- 20 Haziran 2022
- 728
- 387
- 30
Herkese merhaba,
Yaşadığım durum ile ilgili burada sorularıma net cevap alamadığım için (dilerim kimsenin başına gelmez) ihtiyacı olan biri olursa açıp okusun diye yazıyorum.
Tüp bebek tedavisi değil yumurta takibi uygulanıyordu. İlaçlar ile 4. denemeydi. Gonal F kullandım. 3 tane 17,5 mm yumurtam oluştu. 23 Nisan Ovitrelle yapıldı. Ovitrelle’e alerji oluştu. İlk gün sadece göğsümde, sonraki günlerde kollarım, karnım ve bacaklarım derken tüm vücutta inanılmaz kaşıntılı döküntü oluştu. Gebelik şüphesi olduğu için ilaç kullanamadım. 1-2 mayıs gibi sabır diye diye kendiliğinden geçti.
(Normalde bu durum tüp bebek uygulayanlarda nadiren de olsa meydana gelirmiş. Ama çok çok çok nadiren benim gibi hiçbir şey yokken de olabiliyormuş.)
3 mayıs sabahı şiddetli bir mide ağrısı ile uyandım. Karnım şişmişti. Hiçbir şey yiyemedim o sabah. Senelerdir mide sorunu yaşadığım için yine midem rahatsızlandı heralde dedim. Hayatıma devam ettim. O gece kendim de uyumadım, eşimi de uyutmadım. Sabaha kadar sırtımı ovaladı. Sırtımda dayanılmaz bir ağrı, karnım daha da şiş, yatmayı geçtim otururken zorlanıyordum. En son koltukta oturur pozisyonda uyuya kalmışım. Sabah uyandığımda karnım daha da şişmişti. Nefes almakta zorlanıyordum. Tuvalete oturduğumda işimi göremez hale gelmiştim. Eşim bu bir hamilelik belirtisi olabilir mi? dedi. İhtimal vardı tabii ama daha önceden başarısız denemeler olduğu için sanmamıştım. Evde 2 kaset test yaptım. İkisi de pozitif çıktı. Hemen gittim kan verdim. Beta 87 çıktı. Çok sevindik ama ilk günlerden bu kadar şişmek çok mutsuz etti. Üstelik nefes almakta iyice zorlanmaya başlamıştım. Hala midem kötü, spazm yaptı, gaz sıkıştı sanıyorum. İlaç da alamıyorum bebeğe zarar gelmesin diye. Doktoruma asistanı aracılığı ile ulaştım. Sadece “Gaviscon” yazdı cevap olarak. Eczaneye gittik. Dönüşte nefes darlığım çok arttı. Evime çok yakın diye çapa acile gittik. Kadın doğuma yönlendirdiler. Ultrasona oturdum. Tuvaletin mi var git yap gel dediler. Gittim hiçbir şey yapamadım. Yokmuş dedim. Bir daha baktılar. Sonra karnıma baktılar. Ultrasonu karnımın her yerinde gezdirmeye başladılar. Bir anda tepemde 5-6 doktor oldu. OHSS olmuşsun. Kaç gündür ne bekledin. Ölebilirdin. Pıhtı atabilirdi. Felç kalabilirdin. Böbreklerin iflas etmek üzere. Diyalize bağlanabilirsin. Hemen yatırmamız gerek dediler. Neye uğradığımı şaşırdım. Tarttılar. 7 kg almışım 5 günde. Tamamı karnımda toplanan sıvı. Her yerimde sıvı vardı. Tüm organlarımı kaplamış. Özel sağlık sigortam olduğu için hemen ordan çıktım ve üniversite araştırma hastanesi olan Koç’a gittim. Şansıma dünyanın en tatlı doktoru ile tanıştım. Ultrason ile bakar bakmaz şok oldu. Hiçbir organın görünmüyor. Sen nasıl nefes alıyorsun şuan dedi. Hemen yatış istedi. Durumumun çok kritik olduğunu ve hayati riskimin olduğunu söyledi. Ne olduğunu anlamadan yatırdılar. İdrar çıkışını sordular. Normal dedim. Asla fark etmemişim. Yarım litre su içtim. Sadece 2 çay kaşığı tuvaletimi yapabildim. Böbrek