• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Otuz Yaş Sendromu

Ben genelde tek geziyorum - kalabalıktan , turdan , birilerine uyum saglamaktan çok hoşlanmıyorum tatillerde
Gezmeyi inanın ben de çok seviyorum. Ama dediğim gibi tek degil🙈 muhakkak biri olacak kafa dengim tabii. Tek takılmaktan sıkılırım ben. Çoğu şehre gitmişim İstanbul var gitmek istedğim mesela😊 bunun dışında düşünüyorum pek de bişi aklıma gelmiyor yani galiba hobi de insan deneye deneye anlıyor " hmm evet bundan keyif aldım ,seviyorum " gibi. Yani pek uğraştığım bişi yok sanırım🙈
 
Geçen ben de 30 yaşla ilgili konu açtım benim de 30 uma az kaldı 30 yaşa kadar şunları yaparım diyen ben sadece çok azını gerçekleştirdim görmek istediğim çok yer vardı yurtdışına gitmek istedim bir ülke dahi olsa olmadı gezmeye çalıştım kendimce ama insana hiçbirsey yeterli gelmiyor en güzeli evlenip çocuk yapmak oldu yaş geçtikçe birşeylere eksik kaldığını hissetmek çok kötü
 
32 yim 27 e evlendim 29 da anne oldum.
Bendeki his de keşke daha geç yapsaydım. Daha geç evlenseydim daha geç anne olsaydım diyorum.
Az evvel iddia oynamış kocanın mutfakta masaya vurup küfürlerini duyunca da yok bu iş olmayacak boşanmam lazım diye geçirdim içimden...
Her şeyin hayırlısı olsun. İnşallah doğru ve iyi bir insan çıkar karşınıza. Ama birçok kişi de yazmış hayat evlilikten ibaret değil bunu yaşayınca anlıyor insan.
Arkadaşlarımın hepsi evlenip çocuk yaparken ben aşırı üzülüyordum şu halime bakınca ne aptalmışım diyorum.
 
Selam; 37 yaşındayım. Hayatımdaki kişiyle 33 yaşımda tanıştım. Yalnızlıktan, hayatımda kimse olmamasından, isimdeki mutsuzluğumdan çok yakındim. Bu kaçınılmaz bir durumdu. Ama hiç bir zaman yaşımın depresyonunu yaşamadım. Saçlarım genetik olarak az. Bu yüzden beyazlarımi boyatmak zorunda kalıyorum. Ama ben beyazlarımi bile seviyorum. Göz çevremdeki çizgileri de.. doğal yöntemler dışında cildime fazla bir şey sürmuyorum. Yüzümdeki her çizginin yaşadıklarımin izi olduğunu düşünüyorum. İyisiyle kötüsüyle.. hayat gerçekten yeterince zor. Bir de yaşınızı, kaşimizi dert etmeye gerek yok. Ben her şeyin zamanı olduğunu düşünüyor ve zamanı gelince de yaşanacağına inanıyorum. Dert etmeyin böyle şeyleri. O zamanın getirdiklerinin tadını çıkarın. Uzulelim, dertlenelim, dertleşelim ama sevinelim ve mutlu da olalım. Çünkü; her şey zaten olacağına varıyor.
 
31 yaşındayım, bu yaşlarda istekler değişiyor. İnsanlar mesleğini bile değiştiriyor yeri geliyor. Tecrübeler insanı değiştiriyor. Minyonum, hala 22 duruyorum:) 28 yaşımda aşık oldum ama sonuç maalesef yoktu. Bundan sonra daha güçlü hisler yaşayacağımdan eminim. Artık evlenmesemde, çocuk yapmasam da hayatımda bana eşlik eden birini istiyorum. Bu yaşıma kadar psikolojik rahatsızlığımla mücadele etmekle geçti. Ruh kanseri gibiydi adeta. Artık beni yormayacak, sonsuz şefkat gösterecek birini istiyorum sadece. Kafamda yapmak istediğim bana iyi gelecek şeyler var. Bu yaşımda kendimi daha çok sevmeye başladım, daha bi güzel daha bi kadınsı buluyorum. Herşey değişiyor:) Doğru bildiğim yanlışları öğrenmek güzel.
 
