- 26 Ekim 2007
- 1.213
- 1
Merheba kızlar nihayet çoğumuz anneiz öncelikle doğum yapacak ve yapmış tüm anneleri (tabi babalarıda ) tebrik ederim sağlıkla büyütelim inşallah..
Forumda pylaştığım üzere çok sancılarım vardı.1.sancılı günün sabahında doğuruyorum diye dr a gittim nst muayne derken açılmamım 2 cm olduğunu ve bebeğimin henüz kanala yerleşemedğin öğrendim ve eve döndüm 2.sancılı akşamın sabahında sancı aralıkları uzadığı için gündüz iyice geçtiği için dr a gitmedim 3. Akşam sancılar başladığın da karar verdim sabağına dr gdecek Pazar olduğundan kendi dr um olmasada ebelerden hem kendi hem ebeğimin durumu için bilgi alacaktım çünkü o kadar sancıya ben eysede bebişnasıl dayanır bilemyodum o kadar ki komşum az kalsın aşağı inip kızım hadi git hastaneye inlemelerine içim gidiyo dedi
Sancılarım dayanılmaz oldu ve duşşumu aldım hazır olan hastane çantalarımızı arabaya attık ve yola koyulduk hastane çok yakın arabaya biner binmez karnıma ağrılar gitti içimde bi korku ne olcağını bilmiyorum ve içimden allahım o gün bu gün mü sen bana yardım et sen sabır sakinlik ver diye dualar ediyorum bi yandanda acaba bebeğimle mi döncem şimdi diye heyecanlanıyorum karma karışık duygularla çıkmışım yolaa..
Sabah 10 gibi hastaneye vardık,nst muayne derken ebe demez mi 4 cm olmuş açılman ama normal doğuramazsın bebek kanala düzgün yerleşmemiş nst iyi ama her an kalp atışları bozulabilir hemen eşin yatışı yaptırsın ben dr u çağırıyorum (malum Pazar gittiğim hastanede kim nöbetçiyse o yapıyor )
Başladım ağlamaya konuşamıyorum bi yandan sancım geliyo yatağın kolunda kıvranıyorum ,titremeye başladım kalbim yerinden çıkçak sandım eşim afalladı yanımda ne diyeceğini bilmiyo ebe bi yandan sakinleştirmeye çalışıyo bi yandan yarını kendi dr unu beklemek istiyosan hastaneden çıkarmam için imzanı almam lazım diyo,bense neye ağladığımı bilmiyorum sezeryandan mı korkuyodum yoksa kendi dr um normal olur acaba ondan fikir alamıcam diye mi bilmiyorum,bi yandan da dr umun dediklerini soruyorum ,madem öyle nöbetçi dr gelsin o da muayne etsin bilgi versin diyorum ,ebe pes etti dr u geliyo seni muayneye hazırlıyorum o zaman dedi ve başka ameliyathaneye benzer bi yere götürdü ,dr geldi muayne etti açılman 5-6 cm den de fazla ama normal olmaz acil karar ver girmek istersen yarını beklicem dersen bebeğinin ve kendi sağlığını tehlikeye atarsın demez mi (bu arada dr un tavrı ve muamelesini ve ameliyatta yaşadığım bi kaç ayrıntıyı burda paylaşmıcam hem doğum yapmamış arkadaşları etkilemek istemiyrm hemde normalde ameliyatımı yapan dr un hastalarından onunla ilgli duyduğum olumlu yorumlardan dolayı) mecburen tamam dedim tekrar odaya indik eşim merakla yüzüme bakıyo ,yatışımı yaptırabilirsin dedim kağıtları imzaladım ama içim huzursuz,derken koridorda kendi dr umun sesini duydum hemen görmek istedim durumu anlatayım fikir alayım istedim sağ olsun geldi dr a güvenebilceğimi bu şartlarda acil doğumun gerçekleşmesi gerektiğini anne olarak şansımı denediğimi ama sağlıklarımızı tehlikeye atmamız gerektiğini söyleyince rahatladım,işte ben sadece bu yaklaşımı saygıı bekliyodum dedim
