Merhaba kızlar,
bugün yaşadığım olayı anlatmadan önce çok kısa özetlemek istediğim konular var. 8 sene önce görüştüğüm biri ile kısa sürede nişanlandım.18 yaşındaydım. Akıllı güzel çalışkan biriydim. Ancak pişman oldum nişan atmak istedim. Ailem kabul etmedi. Ne dayaklar yedim bu yüzden ve evlendim. Evlendiğimde eşimin güzel davranışları onu bana sevdirdi.Tabi hataları da vardı ama ailemin arkamda olmayışı bu hataları görmezden gelmemi sağlıyordu. Düşe kalka zaman geçti ve 7 yıl sonra çocuk sahibi olduk. Bu 7 yıl içinde çok şiddetli kavgalarimiz da oldu ama hiç vazgeçmedik birbirimizden, seviyorduk. Aşk ihtiras hepsi vardı. Herkes liseli aşıklar gibi olduğumuzu söylerlerdi. Ancak kızlar oğlum doğduktan sonra eşim çok değişti. Oğlum şu an bir yaşında. Her kavgamızda bana hakaretler küfürler etmeye başladı. Dayak başladı. Aldatma olayı yok çünkü yakn akrabalarmla çalışıyor ve son zamanlarda da beraber çalıştık.bana karşı anlayışı sevgisi bitti birden soğudu. Neyse kızlar bugün eşimle yine tartıştık hemde ne tartışma. kavga kıyamet. birde eşimin söyle bir huyu var. her tartışmamız da babanı ariycam anneni arycam diye beni tehdit eder yada arar. Çünkü benim ailem onu çok pofpofluyor. Bugunde kavgamizda annemleri almaya gitmiş. Eve eşim annem babam ve amcam geldi. Babam kalk hazırlan gidiyoruz böyle evlilik olmaz dedi. Amcam da bi yandan bana kızıyor. yok sen soylesin böylesin diye. sonra amcam geldi bana tokat attı. napiyosun sen ya dedim bu sefer de babam tokat attı.ikisine de çok kötü kızmak istedim ama eşimi arkamdan sevindirmek istemediğim için sustum. Ben az önce babamlara geldim arkadaşlar. ama içim çok kırgın, cok öfkeli. şimdi kızlar benim ayrı eve çıkma şansım yok çünkü oğlum 1 yaşında bana çok bağımlı bu yüzden calissam onu nereye bırakcam. krese versem ev kirasi bilmem ne. şimdi kızlar ben bu yaptığından dolayi eşime dönmek istemiyorum. mecbur babamlar da kalcam. ama babamla amcama tepkimi o anda vermem gerekirken veremedim ama onlarla da konuşmak istemiyorum. Nasıl davranmaliyim bilemem. nasıl pişman olurlar. şeytan diyor sabah kalktığında amcana bi okkalı msj at. ama biliyorum babamn kulagina gidecek. amann giderse gitsin.. Kızlar şu an ki ruh halimi bilemezsiniz. Napmaliyim nasıl davranmaliyim kestiremiyorum. şeytan diyor intihar et ama yavrumu bu zalimlere bırakıp gitmek istemiyorum. Ha bide evden çıkarken babam çocuğu eşime sevdiriyor. adam kızını bırakıyor o hala eşimi düşünüyor. kızlar çok uzun yazdim kusura bakmayn. lütfen teselli etmek gibi degil de empati kurarak cvp verin. siz olsaydınız napardiniz?