Son düzenleme:
Evlilik toplumun dayatması bence. aslında benim yirmili yaşlarım da hep bi hedefim vardı kendime katma değer katacak hayaller iyi bi üniversite iyi bir iş derken ruhumu doyuracak hobiler keşfettim sonra yaş geldi 30 da evlendim 32 yaşındayım şimdi toplum çoçuk diye dayatıyor benimde sıkıntılı o süreçler toplumun bu dayatması bana takıntı oluşturdu farkındayım bir yıldır hayattan zevk almıyorum eskiden ben mutluydum evlenince daha mutlu olacağım dedim ama çoçuk vs bana mutsuz bi kısır döngü olarak geri döndü. kendime yeni bi hayal koydum pandemi azalsın bhutan ve tibete seyehat edecem çoçuk işine kafayı takıp hayatımı zehir etmeyecem zaten ben istiyormuyum yoksa bu baskımı bana anne olmayı isteten bilmiyorum. Sizmi istiyorsunuz evlenmeyi yoksa toplum yaşın geldi evlenmi diyor o çizgi aslında ince bi detay hayatını belirleyecek
 
Hayata hangi açıdan baktığına bağlı bence.
Kariyer hedefin varsa biraz geç kalmış sayılırsın, evlilik yaşı yine herkese göre değişir ama benim fikrim 30 dan sonrası sıkıntı gibi geliyor.
Hem insanlar daha çok seçici oluyorlar hem de hiç evlenmeyeyim düzenim bozulmasın derdinde.
Öyle de olunca tren kalkıyor.
Yani erken evlilik 25-26 derim ben ama çocuk için sınır 30 diyorum.
Şuan kendimde 30 yaşındayım.
Bugüne kadar hep ertelemek zorunda kaldım.
Şimdi de istiyorum olmuyor :)
Yukarıda yengenç yazmış mesela harika hayaller.
Keşke ben bile peşinden gidebilsem dedim.
Bu arada bende de var o geç kalmışlık hissi.

Hatta diyorum elde var sıfır.
 
Hanımlaaar....
Bir şeylere geç kalmış gibi hissediyorum. Yaş ilerledikçe bu hissim artıyor. Evlilik ,çocuk bu konuları düşündükçe üzülüyorum.Çevremde çoğu arkadaşım evlendi ,çocuğu olan bile var...sanırım o yüzden geç kalmış gibi hissediyorum ve de göz çevremde mimik çizgilerim oluşmaya başlamış bakım yapıyorum ama onları gördükçe kendimi kötü hissediyorum.

Bu başlığı açtığım için çoğu kişiden tepki alacağım biliyorum.

Sizden ricam bu saçma düşünceleri nasıl kafamda atabilirim. Saçma diyorum çünkü düşünmek insanı strese sokmaktan ve üzmekten başka bir işe yaramıyor. Ve de mutluluğu 1 kişiye bağlamak hata.

Takmayanlar, sorun etmeyenler ya da tersi düşünmemi sağlayacaklar nasihat verebilir mi lütfen ya da bu yaşlarda böyle hissetmek normal mi🤔 Şimdiden teşekkürler ..
5 senedir 30lardayım, hiç bir kötü yanını görmedim, pek memnunum 😀
Ve bence evlilik, çocuk için bana en uygun yaşlar 30lardı, sanki 20lerimde bu işi kotaramazmışım gibi geliyo.

Mimik çizgileri de 20yaşında bile çıkan var, 35 yaşındayım göz kenarlarımda bir tane çizgi yok. Biraz genetik ve biraz da sigara kullanımı, su tüketimi vb etkenlerle alakalı. Takışmayın bun, sevin onları ☺️
 
bence tamamen normal hiçbir zaman geriye gidemiyoruz ve ileriye gitmek kim ne derse desin her zaman iyi olmuyor aksini düşünen aşırı polyannacıdır. Bir kere yaşlanıyosun yalnızlaşıysun heyecanlar hevesler gidiyor özelliklede biri yoksa hayatında. Ama bunu yaşayan siz değilsiniz bizden öncekilerde yaşadı bizden sonra gelenlerde yaşayacak dünyanın kanunu bu doğmak büyümek ve gittikçe yok olmak. Bu durumu kabullenmek zorda olsa insanı huzura erdirir. Yaşlanmayı yalnızlaşmayı kabullenmemiz gerekiyor. Size tavsiyem bu kabulleniş sırasında kendinizi bi şeylere vermeniz olur iş uğraş vb akla gelmeyince insan çokta düşünmüyor.
 
Hanımlaaar....
Bir şeylere geç kalmış gibi hissediyorum. Yaş ilerledikçe bu hissim artıyor. Evlilik ,çocuk bu konuları düşündükçe üzülüyorum.Çevremde çoğu arkadaşım evlendi ,çocuğu olan bile var...sanırım o yüzden geç kalmış gibi hissediyorum ve de göz çevremde mimik çizgilerim oluşmaya başlamış bakım yapıyorum ama onları gördükçe kendimi kötü hissediyorum.