yetmezliği başlamış meğer. Sonda takıldı. Varis çorabı giydirdiler. Kan sulandırıcı iğne yapıldı. Bu sırada idrar yolu enfeksiyonu varmış. Antibiyotik verildi ve şişmeye devam ettim. Karnım artık gerilmekten çok acıyordu ve duvardan hiçbir farkı yoktu. İki kişinin yardımı olmadan yatakta doğrulamıyordum. Sadece sırt üstü ve bacaklarımı çekerek yatabiliyordum. Parol serum takıldı o gece ilk defa birazcık uyuyabildiö. Sabah oldu. Nefroloji geldi. Albumin serum takıldı. Sonrasında normal bir şekilde idrara çıkmaya başladım. Her gün idrar çıkışı takip edildi. Böbrek değerlerine bakıldı. Böbrek değerleri normale dönmeye başladı. 10 Mayıs taburcu oldum. Günde max 1,5 litre su içmemi söylediler. 1 hafta kan sulandırıcı iğneye devam, varis çorabını sakın çıkarma dediler. 11 mayısta çok fazla tuvaletimi yaptım. Tahminime göre içtiğim suyun çok çok fazlasını çıkardım. 12 mayıs ilk defa alt karnımın yumuşadığını hissettim. 13 mayıs kontrolüm vardı. 1 kg vermiştim. Beta 2115 olmuş. Doktorum, ilk geldiğinde organların görünmüyordu şuan zor da olsa seçebiliyorum dedi ve o anki mutluluğumu size anlatamam.
Her gün biraz daha inmeye başladı. Toplamda 8 kilo alıp 2,5 kilosunu verdim. Ama bu sırada hiçbir şey yiyemediğim için zayıflamış olma ihtimalim de çok yüksek. Yani aslında muhtemelen 8 kilodan çok daha fazlasını aldım.
Hastanede en az 7 doktor gördü. Her biri geldiğinde soruyordum. Allah rızası için bir şey söyleyin ne zaman azalmaya başlayacak. Nefes alamıyorum. Dayanma gücüm kalmadı diyordum. Sürekli ağlıyordum. Kimisi 3-4 güne toparlarsın dedi. Çoğu başladığı günden itibaren 2-3 hafta sürer dedi. Bir tane profesör amca da 11. haftaya kadar sürebilir dedi. Günlerce sadece kötüye gitti. Daha kötü ne olabilir derken her sabah daha da şiş uyanıyordum.
Bu arada bu durumu bu kadar şiddetli hale getiren minik susam tanemmiş. Vücudum HCG hormonu salgıladıkça hastalık daha da şiddetleniyormuş. Daha gelmeden başıma ne işler açtı
En kötü günlerim geride kaldı. Bugün ilk defa derin bir nefes alabildim. Çok mutluyum. Çok şükür
Tabiiki de herkesin bünyesi farklı. 15-20 kg alanlar oluyormuş. Doktorlar çok daha kötü vakalar gördüklerini söylediler. Eğer albumin işe yaramasaymış anestezi altında iğne ile boşaltılacakmış sıvı. O da işe yaramazsa cerrahi müdahale oluyormuş. Binlerce şükür gerek kalmadı.
Ohss nadir de olsa görülüyormuş. Gebelik olmayanlarda zaten 2-3 gün ve çok hafif oluyormuş. Gebelik gerçekleştiği durumlarda HCG yüzünden benim gibi şiddetli ve hastanelik oluyormuş.
Ben çok okudum o dönem. Benim gibi yaşayan çok çok azdı. Yaşayanlar da hastaneye yatmamış. Evde ilaçlarla tedavi olmuş. Sorularıma cevap bulamadım. Çok çaresizdim. Çok uzun yazdım ama bir gün birinin ihtiyacı olursa umut olsun. Sorularına bir nebze de olsa cevap bulabilsin diye yazdım. Allah düşmanımın başına vermesin. Ne hamilelik haberime sevinebildim. Ne o ilk mutluluğun ve heyecanın tadını çıkarabildim.
Ama inanıyorum. İyileşmeye de başladım. Artık her şey çok güzel olacak. Hatta her şey muhteşem olacak.
