Obsesif Kompulsif Bozukluk


Siz de mutlaka bir psikologla görüşün bazı teknikler öneriyor kullanmanız için uygulama yaptırıyor günlük hayatta da kullanacaksın gibi ödevler veriyor umarım yararı olur. Ben de pkiyatriye gitmeyi düşünüyorum ama dediğiniz gibi devlette pek birşey olacağını düşünmedim ama psikoloğum yönlendirirse daha iyi olur. Peki siz niye ilaç içmek istemediniz düşüncelerde bir rahatlatma meydana getiriyormuş belki rahatlardınız
 
Ben de OKB'liyim, bende temizlik takıntısı ağır basıyor. Bir dönem ilaç tedavisi gördüm, ama ilaçların iyi geldiğini söyleyemem tamamen ruhsuzlaştırıyor öyle boş boş etrafa bakıyordum tebessüm eden bir surat ifadesiyle. İlacı bıraktım ve kendi kendime ben bunun üstesinden gelebilirim diye sürekli olumlu düşündüm. Epey yol katettim fakat bir şeyi fark ettim ki duygusal çöküntü yaşadığım dönemlerde yine açığa çıkıyor ve kendimi sanki iyi gelecekmiş düşüncesiyle temizliğe verebiliyorum maalesef.
 
İnşallah çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için gerçekten çok kötü bir durum Allah kimseye yaşatmasın.
Amin bende de var takıntı acaip bunalıyorum dediğin gbi kimse yaşamasın inşallah.
 
aynı hastalık gerçekten çok bunaltıcı hastalığım geçsin diye çok gezip tozdum mutlu olmak için çok ugraştım ama hep bunalıyordum ve aglayıp hayatı anlamsız bulmaya basladım ilerliyordu hastalığım psikologun dedikleri bunlardı ama inan işe yaramıyor gittiğim psikatri bu hastalık konuşmakla geçmez dedi ilaç verdi istanbuldaysan gittiğim psikatriyi veriyim çok iyi gerçekten gidenler çok memnun inan öyke uyku felan yapmadı ilaç takıntılarımı aldı yüzümü güldürdü kimseyi hiç bir şeyi takmadan yasamama sebep oldu bende çok uzun zorlu yollardan geçtim büyük sınavlar atlattım insanların gerçekten kötü oldugu dünyada ister istemez bu dediklerini yaşıyorsun ama ilaçla atlattım pozitif olmaya takmamaya kimseyi umursamadan yoluma baktım çok şükür tek tavsiyem ilaca basla
 

Evet artık ilaç uyutsa da umrumda değil zaten yeterki kurtulayım mutlu olabileyim. Benim gittiğim yer özel bir klinik evet doktor iyi gibi duruyordu fakat emin değilim yeterliliği var mı yok mu nasık emin olabilirim bundan hemen bir seansta farkedebilir miydim?
 

Aslında hiç karşılamayacak gibi değilim fakat korktum bazı şeylerden kısacağım ve burdaki bazı arkadaşlar bazı terapistlerden memnun kalmadıklarını söylemişler. Ben de boşu boşuna gitmiş olurum diye korkuyorum bunu bile kafama takıyorum.
 

Ben de şu an duygusal bir çöküş içindeyim ve dediğiniz gibi hastalık hararetlendi. Beynimi parçalayasım geliyor sürekli beynimde bir problem üretip çözmeye çalışıyorum ve hepsi çözümsüz kalıyor ben de olaylardan durumlardan kaçmaya çalışıyorum sorun üretmemek için. Ama bu da hayatın dışına çıkarıyor insanı sizin de kirlilik obsesyonunuz var demekki ve kompülsiyon olarak el yıkama vesaire yapıyorsunuz yani kaçış yöntemi olarak onu seçmişsiniz. Benim takıntı düşünce yönünde olduğu için o beynin boş olması boş boş bakmak bile benim için çok iyi olur gibi geliyo çünkü bazen düşünmemek için beynimi parçalamak istiyorum.
 

Böyle durumlarda kendimi meşgul edecek işler bulmaya çalışıyorum evde durmak yerine çıkıp dolaşıyorum 2 çocuğum var onlarla geziyorum park'a gidip oynuyorum kafamı dağıtmaya çalışıyorum. Biraz işe yarıyor.
 

İstanbul'da değilim malesef ben de aynı sizin gibiyim fakat gezdiğim gittiğim yerlerde bile kendi düşüncelerimle gittiğim için anı yaşayamıyorum dahil olamıyorum gibi geliyor hiçbir ortama . Kafanın boş olması nasıl birşey çok merak ediyorum hani en azından bir an birşeyi takmamak. Yeri geliyor durduk yere canım sıkılıyor sonra başka birşey yaparken unutur gibi oluyorum o meseleyi. Ama canım hala sıkkın beynim o şeyi bulmadan rahatlamıyor illa can sıkıntımın sebebini buluyorum ve düşünmeye devam ediyorum .
 
benım oglum 12 yıldır okb....cok meshur psıkologlara bile gittik...faydası oldumu evt...zaman zaman..bu oyle hemen gececek birşey degil...malesef maddesel anlamda zorluyor..bız saatı 800 olan psıkolaga bıle gittik...su an ergenlık donemınde tekrar arttı...ama psıkolog ne dese yapmıyor...o yuzden ara verdık..kişinin kendisini ıstemesı bu tedavıye cevap vermesı en onemlısı...ama su var ılac tedavısı gerektıren durumlarda var...sadece terapıyle halledılemeyen kısmıda var....bence psıkaytr arayısında da bulunun derim...yıllardır artık uzman oldum sayılır...cokta paralar dokmeyın...doken biri olarak soyluyorum...kimsede mucıze yok bu rahatsılıkta...kıtap okuyun...arastırın..pekcok devlet hastanesı psıkolglaırımızda var...nacızane arastırın derim...okb ıle ılgılı cok guzel bir kıtap vardı...ınanın cok faydası olur...ısmını bakıyım yazarım ....gecmıs colsun
 

Ben de çalışıyorum arada bir gezmeye çalışıyorum hobilerim de var fakat birşeye bağlanamıyorum hemen herşeyi kestirio atıyorum. Bu hastalıktan kaynaklı olabilir mi ? Mesela kitap okuyorum diyelim yarısına geldim anında kapatıp bir daha yüzüne bakmayabiliyorum kitabın. Ya da.bir diziye sarmak istiyorum ben de diğer insanlar gibi ama olmuyor aşırı beğensem de merak da etsem bir daha izlemiyorum onu hemen bırakıyorum çok garip bi durım.
 

