Merhaba. Benim kızım 3 yaşında ve kendini çok iyi ifade edebilen bir çocuk. Benim seçtiğim içerikleri benim seçtiğim ekrandan sınırlı süre izler. Ekrana çok az maruz kaldığı için ekranın çocuğum üzerindeki etkisini çok net gözlemliyorum. Gebeliğim sebebiyle dün zor bir günümdü ve gece uykusundan önce yanlış olduğunu bilmeme rağmen çizgifilm izledi az bir süre. Onun öncesinde ise iyi olmadığım için yeterince ilgilenmedim gün içinde. Çizgifilmi kapattık, uyku zamanı dedik, yatak odasına girdik. Kızım şok olmuş gibiydi, gece oldu mu dedi. Evet kızım oldu, uyku zamanı geldi dedim. Hayır gelmedi, çünkü hala sabah diye bagirarak ağlamaya başladı. Neden hala sabah olması gerekiyor diye sordum. Çünkü hala seninle ilgilenmek istiyorum diye ağladı. Yani neden bugün benimle aktif ilgilenmedin demek istiyordu. Hadi biraz oyun oynayalım diye odadan çıkardım, sakinleşti, 20 dakika oyun oynadık ve sorunsuz uyudu.
Fazla ekran maruziyeti çocukta sevgi ve aktif ilgi açlığı doğuruyor. Daha çok küçük oldukları için beni daha cok sev, benimle daha çok ilgilen diyerek bunu size anlatamazlar. Ihmal edilmişlik ve yalnızlık hissini çocuk saldirganlasarak disa vurabilir bu yüzden. Su an sizin cocugunuzun elinden yavas yavas ekranı alırken aldığınızdan daha fazla ilgi vermeniz gerek. Yetişkinle konusur gibi uzuntunuzden, kurallardan bahsetmeyin, işlevsel degil. Sadece oyun kurun, gelip katılır. Yastık savaşı yapıp o her vurduğunda abartılı komik ifadelerle yere yıkılın, size olan öfkesini güvenli bir yolla ifade etmiş olur. Birlikte dışarı çıkın, mutfağa girip bir şeyler hazırlayın, bir seyler boyayin, evde saklambaç oynayin. Ya i ekran vermeden once ne yapiyordu iseniz onu yapın. Bu sure icinde artik telefon yok, bu kadar çizgifilm yeter gibi kısıtlayıcı ifadeler kullanmayın. Ekranı bırakmasını istediginiz an daha cazip bir şey sunun sadece. Sabirla ve sevecen ilerlerseniz 1 hafta yeter diyorum ben.