Nerden başlasam ya da nasıl girsem bilemiyorum aslında tek bir meselem yok ama bi yerden başlamak lazım ;
18 yaşında bir kızım ve 25 yaşında birisiyle ha sevgili olduk ha olacağız.Ben tabii ki bazı zorluklar olabileceğinin ya da yaş farkının fazla olduğunun farkındayım.Ama denemek istedim ve gerçekten değer verdiğimi de farkedince böyle bir yola girdim.Sorun şu ki en yakın arkadaşımda dahil herkes belki iyiliğimi düşünerek belki önyargıyla yaklaşarak onaylamıyorlar pek bu durumu.Direkt olmaz demiyor belki en azından yakınımdakiler ama sürekli bir ''nasıl anlaşacaksınız , aman dikkat et , aman adamın niyetinden emin ol , koca adam niye yanaşıyor '' vs lafları dolaşıyor ortalıkta.Başta iyiliğimi düşünüyorlar işte ne olacak tavsiyedir deyip dinledim ya da bir şey söylemedim sadece.Ama artık gerçekten zoruma gitmeye başladı.Karşıdaki insana laf etmelerini vs geçtim beni salak gibi gördüklerini düşünüyorum artık.O denli bunaldım yani.Normal şartlarda her şeyden önce gelir bahsettiğim insanlar.Kuzenlerim ve çocukluktan beri olan iki üç arkadaşım yani.Ama sadece yaştan dolayı böyle davranmalarına çok üzülüyorum.Kolay şeyler geçirmedim yaşıma rağmen.Premature bir bebek olarak doğduğumdan beri hep hastanelerdeyim hatta.Bu zaten hayatıma hep bir zorluk kattı ki ara ara artıyor azalıyor bunlar. Bugüne de şükür , derdim kesinlikle acıtasyon değil.Ama şu ara o zorlukların arttığı bir dönemdeyim ve bahsettiğim insan bu karmaşada , üzüntülerde gerçekten bana iyi gelen tek şey belki de.Bunu sırf yaş farkı yüzünden kaybetmek istemiyorum.Bu kadar konuşmadan sonra cidden düşünmeye başladım tersi olamaz mı diye.Siz ne düşüneceksiniz merak ediyorum
18 yaşında bir kızım ve 25 yaşında birisiyle ha sevgili olduk ha olacağız.Ben tabii ki bazı zorluklar olabileceğinin ya da yaş farkının fazla olduğunun farkındayım.Ama denemek istedim ve gerçekten değer verdiğimi de farkedince böyle bir yola girdim.Sorun şu ki en yakın arkadaşımda dahil herkes belki iyiliğimi düşünerek belki önyargıyla yaklaşarak onaylamıyorlar pek bu durumu.Direkt olmaz demiyor belki en azından yakınımdakiler ama sürekli bir ''nasıl anlaşacaksınız , aman dikkat et , aman adamın niyetinden emin ol , koca adam niye yanaşıyor '' vs lafları dolaşıyor ortalıkta.Başta iyiliğimi düşünüyorlar işte ne olacak tavsiyedir deyip dinledim ya da bir şey söylemedim sadece.Ama artık gerçekten zoruma gitmeye başladı.Karşıdaki insana laf etmelerini vs geçtim beni salak gibi gördüklerini düşünüyorum artık.O denli bunaldım yani.Normal şartlarda her şeyden önce gelir bahsettiğim insanlar.Kuzenlerim ve çocukluktan beri olan iki üç arkadaşım yani.Ama sadece yaştan dolayı böyle davranmalarına çok üzülüyorum.Kolay şeyler geçirmedim yaşıma rağmen.Premature bir bebek olarak doğduğumdan beri hep hastanelerdeyim hatta.Bu zaten hayatıma hep bir zorluk kattı ki ara ara artıyor azalıyor bunlar. Bugüne de şükür , derdim kesinlikle acıtasyon değil.Ama şu ara o zorlukların arttığı bir dönemdeyim ve bahsettiğim insan bu karmaşada , üzüntülerde gerçekten bana iyi gelen tek şey belki de.Bunu sırf yaş farkı yüzünden kaybetmek istemiyorum.Bu kadar konuşmadan sonra cidden düşünmeye başladım tersi olamaz mı diye.Siz ne düşüneceksiniz merak ediyorum