Onlar bende de oluyor mesela bir diziyi seyredeceğim diyorum çünkü arada seyredip beğendiğim bir dizi diyelim ama dizi başlıyor ve o kadar hevesle oturup seyretmek isteyen ben hemen sıkılıveriyorum. Aslında gerçekçi olmak gerekirse bu durumdan tamamen kurtulamıyorsun (en azından ben tamamen kurtulamadım) sadece törpüleyebiliyorum. Bu durumun beni hepsinden önemlisi çocuklarımı dahi mutsuz ettiğini biliyor ve kendimi öyle telkin etmeye çalışıyorum.
 

Çok üzüldüm inşallah oğlunuz da iyileşir. Ergenlik döneminde daha zor oluyordur eminim. Kitabın adını da verirseniz çok mutlu olurum, hemen alırım inşallah. Çok mücadele etmişsiniz bu hastalıkla ama dediğiniz gibi oğlunuzun kurtulmaya çalışması en önemli etken . O da yakında kurtulması gerektiğini farkeder inşallah. Peki oğlunuzun hastalığı sosyal faktörlerden dolayı gelişen birşey mi ? Benim ki büyük ihtimal biyolojik genetik de olabilirmiş yani ailemi anlatınca böyle bir fikre kapıldı doktor. Biyolojik olduğu için ilaç mantıklı geliyor bana şu an belki de arkadaşların dedikleri gibi vücutta olmayan ve ya fazla olan şeyler vardır bende.
 

Gerçekten mi ya inanamadım birtek ben böyleyim sanıyordum. Maymun iştahlıyımdır ondan diyordum belki de hastalık sebep oluyor buna. İnsan aşkla şevkle beklediği diziyi veya okuduğu kitabı nasıl kestirip atabilir aklım almıyordu ama yapıyordum. İnsan ilişkilerimde de böyleyim bir insanla aram çok iyidir bi müddet sonra hiç arama görüşme ihtiyacı hissetmem kestirip atarım. Arkadaşlık ilişkilerini çok yıpratıyor bu ve hep vefasız oluyorsun. Ama nedense sevgi ve özlem hissetmiyorum.
 

Bunun hastalıkla ilgisi var mı yoksa karakter olarak benzerliklerimiz mi var bilemiyorum ama bende mesela sık görüştüğüm insanlardan belli bir süre sonra çok sıkılıyorum ve görüşmek istemiyorum. En azından senin sadece arkadaşlık ilişkilerinde durum böyleymiş benim akraba ilişkilerimde de böyle maalesef. Akrabalara ilişkilerim kopuktur mesela, bir keresinde eşim sordu hiç eksikliğini hissetmiyor musun? diye hayır dedim. Eşimin akrabalarıyla da çok sıkı fıkı olamıyorum onlarda da durum tam dersi sık sık bir araya gelirlerdi ama ben hiç zevk almazdım şimdi ise nadiren bir araya geliyoruz çünkü çok sıkıldığımı eşimde fark etti ne yapayım elimde değil.
 

Ben de anlayamadım karakterle mi ilgili ama hastalıktan da olabilir gibi geldi bana sizde de olduğuna göre bi ihtimal. Benim de birtek arkadaş ilişkilerinde değil onu örnek olarak verdim. Genel olarak tüm insan ilişkilerimde böyle insanlara ihtiyaç hissetmiyorum eksikliğini hiç mi hiç hissetmiyorum. Çok iyiyimdir bir müddet ama sonsuza kadar görüşmesem de olur gibi geliyoe biraz geçince .Sözlüme bile ben öyle insanlarla sık görüşmeyi sevmem ona göre diye belirtmiştim sevdiğin birşey var mı çok merak ettim demişti bana
 
Ben de bir ileri adim Mi bilmem ama Panik atak da olustu.
Bu anlattiniz ve daha fazlasi bende mevcuttu.
Aniden aglardim. Herseyi yarim birakirim. Arkadaslarimla iliskilerim hep kopuktu.
Neyse dibin dibini gordum, kafama Gore psikologa gittim. Ilac yazdi. Bir ay kullandim sonra kendi kararimla biraktim, keske hic almasaydim. Bunu kendi beynimde yenebilirim cunku, oyle de yaptim.
Kendimin doktoru oldum. Surekli olumlamalar yaptim, kendimi Kabul ettim. Aniden beynimin icine giren anilari gormezden gelmeme calistim.
Kendimi sevmeye calistikca daha da ozgur hissettim. Zorlu yoldu ve yalnizdim.
Ama basardim. Duygusal cokuntulerde yine hastalaniyorum. Onu kontrol altina almaya calisiyorum. Her sene daha iyiye gidiyorum.
Kendimi kabullendim ve de Bana yardim edecek tek kisi yine benim onun farkindayim.
 
sosyal boyutta okb nasil oluyor. anlatir misiniz. gunluk hayatta neler yapıyorsunuz
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…