- Konu Sahibi melodi1970
- #14.521
Anksiyete (kaygı bozukluğu), kişinin kaygılarını yönetemediğinde günlük yaşamını sekteye uğratacak olumsuzluklar yaşatan ruhsal bir hastalıktır. 3-4 ayda düzelecek bir şey değil. Annelik ile kaygılar tedavi edilmesi gereken bir hastalık değildir. Sizinki ciddi bir rahatsızlık, sizi okadar etkiledi ki ilaç tedavisine başladınız. Çocuğunuz yaşadıkları ya da davranışlarında, doktorun da dediği gibi herhangi bir sorun yok. Bu kadar normal bir çocuk hakkında, otizmli mi acaba düşüncesi ancak normal değerlendirme yapamayan birinin düşüncesi olabilir. Her çocuğun gelişimi farklıdır ama otizmli çocuğun gelişimi bambaşkadır. Siz sanki çocuğum otizmli diye kafaya takmışsınız, bunu kaygısı ile yaşıyorsunuz. Doktorun demesi bile yeterli olmamış. Çocuğun doktorda sürekli ağlaması aslında sizin kaygı bozuklugunuz denen ile de olabilir, çocuklar özellikle eveveyinlerinin kaygılı ve stresli olduğunu anlarlar.Hanımefendi kendiniz söylüyorsunuz doktor teşhis eder diye, evt benim teşhisim anksiyete (yani takıntılı,depresif,stresli bir kişiliğim yok, kaygı bozukluğum var) , 3-4 aydır tedavi görüyorum, İlaç da zaten kaygılarımı önemli oranda bitirdi, ağır bir rahatsızlığım yok. Ve bunu burada dile getirmenizin mantığı ve amacını da anlamış değilim. Herneyse zaten ben kendi kaygı bozukluğumu dikkate alarak buradan görüş almak istedim, çocuğunuz var mı bilmiyorum ama annelik zaten böyle bişey değil mi? Zaten bişeylere emin olsam burada vakit kaybetmem doktorun kapısına direk giderim. Bir anne olarak her endişede kendimizi doktorun kapısına atsak işte o zaman deli olurduk. Ayrıca doktor görüşü yeterli değil mi demişsiniz, alan doktoru görmedi çocuğumu, çocuk doktoru gördü ve boğazına bile ağlarken ağzını açtığı anda bakabildi.. Çocuğumun ağlamak dışında herhangi bir davranışını gözlemleyemezdi. Zaten doktor gördüğü sırada 18 aylıktı şu anda 21 aylık, bazı davranışları sonradan ortaya çıktı.
Bir de her endiselendiginiz de zaten doktora götürmüşsünüz çocuğu, şimdi niye goturmeyesiniz. çocuk ne yaşadı ki doktorda bu kadar strese ve kaygiya giriyor. Eline yeni, ses cikaran rekli bir oyuncak verince , çocuk hastaneyi , doktoru anlamaz. Sizinki neden hastane koridoruna girince durmadan ağlıyor.
Bir de bu kaygı bozukluklarının genetik geçişli olduğuna dair çeşitli çalışmalar var, çocuğunuzda da aynı durum olabilir.