Bu başlığı açtığım için çoğu kişiden tepki alacağım biliyorum.

Sizden ricam bu saçma düşünceleri nasıl kafamda atabilirim. Saçma diyorum çünkü düşünmek insanı strese sokmaktan ve üzmekten başka bir işe yaramıyor. Ve de mutluluğu 1 kişiye bağlamak hata.

Takmayanlar, sorun etmeyenler ya da tersi düşünmemi sağlayacaklar nasihat verebilir mi lütfen ya da bu yaşlarda böyle hissetmek normal mi🤔 Şimdiden teşekkürler ..
Bir görsel ekledim okur musun onu:) ve şunu söylemek istedim bana yıllar önce kuzenim hava atmıştı 25 yaşında evleniyordu bayağı bildiğin açık açık söylüyordu yanii sen de geç kalıyosun elini cabuk tut falan sanki bunlar insanın elindeymis gibi 27 yaşında boşandı ben de 27 yaşında evlendim 28 yaşında anne oldum🥰 o şu an 31 yaşında sevgilisi bile yok. Allah her şeyin hayırlısını nasip etsin sen gonlundekileri Allah'a aç o bı kabına sokacaktır
 

Eklentiler

  • IMG_20210518_010032.webp
    IMG_20210518_010032.webp
    56,2 KB · Görüntüleme: 44
5 senedir 30lardayım, hiç bir kötü yanını görmedim, pek memnunum 😀
Ve bence evlilik, çocuk için bana en uygun yaşlar 30lardı, sanki 20lerimde bu işi kotaramazmışım gibi geliyo.

Mimik çizgileri de 20yaşında bile çıkan var, 35 yaşındayım göz kenarlarımda bir tane çizgi yok. Biraz genetik ve biraz da sigara kullanımı, su tüketimi vb etkenlerle alakalı. Takışmayın bun, sevin onları ☺️
Ah ah sizin gibilere öyle bi özeniyorum ki ben gülünce çok kırışıyorum. Göz çevresi yani ve gülünce kırışıklığım aklıma geliyor karşımdaki kesin oraya bakıyor diyorum :( gülmek istemiyorum.

Göz çevreniz için krem kullandnz mı? Kaç yaşında başladınız
 
bence tamamen normal hiçbir zaman geriye gidemiyoruz ve ileriye gitmek kim ne derse desin her zaman iyi olmuyor aksini düşünen aşırı polyannacıdır. Bir kere yaşlanıyosun yalnızlaşıysun heyecanlar hevesler gidiyor özelliklede biri yoksa hayatında. Ama bunu yaşayan siz değilsiniz bizden öncekilerde yaşadı bizden sonra gelenlerde yaşayacak dünyanın kanunu bu doğmak büyümek ve gittikçe yok olmak. Bu durumu kabullenmek zorda olsa insanı huzura erdirir. Yaşlanmayı yalnızlaşmayı kabullenmemiz gerekiyor. Size tavsiyem bu kabulleniş sırasında kendinizi bi şeylere vermeniz olur iş uğraş vb akla gelmeyince insan çokta düşünmüyor.
Ben de her şeyin bir zamanı var diye düşünenlerdenim. Ama düşünmek ,üzülmek çare degil o yüzden verilen tavsiyeler de güzel🤗 Ruh eşini bulana ne mutlu... ama benim demek istediğim mutluluğu oraya odaklamak sonra olmayınca ya da beklediğin gibi olmazsa büyük hayal kıyıklığı olur. O yüzden elimizden geldiğince mutlu yaşamalı ve bunları düşünmemeliyiz. Olursa (hayırlısıyla olsun) ne âlâ olmazsa da bu konuya saplanıp kalınmamalı😌
 
Bir görsel ekledim okur musun onu:) ve şunu söylemek istedim bana yıllar önce kuzenim hava atmıştı 25 yaşında evleniyordu bayağı bildiğin açık açık söylüyordu yanii sen de geç kalıyosun elini cabuk tut falan sanki bunlar insanın elindeymis gibi 27 yaşında boşandı ben de 27 yaşında evlendim 28 yaşında anne oldum🥰 o şu an 31 yaşında sevgilisi bile yok. Allah her şeyin hayırlısını nasip etsin sen gonlundekileri Allah'a aç o bı kabına sokacaktır
Kesinlikle katılıyorum ama o istek ,heves kalmıyor bi saatten sonra da. Off ya da saçmalıyorum. HAYIRLISI😊
 