kusra bakma ama nasıl bir aile bu kızını değilde damadını koruyor...illaki seninde hatalarin olmuştur hatta en büyük hatan kavga ettiğinizde aileni senin araman lazımdı eşinin değil kim bilir neler anlatmirtr ailene bnce ailenle açık açık yaşadıklarını bi konuş derimMerhaba kızlar,
bugün yaşadığım olayı anlatmadan önce çok kısa özetlemek istediğim konular var. 8 sene önce görüştüğüm biri ile kısa sürede nişanlandım.18 yaşındaydım. Akıllı güzel çalışkan biriydim. Ancak pişman oldum nişan atmak istedim. Ailem kabul etmedi. Ne dayaklar yedim bu yüzden ve evlendim. Evlendiğimde eşimin güzel davranışları onu bana sevdirdi.Tabi hataları da vardı ama ailemin arkamda olmayışı bu hataları görmezden gelmemi sağlıyordu. Düşe kalka zaman geçti ve 7 yıl sonra çocuk sahibi olduk. Bu 7 yıl içinde çok şiddetli kavgalarimiz da oldu ama hiç vazgeçmedik birbirimizden, seviyorduk. Aşk ihtiras hepsi vardı. Herkes liseli aşıklar gibi olduğumuzu söylerlerdi. Ancak kızlar oğlum doğduktan sonra eşim çok değişti. Oğlum şu an bir yaşında. Her kavgamızda bana hakaretler küfürler etmeye başladı. Dayak başladı. Aldatma olayı yok çünkü yakn akrabalarmla çalışıyor ve son zamanlarda da beraber çalıştık.bana karşı anlayışı sevgisi bitti birden soğudu. Neyse kızlar bugün eşimle yine tartıştık hemde ne tartışma. kavga kıyamet. birde eşimin söyle bir huyu var. her tartışmamız da babanı ariycam anneni arycam diye beni tehdit eder yada arar. Çünkü benim ailem onu çok pofpofluyor. Bugunde kavgamizda annemleri almaya gitmiş. Eve eşim annem babam ve amcam geldi. Babam kalk hazırlan gidiyoruz böyle evlilik olmaz dedi. Amcam da bi yandan bana kızıyor. yok sen soylesin böylesin diye. sonra amcam geldi bana tokat attı. napiyosun sen ya dedim bu sefer de babam tokat attı.ikisine de çok kötü kızmak istedim ama eşimi arkamdan sevindirmek istemediğim için sustum. Ben az önce babamlara geldim arkadaşlar. ama içim çok kırgın, cok öfkeli. şimdi kızlar benim ayrı eve çıkma şansım yok çünkü oğlum 1 yaşında bana çok bağımlı bu yüzden calissam onu nereye bırakcam. krese versem ev kirasi bilmem ne. şimdi kızlar ben bu yaptığından dolayi eşime dönmek istemiyorum. mecbur babamlar da kalcam. ama babamla amcama tepkimi o anda vermem gerekirken veremedim ama onlarla da konuşmak istemiyorum. Nasıl davranmaliyim bilemem. nasıl pişman olurlar. şeytan diyor sabah kalktığında amcana bi okkalı msj at. ama biliyorum babamn kulagina gidecek. amann giderse gitsin.. Kızlar şu an ki ruh halimi bilemezsiniz. Napmaliyim nasıl davranmaliyim kestiremiyorum. şeytan diyor intihar et ama yavrumu bu zalimlere bırakıp gitmek istemiyorum. Ha bide evden çıkarken babam çocuğu eşime sevdiriyor. adam kızını bırakıyor o hala eşimi düşünüyor. kızlar çok uzun yazdim kusura bakmayn. lütfen teselli etmek gibi degil de empati kurarak cvp verin. siz olsaydınız napardiniz?
Kırgın davran. Muhatap olma fazla. Bi de baban sana eşinin yanında nasıl tokat atar, kafam basmıyor ya. Anlayamıyorum. Ama gidip de hiç bişey olmamış gibi konuşma ikisinede mesafeli davran bence.Merhaba kızlar,
