Elbette cok zor bir durum bu. Nasil ki normal zeka altindaki cocuklar zorsa normal ustu cocuklar da cok zor. Sadece konuya yabanci kisilere cocugun cok zeki olmasi sempatik geliyor, avantajli geliyor. Her cocugun zorluk derecesi elbette farklidir, ben kendi kizimdan ornek vereyim. Kizim ne ogrenecegini sadece kendi belirleyebilir. Ona ogretmek istedigim seyi hayatin dogal akisonda vermezsem, yani ona bir sey ogretmek istedigimi anlarsa mutlaka ve mutlaka reddeder. Kizimda sen yaptiramazsin ben istersem yaparim saplantisi vardir. Bazen kastim o olmasa bile bir seyleri ona zorla yaptigirmayi denedigimi dusundugu icin sinir krizine giriyor. Ogretmenlerini de ayni sekilde surekli reddediyor. Engellendigi zaman cok agresif, vuruyor, bagiriyor, yas tutar gibi kendini parcalayarak agliyor. Bunlari her cocuk zaman zaman yapar ama benim kizim surekli yapiyor. Surekli ona neyi nasil soylemem gerektigiyle ilgili plan yapiyorum. Yanlis bir kelime kullandigimda o ifadeye takiyor ve olay cikiyor. Bedeni konusunda cok cok hassas. Siz mesela ozlediginiz birine sarilsaniz o anda sadece sarilirsiniz. Benim kizim o insanin kokusunu, teninin dokusunu, kiyafetinin dokumasini, ele verdigi hissi, deterjan ya da parfum kokusu varsa onun detaylarini vs algilar. Cok caresiz hissettigim bir gun yasamistik. Kizim dustu, kotu dustu. Bir baska cocuk olsa kosar annesine sarilir, sadece aglar sarilir ve sevilmeyi bekler. Dustugunu gorunce ona sarilmak istedim ama nasil sarilsam rahatsiz olmaz bilmiyorum. Once yaklastim ah canim ah kizim vs ama kendimi ana birakamiyorum cunku tepkilerini gozlemleyip sonraki adimda ne yapmam gerektigini anlamak zorundayim. Yerinde beklemiyor bana dogru geliyor, demek ki fiziksel temasa ihtiyaci var dedim. Elimi basina koydum, beni itmedi, kafasini cekmedi. Elimi sirtina koydum bu sefer. Yine tepki vermedi. Sarilalim mi dedim evet dedi. Kucagima aldim kanguruya koyar gibi, oturdum sevmek icin. Daha cok agladi anne boyle cok rahatsiz oldum diye. Nasil oturalim kizim dedim. Sen bacagini uzat ben uzerine oturayim dedi ama hala salya sumuk agliyor. Bacagimi uzattim oturdu sandalyeye oturur gibi, bu seferde boynuma uzanmak icin uzak kalmis oldu. Yine de bana uzanip sarilmayi denedi, rahatca yapamadi. Anne bacagin altimdan kayiyor ama oturulmuyor diye daha cok agladi. Sonu yok, asla memnun olmayacak cunku hayal ettigi konforda bir sarilma sekli yok. Kizim sarilmak istiyorsan sarilalim, sarilirken rahat etmek cok onemli degil, sadece sarilmak onemli gibi bir sey soyledim. Mecburen sarildi ama hayal kirikligi ile uzunca sure sessiz sessiz agladi. Ben yapabilecegim her seyi yaptim ama kizim o ani aci duydugunda sakinlestirilmedigi sekilde kaydetti. Uc bes cumle ile ifade etmeye calistigim icin belki simarik cocuk izlenimi olustu ama simarik bir cocuk degil. Sadece her seyi algiliyor. Yikadiginiz bir meyveye mikroskopla baktiktan sonra yemeyi deneyin, yiyemezsiniz. Cunku baskalarinin algilamadigi seyleri algiladiniz ve gormezden gelemeyeceginiz seyler hepsi. Ustun cocuklar da boyle olabiliyor. Sizin icin cok onemsiz seyler, onlar icin birer saplanti olabiliyor. Ne kadar uzun yazmisim bir ornegi bile. Bir dokun bin ah isit durumu var bizde acikcasi. Keske kizim normal bir cocuk olsaydi.