Sevgili Derenx2,
Sevgili Sabırlı ol çok güzel yazmış...
Başlarda bir şeylerin ters gittiğini kabullenmek zor. Neden benim çocuğum diye sorgulamalar? Cevap bulamamalar, çaresiz hissetmeler, buna bağlı olarak mutsuz, gergin olmak ve sonrasında hızla verilen kilolar. Emin olun herkes aynı şeyleri yaşıyor. Örneğin ben 8 kilo vermiştim. Bir sene sonra hepsini geri aldım, hatta üzerine 2 kilo bile ekledim :), o zamanlar bir yıkıntı gibi görünen şimdilerde suratım daha mutlu bakıyor.
Ama şu bir gerçek, anne ne kadar güçlüyse, çocuk o kadar güçlü. Kendimizi çabuk toparlamamız gerek. Size tavsiyem: Doktor doktor gezmeyi bırakın lütfen. Bu sadece anlık teselli yaşamanıza sebep olur. Duyduklarınız ancak iki gün rahatlatır sizi, sonra yine başa dönmüş olursunuz. Boşuna zaman ve para kaybı...
Hepimiz çocuklarımızı sabırla işliyoruz. Acele etmeyin, süreç çok kolay değil. Zaten biz ne kadar çabalasak çabalayalım çocuklarımızın bilişsel gelişimleri diğerlerine göre geri. Zaten sorun da buradan kaynaklanıyor. Birden bilgi yüklemesi yapmaya kalktığımızda, üzerine çok yük bindirdiğimiz yavrularımız geriliyor ve sinir krizleri yaşayabiliyorlar. Örneğin biz, kreş, özel eğitim, duyu bütünlemesi ve evde olağanüstü ilgi programına geçtiğimizde, benim oğlum cozutmuştu.
Evet ben de nedenini çok kurcalamıştım. Neden çocuğumda bu farklar vardı ki? Emin olun ben de tabletleri suçlamıştım. Kendimize vakit yaratırken, gelecekte geçireceğimiz güzel günleri yok ediyormuşuz meğer. Ne yazık ki bunu acı bir şekilde yaşıyoruz. Ama çocuklarımızın böyle yaratılmış olduklarını da göz ardı etmemek gerek. Benim büyük oğlum Pepe'yle büyüdü, O da tablette oyun oynadı. Ama On'a bir şey olmadı. Yani bu durumun suçlusu ne tablet, ne de bizim ilgisizliğimiz.
Ama olsun yılmak yok.
Kendinden 3. şahıs olarak bahsetmeler, sen-ben karışıklıkları, ek kullanımlarında eksikler ya da değişiklikler, evet-hayır kullanımlarının oturtulması, vb. oğlunuzdaki birçok eksiklik/ farklılık zamanla düzelecek. Özel eğitim desteği alıyor olsanız bile, her şeyi tek tek siz öğreteceksiniz ya da öğretilenleri düzenli olarak tekrar edeceksiniz. Belli bir zaman sonra yaşamınızın içi sürekli eğitim haline gelecek. Acele etmeden, stress yapmadan tek tek koyuyoruz taşları... Belki 2 hafta, isminden bahsettiği anda "ben" diye düzeltmeniz gerekecek, belki 5-6 kullanımdan sonra ek kullanımlarını oturtacaksınız.
Ama olacak.
Kreş... Çocuklarımız için olmazsa olmaz yerler. Özel eğitimden, evdeki ilgiden bile daha önemli bence. Biz bu süreçte en çok kreşten faydalandık. Benimki başka çocukları izleyerek öğrenen bir çocuk. Ama bu bir yıl içerisinde o kadar çok şey öğrendi ki kreşte. Durumun bu şekilde stabil devam ettiğini düşünüp, 1 sene sonrasını hayal ettiğimde daha güzel günleri görebiliyorum... Çocuğunuz kreşe uyum sağlayacak bir yaşta. Yaftalanmış mı, yaftalanmamış mı düşünmeyin. Tek sorunlu çocuklar bizimkiler mi??? Biz bu konuda çok fazla hassasız bence...
Kendiniz için profesyonel yardım mı? Konuşma ve rahatla anlamındaysa evet iyi olabilir belki. Ancak ilaç kullanıp rahatlamayı düşünüyorsanız. Bence henüz değil. 1-0 yenik başlarsınız. Kendinizi bu şekilde daha güçsüz hissedebilirsiniz. İşyerinize gidin. Evde, sürekli çocuğunuzu gözlemleyeceğiniz o kasvetli ortamda kalmayın. Güzel giyinin, makyaj yapın, sokağa çıkın siz de sosyalleşin. Biz ne kadar rahatsak, çocuklarımıza o kadar normal davranıyoruz.
Zaten çocuğumuza normalmiş gibi bakabildiğimizde gerçekten onlar bunu hissediyorlar ve düşündüğümüzden daha hızlı toparlıyorlar.
Lütfen bizim tecrübelerimize güvenin, bizim yaptığımız yanlışlardan ders çıkarın. Çocuğunuzun çok kısa zamanda toparlayacağına inanın.
Sevgiyle kalın...