bugün yaşadığım olayı anlatmadan önce çok kısa özetlemek istediğim konular var. 8 sene önce görüştüğüm biri ile kısa sürede nişanlandım.18 yaşındaydım. Akıllı güzel çalışkan biriydim. Ancak pişman oldum nişan atmak istedim. Ailem kabul etmedi. Ne dayaklar yedim bu yüzden ve evlendim. Evlendiğimde eşimin güzel davranışları onu bana sevdirdi.Tabi hataları da vardı ama ailemin arkamda olmayışı bu hataları görmezden gelmemi sağlıyordu. Düşe kalka zaman geçti ve 7 yıl sonra çocuk sahibi olduk. Bu 7 yıl içinde çok şiddetli kavgalarimiz da oldu ama hiç vazgeçmedik birbirimizden, seviyorduk. Aşk ihtiras hepsi vardı. Herkes liseli aşıklar gibi olduğumuzu söylerlerdi. Ancak kızlar oğlum doğduktan sonra eşim çok değişti. Oğlum şu an bir yaşında. Her kavgamızda bana hakaretler küfürler etmeye başladı. Dayak başladı. Aldatma olayı yok çünkü yakn akrabalarmla çalışıyor ve son zamanlarda da beraber çalıştık.bana karşı anlayışı sevgisi bitti birden soğudu. Neyse kızlar bugün eşimle yine tartıştık hemde ne tartışma. kavga kıyamet. birde eşimin söyle bir huyu var. her tartışmamız da babanı ariycam anneni arycam diye beni tehdit eder yada arar. Çünkü benim ailem onu çok pofpofluyor. Bugunde kavgamizda annemleri almaya gitmiş. Eve eşim annem babam ve amcam geldi. Babam kalk hazırlan gidiyoruz böyle evlilik olmaz dedi. Amcam da bi yandan bana kızıyor. yok sen soylesin böylesin diye. sonra amcam geldi bana tokat attı. napiyosun sen ya dedim bu sefer de babam tokat attı.ikisine de çok kötü kızmak istedim ama eşimi arkamdan sevindirmek istemediğim için sustum. Ben az önce babamlara geldim arkadaşlar. ama içim çok kırgın, cok öfkeli. şimdi kızlar benim ayrı eve çıkma şansım yok çünkü oğlum 1 yaşında bana çok bağımlı bu yüzden calissam onu nereye bırakcam. krese versem ev kirasi bilmem ne. şimdi kızlar ben bu yaptığından dolayi eşime dönmek istemiyorum. mecbur babamlar da kalcam. ama babamla amcama tepkimi o anda vermem gerekirken veremedim ama onlarla da konuşmak istemiyorum. Nasıl davranmaliyim bilemem. nasıl pişman olurlar. şeytan diyor sabah kalktığında amcana bi okkalı msj at. ama biliyorum babamn kulagina gidecek. amann giderse gitsin.. Kızlar şu an ki ruh halimi bilemezsiniz. Napmaliyim nasıl davranmaliyim kestiremiyorum. şeytan diyor intihar et ama yavrumu bu zalimlere bırakıp gitmek istemiyorum. Ha bide evden çıkarken babam çocuğu eşime sevdiriyor. adam kızını bırakıyor o hala eşimi düşünüyor. kızlar çok uzun yazdim kusura bakmayn. lütfen teselli etmek gibi degil de empati kurarak cvp verin. siz olsaydınız napardiniz?
İntihar nedir Allah aşkına ya.Ölünce bitiyor mu herşey.Merhaba kızlar,
bugün yaşadığım olayı anlatmadan önce çok kısa özetlemek istediğim konular var. 8 sene önce görüştüğüm biri ile kısa sürede nişanlandım.18 yaşındaydım. Akıllı güzel çalışkan biriydim. Ancak pişman oldum nişan atmak istedim. Ailem kabul etmedi. Ne dayaklar yedim bu yüzden ve evlendim. Evlendiğimde eşimin güzel davranışları onu bana sevdirdi.Tabi hataları da vardı ama ailemin arkamda olmayışı bu hataları görmezden gelmemi sağlıyordu. Düşe kalka zaman geçti ve 7 yıl sonra çocuk sahibi olduk. Bu 7 yıl içinde çok şiddetli kavgalarimiz da oldu ama hiç vazgeçmedik birbirimizden, seviyorduk. Aşk ihtiras hepsi vardı. Herkes liseli aşıklar gibi olduğumuzu söylerlerdi. Ancak kızlar oğlum doğduktan sonra eşim çok değişti. Oğlum şu an bir yaşında. Her kavgamızda bana hakaretler küfürler etmeye başladı. Dayak başladı. Aldatma olayı yok çünkü yakn akrabalarmla çalışıyor ve son zamanlarda da beraber çalıştık.bana karşı anlayışı sevgisi bitti birden soğudu. Neyse kızlar bugün eşimle yine tartıştık hemde ne tartışma. kavga kıyamet. birde eşimin söyle bir huyu var. her tartışmamız da babanı ariycam anneni arycam diye beni tehdit eder yada arar. Çünkü benim ailem onu çok pofpofluyor. Bugunde kavgamizda annemleri almaya gitmiş. Eve eşim annem babam ve amcam geldi. Babam kalk hazırlan gidiyoruz böyle evlilik olmaz dedi. Amcam da bi yandan bana kızıyor. yok sen