- 26 Ekim 2015
- 513
- 833
Merhaba hanımlar, ablalarım ilk öncelikle kendimden biraz bahsediyim. Her zaman sanat yapmak isteyen sanatı seven biri oldum 3 yıl okul sınavlarına girdim ve istediğim bölümler olmadı( ayrıca evet biliyorum sanat yapmak ve sanattan para kazanmanın çok zor olduğunu ne yazık ki çok geç anladım kafasızlığım işte) . ilk yıl tercih yaptım nafaka olayı yüzünden ( okul okunmazsa nafaka kesiliyor ) ve boşta kalmiyim diye, bir bölüm tuttu iki yıllık ama okula 3 yıl gitmedim.Bu yıl şansımı bir kere daha denedim en azından daha iyi bir bölüm seçerim diye ve açıktan 4 yıllık bi bölüm kazandım. İkisini de idare ederim diye düşündüm ve şimdi 2 üniversite okuyorum. Ama mutsuzum çünkü hala ne iş yapacağımı bilmiyorum belki de anksiyetem ve panik atağım bunu tetikliyordur çünkü iş bulacağımı sanmıyorum eğer bulursam da büyük ihtimal kendi evime bile çıkmam 40 yaşını bulacak diye düşünüyorum, maaş düşüklüğünden ve hayat pahalılığından dolayı. Ülkedeki zamları gördükçe ileride naparım diye düşünüyorum, burdaki konuları da okuyorum bir abla vardı kocası çok iyi bir okuldan mezun bir mühendis olmasına rağmen işsizdi, böylr insanlar bile zorlanıyorsa ben naparım diye düşündüm durdum. Bunları düşününce aklıma dayım geldi, almanyada yaşıyor onun hayatını görünce özeniyorum. Refah içinde herhangi bir maddi korkusu olmadan ya da habire kendi zevklerinden kısmadan yaşıyor. Ben de şimdi bir şekilde yurtdışına gidip şansımı denemek istiyorum hayal ederek olmuyor sadece, adım da atmam gerekiyor.( evet yine baya büyük bir hayal farkındayım ). Bu düşüncelerden sonra au pair adlı bir programla korona azalınca gitmeyi düşünüyorum. Bu programla 1 ya da 2 yıl boyunca bir ailenin yanında bakıcılık yapıyorsunuz ve para kazanıyorsunuz. Aileyi beğenmezsem değiştirebiliyorum. Şirket zaten aileleri önceden kontrol ediyor. Belki bir şansım olursa kalırım diye düşündüm ya da oradaki bakıcılıkta kazandığımla ucuz bir yüksekokula geçerim diye düşündüm. Bu programı sadece 26 yaşına kadar yapabiliyorum,Giden kişilerle konuştuğumuda bana kesinlikle denemem gerektiğini çok farklı bir tecrübe katacağını söylediler. Fakat kadınlar kulübü kadınları ve ablalarından da tecrübe almak istedim :). Çünkü burda daha çok hayat hakkında deneyimli ablalarım var. Evet ablalarım belki hayalperest bi kızım. Belki de şu an ülkedeki sorunları görünce, burdaki maddi sıkıntıları görünce çok üzülüyorum. Ülkemi çok seviyorum ama refah içinde sıkıntı olmadan yaşamak nasıl bir his bunu da denemek istiyorum. Hazır yaşım daha elverişli iken bu programa gidip okulları dondursam bir sıkıntı olur mu sizce? En kötü geri dönersem orda kazandığım parayla geri döneceğim. Eğer bir yanlışım varsa lütfen kusura bakmayın. Tecrübesizliğime verin. Hepinizin düşünceleri benim için önemli