştur, ama hiçbir zaman ne kendime ne başkalarına zehir etmedim, ne zaman imkanım olduysa, ne zaman canım istediyse, yalnız da olsam o günü kendime özel kıldım. Çünkü ertesi günü sağlıklı göreceğimi, yanımda sevdiklerimin olacağını kimse bana garanti etmiyor. Hayat çok kısa keyif almaya bakmak gerek :)

Kimin yazdığını bilmediğim ama duygularımı benden daha iyi anlatan bir şiir:


ANLAR
eğer yeniden başlayabilseydim yaşama,
ikincisinde, daha çok hata yapardım.
kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
çok az şeyi
ciddiyetle yapardım.
temizlik sorun bile olmazdı asla. daha çok riske girerdim.
seyahat ederdim, daha fazla.
daha çok güneş doğuşu izler,
daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
görmediğim birçok yere giderdim.
dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
elbette mutlu anlarım oldu ama,
yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
farkında mısınız bilmem. yaşam budur zaten:
anlar, sadece anlar. siz de anı yaşayın.
hiç bir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan
gitmeyen insanlardandım ben.
yeniden başlayabilseydim eğer, hiç bir şey taşımazdım.
eğer yeniden başlayabilseydim, ilkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
çocuklarla oynardım, bir şansım daha olsaydı, eğer.
ama işte 85’indeyim ve biliyorum...
ölüyorum...