soylesin böylesin diye. sonra amcam geldi bana tokat attı. napiyosun sen ya dedim bu sefer de babam tokat attı.ikisine de çok kötü kızmak istedim ama eşimi arkamdan sevindirmek istemediğim için sustum. Ben az önce babamlara geldim arkadaşlar. ama içim çok kırgın, cok öfkeli. şimdi kızlar benim ayrı eve çıkma şansım yok çünkü oğlum 1 yaşında bana çok bağımlı bu yüzden calissam onu nereye bırakcam. krese versem ev kirasi bilmem ne. şimdi kızlar ben bu yaptığından dolayi eşime dönmek istemiyorum. mecbur babamlar da kalcam. ama babamla amcama tepkimi o anda vermem gerekirken veremedim ama onlarla da konuşmak istemiyorum. Nasıl davranmaliyim bilemem. nasıl pişman olurlar. şeytan diyor sabah kalktığında amcana bi okkalı msj at. ama biliyorum babamn kulagina gidecek. amann giderse gitsin.. Kızlar şu an ki ruh halimi bilemezsiniz. Napmaliyim nasıl davranmaliyim kestiremiyorum. şeytan diyor intihar et ama yavrumu bu zalimlere bırakıp gitmek istemiyorum. Ha bide evden çıkarken babam çocuğu eşime sevdiriyor. adam kızını bırakıyor o hala eşimi düşünüyor. kızlar çok uzun yazdim kusura bakmayn. lütfen teselli etmek gibi degil de empati kurarak cvp verin. siz olsaydınız napardiniz?
Empati.
Görünüşe göre babamgil bana karşı yıllar önceye dayanan bir "adam yerine koymama / fikriini önemsememe / hor görme" gibi tavırlar içindeler. Bu yeni birşey değil. Dolayısıyla şu an bu duruma az çok da olsa alışmış olmam gerek.
Ailemin desteğini görmeyeceğim, beni savunmayacakları kesin. Eğer yanına sığınabileceğim bir yakın arkadaşım / dostum yoksa sanırım önümde iki seçenek var.
1. Sabah erkenden kalkıp darp şikayetinde bulunmak için karakola gider, eşimi şikayet ederim, darp raporu alırım. Babamın evine raporumla geri dönerim. Babam ve amcama karşı soğuk tavırlarla mesafemi koruyarak, babamın evinde kalmaya devam ederim. Boşanma davası açılacaksa, (babamlar izin verirse), bu raporu kullanacağımı net bi dille herkese belirtir, davada eşimden nafaka talep ederim. Derhal bir iş bulur, bebeği gündüzleri anneme bırakarak çalışmaya başlarım. Bu şekilde yaklaşık bir yıl, maaşıma göre belki daha az çalışırım. Cebime giren parayı faiz getirebilmesi için bir birikim hesabına atarım her ay. (bi kısmını yanlarında kaldıgım için annemlere verebilirim ve bebeğin masrafları için babasından bi miktar talepte bulunmalarını isterim babamlardan, ben muhattap olmam). Bir yıla yakın bu şekilde, bebeğimin gelecek seneki kreş parasını biriktirmiş olurum. Bir yıllık kreş param çıktıgında, ayrı eve çıkarım, uygun fiyatlı bir kirası olan eve gerekirse benim gibi bir çalışan anne ev arkadaşı bularak orada bi sonraki yıl için azar azar birikim yaparak hayatıma devam ederim.
2. Bu kadar uzun süre bu ortama dayanma gücüm yok gibiyse, sabah erkenden yine darp raporumu almaya giderim, ardından da bulundugum şehirdeki kadın sığınma evlerinden birine başvururum, ailemin arkamda olmadıgını, şiddet gördüğümü ve boşanacağımı izah eder, oradaki insanların yönlendirmesi ve yardımlarıyla tek başıma bir hayata erkenden başlarım.
Ve dipnot. Her şeyden önce ben artık yetişkin, kocaman bir kadınım, bir anneyim. Önüne gelenin bana tokat atamayacağı kadar şiddetle savunmalıyım artık her ortamda kendimi, sesim çok çıkmalı. Pasif kalmamalıyım. Babam da olsa, annem de, bir anne olduğumu onlara haykırmak suretiyle hatırlatır, hak ettiğim saygıyı kazanana dek psikolojik bir savaşın içine girerim.
Tüm bu savaşlar içinde kendimi yalnız hissedersem de, mutaka bir devlet hastanesinden en azından psikiyatrik destek almaya çalışırım.