Eger umut olacaksa:
42 yasinda basladim hayatimi yasamaya. Ondan oncesi hep baskalarini mutlu etmekle gecti diyebilirim. Cocuklugum cok guzel gecmedi. 20lerim de oyle. Sıkı, disiplinli, kuralci bir ailem vardi. Bu nedenle 20ler ile ilgili hatirladigim en guzel anilarim universitedeki hatiralarim. Evlenince sandim ki daha ozgur olurum, esimle bir suru sey yapariz beraber... 30 yasindaydim evlendigimde. Cok birsey degismedi evlenince. Oyle masallardaki gibi degildi evlilik. Seni sevgiye ilgiye bogan biri de yoktu oyle filmlerdeki gibi. Evlilik benim icin karsi tarafin konforu icin kendimi feda ettigim bir seydi... ve...41 yasinda yeniden bekardim. Yine baba evinde. Bu kez oglumla. 42 yasinda baska sehirde kadro bulup oglumla kendimize yeni duzen kurunca kendimi buldum. Artik bu benim kendi hayatimdi. O zamana kadar hep baskalarini memnun etmek uzerine kurulu oldugu icin hayatim, tek basina olunca insan soruyor haliyle sen nelerden memnun olursun, neleri seversin diye kendine...40larimda kendimi buldum.
Ozetle, kendini mutlu ediyorsan, kendinle barisiksan, ne istedigini biliyorsan, mutlulugu birinden beklemiyorsan ne yuzundeki cizgileri sayiyorsun, ne aldigin yaşlari...
Yasamana bak, keyfini cikar. 40 larda guzel 30 larda 50 lerde sen keyfine variyorsan eger. Eger keyfine varamiyorsan onca seneyi bosuna harcamis olursun sadece, kayip zaman oluyor o yillar senin icin. Yillarin yaşlarin sendromu yok aslinda, biz hayati saniyoruz ki sunlari sunlari yaparsak mutlu olacagiz. Mesela universiteye gidip ise girip sonra evlenip coluk cocuga karisinca.. hayat bu sirada giderse mutlak mutlulugu yasayacagiz saniyoruz. Ben bu siraya gore gittim, mutlak mutlulugun o siralamada olmadigini gordum. Sana tavsiyem kendini mutlu et...
 
Ah ah sizin gibilere öyle bi özeniyorum ki ben gülünce çok kırışıyorum. Göz çevresi yani ve gülünce kırışıklığım aklıma geliyor karşımdaki kesin oraya bakıyor diyorum :KK43: gülmek istemiyorum.

Göz çevreniz için krem kullandnz mı? Kaç yaşında başladınız
Benimki genetik bence, babannem 80 yaşında o da yaşıtlarına göre daha az kırışık. Göz çevresi kremini son 1 yıldır kullanıyorum, çok düzenli de değil. Ama kendimi bildim bileli çok su içerim, güneşe pek çıkmam, sigara hiç kullanmadım, bunların da illa ki etkisi olmuştur.

Eğer çok rahatsız ediyorsa botoks yaptırın kaz ayaklarını önlemek için. 20li yaşlarda yaptıran arkadaşlarım vardı, kaş arası ve kaz ayağı için. Bence artık çok normal estetik müdahaleler bunlar. Yeter ki canınız sıkılmasın, rahatça gülebilin ☺️
Birisi gülerken “aa göz kenarları nasıl da kırışmış” diye bakan insanların yüzüne daha çok gülün hatta 😀
 
30 yaşında değilim ama ilerlediğim yer orası 26 yaşındayım. Maalesef kendimi pek çok konuda ama en önemlisi ilişki konusunda eksik ve geç kalmış hissediyorum. Hiç erkek arkadaşım olmadı. Bu saatten sonra olursa görücü usulü belki ki o da çok zor ve düşük bir ihtimal tüm gününü evden geçiren ben için. Ayrıca bir de ilişki konusunda yaşanacak tecrübesizlik derdi 🙄 iş konusuna hiç girmiyorum zaten sadece bu ara etrafımdaki herkes evlendiği için ya da en azından ilişkisi olduğu için kendimi kötü hissediyorum.
 
31 yaşındayım
Ne ara buraya geldim bilmiyorum :)
Son 1.5 seneden hiçbir şey anlamadım. Yani rakama aslında çok da takılmamak lazım hala hareketlerim 20 yaşında gibi benim. Sadece vücudum yorgun o da çocuktan sonra oldu. Yoksa 30 olmakla ilgisi yok bence:)
Sevgiliniz yok ise bence acil sevgili bulunuz. Hayat o zaman güzelleşiyor
 
Back
X