Merhaba arkadaşlar, bu internetten okuma işi, zaten hayatımızı karartti. En azından benim öyle. Ben oğlumdan ilk şüphelenip daha psikoloğu gitmeden teşhisi koymuş, dünyamı başıma yıkmıştım.Doktorlarda çok vakit kaybetmeden özel egitimle, ilgiyle, telefon TV kesmekle. Hemen geri dönüş almaya başladım. Bu bile aslında birçok anneyi rahatlatması gereken birseyken beni çok strese soktu ve daha çok okudum,okudum, okudum. İyice çıkmaz sokağa soktum kendimi. Gülmeyi unuttum, geceleri saçmasapan vakitlerde uyanıp evde dolandim, telefona baktım yine. Şimdi bu grup harici otizmle ilgili okuduğum tek şey dahi yok, olmayacak, bakmıyorum, yakıştırmıyorum, artık olumsuz hicbirseyi cagirmiyorum. Çünkü nekadar okuduysam o sırada kendi iç Dünyama saplanıp, çocuktan eli eteği çektim bir dönem. Sonra ben bu değilim diyip, silkindim. oğlum bu ayın sonunda 3 yaş olacak. Hala eksikleri var, haftada 1 kere özel eğitimci abla geliyor destek amaçlı. Onun dışında haftanin5 günü sabah 9 akşam 5-5,5 a kadar kreste. Şuan saymaya kalksam tonla eksiği var ama umrumda değil. Gözüme bakıyor, guluyor, oynuyor. Nolur okuyup, yakıştırmayın. Ben yaptım çok kötü oluyor, insanı depresif yapıyor, enerjisi kalmıyor. Sen vurunca internet öldürüyor. Negatif şeyi cagirdikca insanın başına geliyor. Allah herkesin yardımcısı olsun, türlü türlü hastalıklar var ve ben bunların insanın zayıf anını kolladigini düşünüyorum. Artık çoğu zaman otizm yoluma hiç cikmamis gibi yapıyorum. Dahada güzel oluyor. Eğer oğlumla hiç ilgilenmeseydim, bunu bilmeden yaşasaydım ve 21 aylık haliyle kalsaydı su içinde otizmliydi, evet şüphelerim internet sayesinde netlik kazandı ama sonrasıni zehir etti. cocuğa ilgiyi arttırıp, TV'den kopardık bisiler oldu dönem dönem çok durdu ama sonra sıçradı. Ben buradaki çok çocuğun otizmli olduğuna inanmıyorum. Evet son doktor oğlumda otizm göremedi ama birde geçmişi varki devlet Hastanesi'nde bunu uzun uzadıya anlatamiyoruz. Ben biliyorum. Çocuğum hala kıyıda sudan çıkardım üstünü kuruladim ama gözü hala suda, bıraksam atlayacak. Buradaki hicbir anne çocuğunu otizmin kucağına atmayacak. Allah'ın izniyle bizimkide yırttı yaşıtlarini yakaladı yazılarını okuyacağız. Eskilerden kimler vardı son zamanlarda hep güzel şeyler paylaşıldı. O günler yakın diyin, Allah'ım sen oğlumun yüzüne bak o çok masum, beni onunla sınama diyorum bazen. Rabbim duyuyor biliyorum. Bizim çocukların kırılma noktası var inanın. Benim oğlumun kırılma noktası WC alışkanlığı oldu. Çok kez bahsettim. Buna ciddi eğilin. Bağırsak mesane kontrolünü küçümsemeyin. Haber vermez demeyin. Bizimki hala kakasını çikolata zannediyor. Bir şekilde aylarda sürse ki biz yapamaz diye yaklaştığımız için o işte çıkmaza sürükleniyor. Gerçekten otistik bir çocuk annesi yakınimla konuştuğumda bilinclatimda nasıl yer ettiyse çocuğum yapamaz dedim 2 günde alıştı dedi. Derin nefes alin, yarın yeni birgun ve indirin donları, usutmez birşey olmaz. Bağırsak beyin ilişkisi artık tıp dünyasında çok ciddi ele alınan bir konu. Bunu kafamdan uydurmuyorum. Güzel günler göreceğiz, güneşli günler, sevgiler...