Sevgiyle kucaklıyorum. Sağlıkla kalın
Yaşadığım durum ile ilgili burada sorularıma net cevap alamadığım için (dilerim kimsenin başına gelmez) ihtiyacı olan biri olursa açıp okusun diye yazıyorum.
Tüp bebek tedavisi değil yumurta takibi uygulanıyordu. İlaçlar ile 4. denemeydi. Gonal F kullandım. 3 tane 17,5 mm yumurtam oluştu. 23 Nisan Ovitrelle yapıldı. Ovitrelle’e alerji oluştu. İlk gün sadece göğsümde, sonraki günlerde kollarım, karnım ve bacaklarım derken tüm vücutta inanılmaz kaşıntılı döküntü oluştu. Gebelik şüphesi olduğu için ilaç kullanamadım. 1-2 mayıs gibi sabır diye diye kendiliğinden geçti.
(Normalde bu durum tüp bebek uygulayanlarda nadiren de olsa meydana gelirmiş. Ama çok çok çok nadiren benim gibi hiçbir şey yokken de olabiliyormuş.)
3 mayıs sabahı şiddetli bir mide ağrısı ile uyandım. Karnım şişmişti. Hiçbir şey yiyemedim o sabah. Senelerdir mide sorunu yaşadığım için yine midem rahatsızlandı heralde dedim. Hayatıma devam ettim. O gece kendim de uyumadım, eşimi de uyutmadım. Sabaha kadar sırtımı ovaladı. Sırtımda dayanılmaz bir ağrı, karnım daha da şiş, yatmayı geçtim otururken zorlanıyordum. En son koltukta oturur pozisyonda uyuya kalmışım. Sabah uyandığımda karnım daha da şişmişti. Nefes almakta zorlanıyordum. Tuvalete oturduğumda işimi göremez hale gelmiştim. Eşim bu bir hamilelik belirtisi olabilir mi? dedi. İhtimal vardı tabii ama daha önceden başarısız denemeler olduğu için sanmamıştım. Evde 2 kaset test yaptım. İkisi de pozitif çıktı. Hemen gittim kan verdim. Beta 87 çıktı. Çok sevindik ama ilk günlerden bu kadar şişmek çok mutsuz etti. Üstelik nefes almakta iyice zorlanmaya başlamıştım. Hala midem kötü, spazm yaptı, gaz sıkıştı sanıyorum. İlaç da alamıyorum bebeğe zarar gelmesin diye. Doktoruma asistanı aracılığı ile ulaştım. Sadece “Gaviscon” yazdı cevap olarak. Eczaneye gittik. Dönüşte nefes darlığım çok arttı. Evime çok yakın diye çapa acile gittik. Kadın doğuma yönlendirdiler. Ultrasona oturdum. Tuvaletin mi var git yap gel dediler. Gittim hiçbir şey yapamadım. Yokmuş dedim. Bir daha baktılar. Sonra karnıma baktılar. Ultrasonu karnımın her yerinde gezdirmeye başladılar. Bir anda tepemde 5-6 doktor oldu. OHSS olmuşsun. Kaç gündür ne bekledin. Ölebilirdin. Pıhtı atabilirdi. Felç kalabilirdin. Böbreklerin iflas etmek üzere. Diyalize bağlanabilirsin. Hemen yatırmamız gerek dediler. Neye uğradığımı şaşırdım. Tarttılar. 7 kg almışım 5 günde. Tamamı karnımda toplanan sıvı. Her yerimde sıvı vardı. Tüm organlarımı kaplamış. Özel sağlık sigortam olduğu için hemen ordan çıktım ve üniversite araştırma hastanesi olan Koç’a gittim. Şansıma dünyanın en tatlı doktoru ile tanıştım. Ultrason ile bakar bakmaz şok oldu. Hiçbir organın görünmüyor. Sen nasıl nefes alıyorsun şuan dedi. Hemen yatış istedi. Durumumun çok kritik olduğunu ve hayati riskimin olduğunu söyledi. Ne olduğunu anlamadan yatırdılar. İdrar çıkışını sordular. Normal dedim. Asla fark etmemişim. Yarım litre su içtim. Sadece 2 çay kaşığı tuvaletimi yapabildim. Böbrek yetmezliği başlamış meğer. Sonda