Ameliyathaneye gidiyorum eşimin ailesi gelmiş şaşkınlar daha dün akşam yanımdalardı onlar ahada tedirgin ,benim sancım gelmiş sedyeye yapışmışım ,ameliyathaneye vardık 2 tane çok şeker bayan anestesi uzmanı çok güzel ilgileniyolar saçlarımı okşuyolar elimi tutuyolar epidurali tam yapacak benim sancı geliyo bekliyoruz geçmesini  ekip tamamlandı dr geldi herkeste bi acele derken bi ağlama allahım doğdu galiba diyorum içimden şaşkınım konuşamıyrım ,dr hemen daha kordonunu kesmeden bana bebeğmin başını gösterdi aman allahım bebeğim iyi mi dedim başı uzamışta uzamış kana yerleşmeye çalışırken,gördün mü neden acele edioruz dedi merak etme düzelcek ama dedi oğluşumu sarıp hemen yanağıma koydular hadi öp kokla dediler fotolarımızı çektiler , sanırım sonrasında heyecandan fenalaştım ki en son odaya alınmak için uyandırıldığımı hatırlıyorum,ameliyathaneden çıktım eşim gözler dolu oğlum kayınvalidemin kucağında annem babam halam da gelmiş derin bi nefes aldım bu tabloyu geçince şükrettim tekrar tekrar allahıma…
odama geldim eşim elimi utmuş öpüyo oğlum kucağımda tarifsiz hemen emzirmeye başladım gözlerimin içine bakıyodu merhaba ben geldim artık annecim der gibi muhteşemdi hala muheşem…
(sezeryanda korkuğum gibi olmadı ilk gün gaz sıkıntydı geçince gayet iyiydim kendime yatak açıp yatmadım bile oturdum uzandım herşeyimi tek başıma yapabiliyodum 2. Gün ,anladımki kedime normal doğumdan başka bi şeye hazırlamadığım ve ameliyat öncesi dr tavrından dolayı bu kadar gergindim,ama işin başı sağlık olunca elden bişi gelmezmiş hepinizi öpüyorum…
Forumda pylaştığım üzere çok sancılarım vardı.1.sancılı günün sabahında doğuruyorum diye dr a gittim nst muayne derken açılmamım 2 cm olduğunu ve bebeğimin henüz kanala yerleşemedğin öğrendim ve eve döndüm 2.sancılı akşamın sabahında sancı aralıkları uzadığı için gündüz iyice geçtiği için dr a gitmedim 3. Akşam sancılar başladığın da karar verdim sabağına dr gdecek Pazar olduğundan kendi dr um olmasada ebelerden hem kendi hem ebeğimin durumu için bilgi alacaktım çünkü o kadar sancıya ben eysede bebişnasıl dayanır bilemyodum o kadar ki komşum az kalsın aşağı inip kızım hadi git hastaneye inlemelerine içim gidiyo dedi
Sancılarım dayanılmaz oldu ve duşşumu aldım hazır olan hastane çantalarımızı arabaya attık ve yola koyulduk hastane çok yakın arabaya biner binmez karnıma ağrılar gitti içimde bi korku ne olcağını bilmiyorum ve içimden allahım o gün bu gün mü sen bana yardım et sen sabır sakinlik ver diye dualar ediyorum bi yandanda acaba bebeğimle mi döncem şimdi diye heyecanlanıyorum karma karışık duygularla çıkmışım yolaa..
