- 25 Kasım 2006
- 8.868
- 19
BEŞİ BİR YERDE İDİK
Toplanırdık beş arkadaş.Beşi bir yerde derdik birbirimize.Çocuklar okula biz birbirimize.Bazen öylesine kağıt oynardık,bazen yaptığımız el işlerimizi gösterirdik ..yenileri birbirimize öğretirdik.
Yediklerimizle kalırdık.Aman bir ikram bir ikram.Sanki restorana gitmişiz de,hangisinden başlasak diye sıraya girerdik.Dolmalar,börekler,rus salataları,turşu çeşitleri,kekler,pastalar erken toplanır dağılana kadar yerdik...
Nedense en önemli konu kilo almak.."Spor yapalım..artık pazartesi günü rejime başlayalım,sıgarayı azaltalım..haftaya toplantı sırası kimde ise,peynir kraker yiyelim" sözler verilir...Her hafta aynı konu ama aynı yiyecekler.Hatta yeni öğrenilen bir yiyecek ilâve edilirdi
“Aşk olsun hani yapmayacaktık” desek haftaya yapmayız denirdi..sonraki haftalar karnımızı doyurup gittiğimizi itiraf ediyoruz birbirimize..ya kraker peynir çıkarırsa diye , yarılıyoruz gülmekte
Çocuklarımız büyürken bizde büyüyorduk.
Sinema günlerimiz vardı...aynı kitabı okur..bitirince konu hakkında tartışırdık
Tartışmadığımız tek şey..DİN,SİYASET,RENK,IRK..beşimiz farklı idik.Ama kimse kimsenin fikirleri içinde duruş sergilemezdi.Okuduğumuz kitaplarda farklı görüş var ise,tartışıp tartışmayacağımıza karar verirdik.
Çocuklarımızda o güzel birlik içinde büyüdüler.
Ama içimizde biri vardı ki BEŞİNCİMİZ ilk günler hepimizi üzdü.Hem bizimle olmak için can atardı,hem de kötü tohumlar serpiştirirdi.Ama o tohumlar hiç tutmadı..
ÇOK OKUDUĞUN DEĞİL NE ANLADIĞIN ÖNEMLİDİR
Canım arkadaşımız.. BEŞİNCİMİZ.. hep sıkıntılı idi.Hayatta her şeye sahipti.Seven ailesi,sağlığı,bol parası Daha ne isterdi ki.Bilirdi de hayatımızın kırık taraflarını.Aynı kitabı okurduk.O farklı algılardı.Her şeye,şüphe ile yaklaşırdı Güzel gözle bakmak varken hayata,o daima tenkitle burun kıvırırdı.Ama bilirdik özünde iyi idi ondandı sevgimiz..
Fikrimizi sorarsa söylerdik.O yine bildiğini okur,sonrasında mahcup olur,kedi gibi pısardı anlardık...yine bildiğini sanıp yanıldığını...Onu çok iyi tanıyorduk.O hâla tanımıyordu ne bizi ne kendini..
.
Bir gün yine fikir sordu..hepimiz sinirlendik,bıkmıştık tutumlarından “Artık bizi tanıman gerekiyor,soruyor bildiğini yapıyorsun.Aynı kitabı okuyor,farklı bakıyorsak hayata,seninle nasıl anlaşabiliriz."SEN SORDUĞUN SORUDA BİZ NE YAPARDIK ONU BUL ÖNCE" dedik...Ve buldu...
Yıllar süren dostluğumuz bizi bulduğu içindir..
Yeşilimin anılarından duyguları
Toplanırdık beş arkadaş.Beşi bir yerde derdik birbirimize.Çocuklar okula biz birbirimize.Bazen öylesine kağıt oynardık,bazen yaptığımız el işlerimizi gösterirdik ..yenileri birbirimize öğretirdik.
Yediklerimizle kalırdık.Aman bir ikram bir ikram.Sanki restorana gitmişiz de,hangisinden başlasak diye sıraya girerdik.Dolmalar,börekler,rus salataları,turşu çeşitleri,kekler,pastalar erken toplanır dağılana kadar yerdik...
Nedense en önemli konu kilo almak.."Spor yapalım..artık pazartesi günü rejime başlayalım,sıgarayı azaltalım..haftaya toplantı sırası kimde ise,peynir kraker yiyelim" sözler verilir...Her hafta aynı konu ama aynı yiyecekler.Hatta yeni öğrenilen bir yiyecek ilâve edilirdi
“Aşk olsun hani yapmayacaktık” desek haftaya yapmayız denirdi..sonraki haftalar karnımızı doyurup gittiğimizi itiraf ediyoruz birbirimize..ya kraker peynir çıkarırsa diye , yarılıyoruz gülmekte
Çocuklarımız büyürken bizde büyüyorduk.
Sinema günlerimiz vardı...aynı kitabı okur..bitirince konu hakkında tartışırdık
Tartışmadığımız tek şey..DİN,SİYASET,RENK,IRK..beşimiz farklı idik.Ama kimse kimsenin fikirleri içinde duruş sergilemezdi.Okuduğumuz kitaplarda farklı görüş var ise,tartışıp tartışmayacağımıza karar verirdik.
Çocuklarımızda o güzel birlik içinde büyüdüler.
Ama içimizde biri vardı ki BEŞİNCİMİZ ilk günler hepimizi üzdü.Hem bizimle olmak için can atardı,hem de kötü tohumlar serpiştirirdi.Ama o tohumlar hiç tutmadı..
ÇOK OKUDUĞUN DEĞİL NE ANLADIĞIN ÖNEMLİDİR
Canım arkadaşımız.. BEŞİNCİMİZ.. hep sıkıntılı idi.Hayatta her şeye sahipti.Seven ailesi,sağlığı,bol parası Daha ne isterdi ki.Bilirdi de hayatımızın kırık taraflarını.Aynı kitabı okurduk.O farklı algılardı.Her şeye,şüphe ile yaklaşırdı Güzel gözle bakmak varken hayata,o daima tenkitle burun kıvırırdı.Ama bilirdik özünde iyi idi ondandı sevgimiz..
Fikrimizi sorarsa söylerdik.O yine bildiğini okur,sonrasında mahcup olur,kedi gibi pısardı anlardık...yine bildiğini sanıp yanıldığını...Onu çok iyi tanıyorduk.O hâla tanımıyordu ne bizi ne kendini..
.
Bir gün yine fikir sordu..hepimiz sinirlendik,bıkmıştık tutumlarından “Artık bizi tanıman gerekiyor,soruyor bildiğini yapıyorsun.Aynı kitabı okuyor,farklı bakıyorsak hayata,seninle nasıl anlaşabiliriz."SEN SORDUĞUN SORUDA BİZ NE YAPARDIK ONU BUL ÖNCE" dedik...Ve buldu...
Yıllar süren dostluğumuz bizi bulduğu içindir..
Yeşilimin anılarından duyguları