takıldı. Varis çorabı giydirdiler. Kan sulandırıcı iğne yapıldı. Bu sırada idrar yolu enfeksiyonu varmış. Antibiyotik verildi ve şişmeye devam ettim. Karnım artık gerilmekten çok acıyordu ve duvardan hiçbir farkı yoktu. İki kişinin yardımı olmadan yatakta doğrulamıyordum. Sadece sırt üstü ve bacaklarımı çekerek yatabiliyordum. Parol serum takıldı o gece ilk defa birazcık uyuyabildiö. Sabah oldu. Nefroloji geldi. Albumin serum takıldı. Sonrasında normal bir şekilde idrara çıkmaya başladım. Her gün idrar çıkışı takip edildi. Böbrek değerlerine bakıldı. Böbrek değerleri normale dönmeye başladı. 10 Mayıs taburcu oldum. Günde max 1,5 litre su içmemi söylediler. 1 hafta kan sulandırıcı iğneye devam, varis çorabını sakın çıkarma dediler. 11 mayısta çok fazla tuvaletimi yaptım. Tahminime göre içtiğim suyun çok çok fazlasını çıkardım. 12 mayıs ilk defa alt karnımın yumuşadığını hissettim. 13 mayıs kontrolüm vardı. 1 kg vermiştim. Beta 2115 olmuş. Doktorum, ilk geldiğinde organların görünmüyordu şuan zor da olsa seçebiliyorum dedi ve o anki mutluluğumu size anlatamam.
Her gün biraz daha inmeye başladı. Toplamda 8 kilo alıp 2,5 kilosunu verdim. Ama bu sırada hiçbir şey yiyemediğim için zayıflamış olma ihtimalim de çok yüksek. Yani aslında muhtemelen 8 kilodan çok daha fazlasını aldım.
Hastanede en az 7 doktor gördü. Her biri geldiğinde soruyordum. Allah rızası için bir şey söyleyin ne zaman azalmaya başlayacak. Nefes alamıyorum. Dayanma gücüm kalmadı diyordum. Sürekli ağlıyordum. Kimisi 3-4 güne toparlarsın dedi. Çoğu başladığı günden itibaren 2-3 hafta sürer dedi. Bir tane profesör amca da 11. haftaya kadar sürebilir dedi. Günlerce sadece kötüye gitti. Daha kötü ne olabilir derken her sabah daha da şiş uyanıyordum.
Bu arada bu durumu bu kadar şiddetli hale getiren minik susam tanemmiş. Vücudum HCG hormonu salgıladıkça hastalık daha da şiddetleniyormuş. Daha gelmeden başıma ne işler açtı
En kötü günlerim geride kaldı. Bugün ilk defa derin bir nefes alabildim. Çok mutluyum. Çok şükür
Tabiiki de herkesin bünyesi farklı. 15-20 kg alanlar oluyormuş. Doktorlar çok daha kötü vakalar gördüklerini söylediler. Eğer albumin işe yaramasaymış anestezi altında iğne ile boşaltılacakmış sıvı. O da işe yaramazsa cerrahi müdahale oluyormuş. Binlerce şükür gerek kalmadı.
Ohss nadir de olsa görülüyormuş. Gebelik olmayanlarda zaten 2-3 gün ve çok hafif oluyormuş. Gebelik gerçekleştiği durumlarda HCG yüzünden benim gibi şiddetli ve hastanelik oluyormuş.
Ben çok okudum o dönem. Benim gibi yaşayan çok çok azdı. Yaşayanlar da hastaneye yatmamış. Evde ilaçlarla tedavi olmuş. Sorularıma cevap bulamadım. Çok çaresizdim. Çok uzun yazdım ama bir gün birinin ihtiyacı olursa umut olsun. Sorularına bir nebze de olsa cevap bulabilsin diye yazdım. Allah düşmanımın başına vermesin. Ne hamilelik haberime sevinebildim. Ne o ilk mutluluğun ve heyecanın tadını çıkarabildim.
Ama inanıyorum. İyileşmeye de başladım. Artık her şey çok güzel olacak. Hatta her şey muhteşem olacak.
Sevgiyle kucaklıyorum. Sağlıkla kalın