- Konu Sahibi kaderim_48
-
- #21
yaşadığım şey tam olarak nefret miydi bilmiyorum ama 2 yıllım sevgilimi bir gün hayatımdan çıakrtmaya karar verdim, onu görmek istemdim çünkü beni çok üzmüş çok ağlatmıştı bir sebepten dolayı.3-4 ay ayrı kaldık yinede onsuz olamayacağımı anladım.
-tatlicadiarzu- ve sanırım nefret etmediğimide anladım. evet ettim belkide ama geçici birşeymiş meğer
sevgi ve nefret...cok sıcakta da ölürsün cok sogukta da uc noktalar ama aynı sonuclar dogurabilir bir baskasını optugunde seni nasıl affedecegim seni nasıl sevecegim adı nefret konacak seni sevdigimi kalbim bile bilmeyecek.
EVET İNSAN SEVDİĞİNDEN NEFRET EDEBİLİR.bn eşimden nefret ediyorum hatta bazen öldürmeyi bile düşünüyorum beni çileden çıkarıyor.bakın nefret sebebinide söyleyim hamileydim biçok insanın uğruna servet harcadığı o mahsum şeyi allah bize vermöişti dünyanın en güzel hissi anneliği bana tattıracaktı ve o maddi sorunları bahane ederek bebeğimi istemedi.
onun zoruyla bebeğimi aldırdım hemde 2 kez hem sağlığımla oynadı hem allahı bana verdiği o annelik hakkımdan bn mahrum etti bnde şimdi hayatı onun burnundan getiriyorum bu arada ondan nefret ediyorum ayrılsamda ayrılmasamda birgün bu evlilik bitecek biliyorum ayrılmazsam da hiçbirzaman ona çocuk vermicem.
bir söz vardır..''çok sevme birgün nefret edersin,nefret etme birgün çok seversin.''
canım sevgi iyilikle artmayan kötülükle azalmayan bi duygudurrrrrrrrrrrrrçok haklısınız...gerçekten seven insan dayakda yese,aldatılsa da nefret ettiğini sanıyor ama asla sevmekten vazgeçmiyor...ben hem aldatıldım hem çok dayak yedim..hiç bir suçum yok iken..alkol yüzünden..ayrılamadım..çocuklarım vardı...zaten ayrılmış bir ailenin çocuğuydum...babasız büyümenin ne demek olduğunu biliyordum...çocuklarıma yaşatamazdım..bir de o zamanlar ekonomik özgürlüğüm yoktu...üç tane çocukla hangi iş yerinde çalışabilirdim...ailem zaten bana kırgındı..istemedikleri biriyle evlendiğim için...
istemedikleri derken küs değildim ama hiç onaylamadılar...annemle babamın ayrılmasına sebep olan kayın pederimdi...yani çok karışık bir durum...ama canım yandığı zamanlar eşimden nefret ettiğimi düşündüm...küstüm...bir keresinde yediğim dayaktan bir hafta ayağa kalkamadım...kayınım beni anneme bıraktı geldi...ama çocuklarım durmadığı için
tekrar geri döndüm...yani herkesin evinde geçirdiğini kendi bilir...insanları yargılamak çok kolaydır..kaybetmekte kolaydır...kazanmak çok zordur...ben çok sevdiğim birisiyle azap dolu günler yaşadım...nefret ediyorum sandım ama öfkem geçince yine sevmekten vazgeçmedim...ben de insanları çok seviyorum...her hatayı şeytana uyduğu için yaptığını inananlardanım...sevgiye çok açım...belki de ben ''benim sevdiğim kadar beni sevselerdi''
düşüncesindeyim...sabır çok önemli...çok sabırlı aynı zamanda insanları çok seven birisiyim..karşımdaki insanlardan kötülük beklemem..ama günümüzdeki insanlar ne yazıkki öyle değiller...allah kimsenin içine nefret duygusu vermesin...amin..
ŞenizŞenizŞeniz
çok sevdim şimdi nefret ediyorum...
hayatımda onun gibi bir insan daha tanımamıştım..o ilk oldu..umarım son olur..
Hayat insanın karşısına neler çıkararıyor sadece ve sadeve yaşayarak öğreniyoruz bir güngörmediğindeözlediğin bi arkadaşını artık görmeye tahammül bile edemeyebiliyorsun yada eskilerde onsuz yaşayamam dediğin insanların hayatından kayıp gittiğinde bi bakıyosunki sapa sağlam dimdik ayaktasın sonra yerine başkaları geliyor ve bakıyosunki o boşluk doluvermiş tabiii boşluğu doldurulamayacaka insanlarda oluyor hayatımızda ama bu haya bizim yaaa biz özeliz tekiz biriciğizzz önce kendimizis evelim ve kendi kıymetimizi bilelimki başkalarıda bizim kıymetimizi bilsiz evet ben elmayı seviyorum diye elmada beni sevmek zorunda değil ama hayat oda sevseydilerle acabalarla geçmiyor geçsede çok can yakıyorrrrrrrrrr
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?