- 24 Temmuz 2015
- 204
- 334
- 103
- Konu Sahibi Nightgreen
- #1
Merhabalar kızlar,
İçim o kadar sıkıldı ki derdimi anlatıp rahatlamaya ve farklı bakış açılarına-yorumlarınıza ihtiyacım var. Öncelikle 25 yaşındayım ve yeni evliyim. Yaklaşık 3 yıldır bir Kamu Kuruluşunda çalışıyorum. 7 ay önce farklı bir şehirden eş durumu tayini ile şuan bulunduğum şehire geldim. Haliyle yeni insanlar, yeni ortam alışmaya çalışmalıyım derken aslında bu 7 ay boyunca psikolojik olarak ne kadar yıprandığımı farkettim. Yaptığım işin yoğunluğu ve riski yetmiyormuş gibi bir de kişilerle yaşanan problemler katlanarak büyüyor. O kadar mutsuzum ki sürekli kalp çarpıntısı yaşıyorum yaptığım işlemlerde bir hata vs varsa diye. Defalarca sözlü olarak birim değişikliği konusunda yöneticilerle konuşmama rağmen olumlu bir dönüş olmadı. Çünkü bulunduğum birimde kimse çalışmak istemiyor. İşin içeriği-yoğunluğu ve çalışanlardan dolayı. Bu arada eşim benim için buraya tayin oldu ve rotasyon gerektiren bir mesleğe mensup. Maalesef birim-kurum değişiklikleri kuvvetli referanslara bağlı olarak yapıldığından çok umutsuz durumdayım. İşin beni aslında bu kadar yıpratan diğer tarafı ise aslında çalışmak durumunda kaldığım için yarıda bıraktığım bir okulum var yaşadığım şehirde. (Türkiyenin en prestijli fakültelerinden birinde) Şimdi eski maddi sıkıntılarım yok o kadar çok istiyorum ki yarım kalan okulumu bitirip, istediğim işi yapabilmeyi. Ama bir yandan da hayatın ne getireceğini bilemiyoruz. Çevremdeki herkes devlet işi bırakılır mı diyor. İstifa durumunda eşimin tayininin çıkma durumu da cabası. Sizce ne yapmalıyım? Yarım kalan hayallerimi gerçekleştirmeye mi çalışmalıyım yoksa hayatım boyunca risk almadan, yükselme şansım olmadan, eşimin mesleki çevresine, mezun olan arkadaşlarımın çalıştığı pozisyonlara bakıp gıpta ederek mevcut işimde çalışmaya devam mı etmeliyim?
Uzun oldu lütfen kusura bakmayın okuyanlara şimdiden teşekkür ederim.
İçim o kadar sıkıldı ki derdimi anlatıp rahatlamaya ve farklı bakış açılarına-yorumlarınıza ihtiyacım var. Öncelikle 25 yaşındayım ve yeni evliyim. Yaklaşık 3 yıldır bir Kamu Kuruluşunda çalışıyorum. 7 ay önce farklı bir şehirden eş durumu tayini ile şuan bulunduğum şehire geldim. Haliyle yeni insanlar, yeni ortam alışmaya çalışmalıyım derken aslında bu 7 ay boyunca psikolojik olarak ne kadar yıprandığımı farkettim. Yaptığım işin yoğunluğu ve riski yetmiyormuş gibi bir de kişilerle yaşanan problemler katlanarak büyüyor. O kadar mutsuzum ki sürekli kalp çarpıntısı yaşıyorum yaptığım işlemlerde bir hata vs varsa diye. Defalarca sözlü olarak birim değişikliği konusunda yöneticilerle konuşmama rağmen olumlu bir dönüş olmadı. Çünkü bulunduğum birimde kimse çalışmak istemiyor. İşin içeriği-yoğunluğu ve çalışanlardan dolayı. Bu arada eşim benim için buraya tayin oldu ve rotasyon gerektiren bir mesleğe mensup. Maalesef birim-kurum değişiklikleri kuvvetli referanslara bağlı olarak yapıldığından çok umutsuz durumdayım. İşin beni aslında bu kadar yıpratan diğer tarafı ise aslında çalışmak durumunda kaldığım için yarıda bıraktığım bir okulum var yaşadığım şehirde. (Türkiyenin en prestijli fakültelerinden birinde) Şimdi eski maddi sıkıntılarım yok o kadar çok istiyorum ki yarım kalan okulumu bitirip, istediğim işi yapabilmeyi. Ama bir yandan da hayatın ne getireceğini bilemiyoruz. Çevremdeki herkes devlet işi bırakılır mı diyor. İstifa durumunda eşimin tayininin çıkma durumu da cabası. Sizce ne yapmalıyım? Yarım kalan hayallerimi gerçekleştirmeye mi çalışmalıyım yoksa hayatım boyunca risk almadan, yükselme şansım olmadan, eşimin mesleki çevresine, mezun olan arkadaşlarımın çalıştığı pozisyonlara bakıp gıpta ederek mevcut işimde çalışmaya devam mı etmeliyim?
Uzun oldu lütfen kusura bakmayın okuyanlara şimdiden teşekkür ederim.