Sabah 10 gibi hastaneye vardık,nst muayne derken ebe demez mi 4 cm olmuş açılman ama normal doğuramazsın bebek kanala düzgün yerleşmemiş nst iyi ama her an kalp atışları bozulabilir hemen eşin yatışı yaptırsın ben dr u çağırıyorum (malum Pazar gittiğim hastanede kim nöbetçiyse o yapıyor )
Başladım ağlamaya konuşamıyorum bi yandan sancım geliyo yatağın kolunda kıvranıyorum ,titremeye başladım kalbim yerinden çıkçak sandım eşim afalladı yanımda ne diyeceğini bilmiyo ebe bi yandan sakinleştirmeye çalışıyo bi yandan yarını kendi dr unu beklemek istiyosan hastaneden çıkarmam için imzanı almam lazım diyo,bense neye ağladığımı bilmiyorum sezeryandan mı korkuyodum yoksa kendi dr um normal olur acaba ondan fikir alamıcam diye mi bilmiyorum,bi yandan da dr umun dediklerini soruyorum ,madem öyle nöbetçi dr gelsin o da muayne etsin bilgi versin diyorum ,ebe pes etti dr u geliyo seni muayneye hazırlıyorum o zaman dedi ve başka ameliyathaneye benzer bi yere götürdü ,dr geldi muayne etti açılman 5-6 cm den de fazla ama normal olmaz acil karar ver girmek istersen yarını beklicem dersen bebeğinin ve kendi sağlığını tehlikeye atarsın demez mi (bu arada dr un tavrı ve muamelesini ve ameliyatta yaşadığım bi kaç ayrıntıyı burda paylaşmıcam hem doğum yapmamış arkadaşları etkilemek istemiyrm hemde normalde ameliyatımı yapan dr un hastalarından onunla ilgli duyduğum olumlu yorumlardan dolayı) mecburen tamam dedim tekrar odaya indik eşim merakla yüzüme bakıyo ,yatışımı yaptırabilirsin dedim kağıtları imzaladım ama içim huzursuz,derken koridorda kendi dr umun sesini duydum hemen görmek istedim durumu anlatayım fikir alayım istedim sağ olsun geldi dr a güvenebilceğimi bu şartlarda acil doğumun gerçekleşmesi gerektiğini anne olarak şansımı denediğimi ama sağlıklarımızı tehlikeye atmamız gerektiğini söyleyince rahatladım,işte ben sadece bu yaklaşımı saygıı bekliyodum dedim
Ameliyathaneye gidiyorum eşimin ailesi gelmiş şaşkınlar daha dün akşam yanımdalardı onlar ahada tedirgin ,benim sancım gelmiş sedyeye yapışmışım ,ameliyathaneye vardık 2 tane çok şeker bayan anestesi uzmanı çok güzel ilgileniyolar saçlarımı okşuyolar elimi tutuyolar epidurali tam yapacak benim sancı geliyo bekliyoruz geçmesini  ekip tamamlandı dr geldi herkeste bi acele derken bi ağlama allahım doğdu galiba diyorum içimden şaşkınım konuşamıyrım ,dr hemen daha kordonunu kesmeden bana bebeğmin başını gösterdi aman allahım bebeğim iyi mi dedim başı uzamışta uzamış kana yerleşmeye çalışırken,gördün mü neden acele edioruz dedi merak etme düzelcek ama dedi oğluşumu sarıp hemen yanağıma koydular hadi öp kokla dediler fotolarımızı çektiler , sanırım sonrasında heyecandan fenalaştım ki en son odaya alınmak için uyandırıldığımı hatırlıyorum,ameliyathaneden çıktım eşim gözler dolu oğlum kayınvalidemin kucağında annem babam halam da gelmiş derin bi nefes aldım bu tabloyu geçince şükrettim tekrar tekrar allahıma…
odama geldim eşim elimi utmuş öpüyo oğlum kucağımda tarifsiz hemen emzirmeye başladım gözlerimin içine bakıyodu merhaba ben geldim artık annecim der gibi muhteşemdi hala muheşem…
(sezeryanda korkuğum gibi olmadı ilk gün gaz sıkıntydı geçince gayet iyiydim kendime yatak açıp yatmadım bile oturdum uzandım herşeyimi tek başıma yapabiliyodum 2. Gün ,anladımki kedime normal doğumdan başka bi şeye hazırlamadığım ve ameliyat öncesi dr tavrından dolayı bu kadar gergindim,ama işin başı sağlık olunca elden bişi gelmezmiş hepinizi öpüyorum…