- 4 Kasım 2012
- 1.496
- 880
- 123
Herkese merhabalar,
Foruma üye olduğum günden beri sık sık buradaki doğum hikayelerini okurdum. Evli değildim o zamanlar ve aklımda o zamanlardan beri hep normal doğum yapmak vardı. 14 Şubat'ta hamile olduğumu öğrendim, planlı bir gebelik değildi ama çok sevinmiştik. Hamileliğim boyunca hiçbir sorun yaşamadık, bulantı aşerme yaşamadım. Gebelik şekeri çıkmasına rağmen, yiyip içtiklerime dikkat ederek o sorunu da atlattık. Bu süreçte nasıl daha kolay doğum yapabilirim diye araştırmalar yaptım. Kendimi sürekli kolay bir doğal doğum yapacağıma inandırdım. Biraz da ısrarcı oldum galiba. Ama beklediğim gibi olmadı
Kontrolümüz çarşamba günüydü. Pazar günü bende hafif adet sancısı benzeri sancılar oldu. Ama günde 4-5 tane giren bu sancıları yalancı sancı oldukları için önemsemedim. Pazartesi günü gün boyu süren hafif ağrılarım olduğu için randevumu salı gününe çektim. İşlerimi rahatlıkla yapabilecek şiddetteydi ağrılar, çok rahatsızlık vermiyordu. Ancak gece belimden sancılar girmeye başladı. Yarım saatte bir gelen sancılar beni uyutmayacak hale gelince eşimi uyandırdım ve hastanenin yolunu tuttuk. Nst'de düzenli sancılar çıktı ve yatışım yapıldı ancak bebek hala makat geliş pozisyonda olduğu için sezeryan doğuma karar verildi.
9 Ekim salı günü öğlen ameliyathaneye alındım. Telefonumu ameliyathanedeki görevlilerden birine verdim. Bebeğimiz doğduktan sonra fotoğraflarını çektiler sağolsunlar. Spinal sezeryan için belimden iğneler yapıldı. Korktuğum kadar yokmuş, koldan açılan damar yolunun yarısı kadar bile acımadı. Anestezi doktoru başucumda bekleyip ağrı acı hissedersem söylememi istedi. Doktor sezeryan kesisini açarken kestiğini hissettim ama hiç acı yoktu. O kadar garip geldi ki bu durum bana, kendi kendime gülerken minik bir ses duydum. Bebeğim daha karnımdan tam çıkmadan ağlamaya başlamıştı :) Bebeğin çıkması için bastırırlarken biraz ağrı hissettim. Hemen ağrı kesici yapıldı veya sakinleştirici bile olabilir, tam emin değilim
Bebeğimi hemen kucağıma verdiler ve hemen emmeye başladı. Hamileliğim boyunca hep sütümün hemen geleceğini ve bebeğimi emzireceğimi düşündüm, öyle de oldu çok şükür. Ameliyattan 6 saat sonra yürütmek için hemşireler geldiler. İlk birkaç adım oldukça zordu. Gece yarısına kadar sürekli yürümemi söylediler. Birkaç saat sonra kendim yürümeye başladım ancak yatağa oturup kalkmak birkaç gün zor oldu benim için. 5.gün hafif dikiş acılarım dışında hiçbir şeyim kalmamıştı.
Hala ara sıra keşke normal doğum yapabilseydim desem de oğlumu sağlıklı bir şekilde yanımda görünce bu düşüncemden vazgeçiyorum. Allah isteyen herkese sağlıklı evlatlar, bebek bekleyenlere de sağ salim yavrularına kavuşmayı nasip etsin.
Foruma üye olduğum günden beri sık sık buradaki doğum hikayelerini okurdum. Evli değildim o zamanlar ve aklımda o zamanlardan beri hep normal doğum yapmak vardı. 14 Şubat'ta hamile olduğumu öğrendim, planlı bir gebelik değildi ama çok sevinmiştik. Hamileliğim boyunca hiçbir sorun yaşamadık, bulantı aşerme yaşamadım. Gebelik şekeri çıkmasına rağmen, yiyip içtiklerime dikkat ederek o sorunu da atlattık. Bu süreçte nasıl daha kolay doğum yapabilirim diye araştırmalar yaptım. Kendimi sürekli kolay bir doğal doğum yapacağıma inandırdım. Biraz da ısrarcı oldum galiba. Ama beklediğim gibi olmadı
Kontrolümüz çarşamba günüydü. Pazar günü bende hafif adet sancısı benzeri sancılar oldu. Ama günde 4-5 tane giren bu sancıları yalancı sancı oldukları için önemsemedim. Pazartesi günü gün boyu süren hafif ağrılarım olduğu için randevumu salı gününe çektim. İşlerimi rahatlıkla yapabilecek şiddetteydi ağrılar, çok rahatsızlık vermiyordu. Ancak gece belimden sancılar girmeye başladı. Yarım saatte bir gelen sancılar beni uyutmayacak hale gelince eşimi uyandırdım ve hastanenin yolunu tuttuk. Nst'de düzenli sancılar çıktı ve yatışım yapıldı ancak bebek hala makat geliş pozisyonda olduğu için sezeryan doğuma karar verildi.
9 Ekim salı günü öğlen ameliyathaneye alındım. Telefonumu ameliyathanedeki görevlilerden birine verdim. Bebeğimiz doğduktan sonra fotoğraflarını çektiler sağolsunlar. Spinal sezeryan için belimden iğneler yapıldı. Korktuğum kadar yokmuş, koldan açılan damar yolunun yarısı kadar bile acımadı. Anestezi doktoru başucumda bekleyip ağrı acı hissedersem söylememi istedi. Doktor sezeryan kesisini açarken kestiğini hissettim ama hiç acı yoktu. O kadar garip geldi ki bu durum bana, kendi kendime gülerken minik bir ses duydum. Bebeğim daha karnımdan tam çıkmadan ağlamaya başlamıştı :) Bebeğin çıkması için bastırırlarken biraz ağrı hissettim. Hemen ağrı kesici yapıldı veya sakinleştirici bile olabilir, tam emin değilim
Bebeğimi hemen kucağıma verdiler ve hemen emmeye başladı. Hamileliğim boyunca hep sütümün hemen geleceğini ve bebeğimi emzireceğimi düşündüm, öyle de oldu çok şükür. Ameliyattan 6 saat sonra yürütmek için hemşireler geldiler. İlk birkaç adım oldukça zordu. Gece yarısına kadar sürekli yürümemi söylediler. Birkaç saat sonra kendim yürümeye başladım ancak yatağa oturup kalkmak birkaç gün zor oldu benim için. 5.gün hafif dikiş acılarım dışında hiçbir şeyim kalmamıştı.
Hala ara sıra keşke normal doğum yapabilseydim desem de oğlumu sağlıklı bir şekilde yanımda görünce bu düşüncemden vazgeçiyorum. Allah isteyen herkese sağlıklı evlatlar, bebek bekleyenlere de sağ salim yavrularına kavuşmayı nasip etsin.