Allah bize bu kadar yardım ederken ( 9 ay vücudumuzun gelişimi vs) , minicik bir bebek bile ne yapacağını çok iyi bilirken,bize de biraz daha fazla okumak,öğrenmek,önyargılı olmamak düşer diye düşünüyorum :)
Bende önceleri acabalar yaşadım,hatta hamile kaldıktan sonra insan bir garip düşünmeye başlıyor çaresiz gb,ama zamanla sadece bebek için iyisi neyse onu düşünüyorsunuz..
Normal doğumdanda,özellikle sezeryandanda bi dönem çok korktum..Öyle şeyler okudum ki eskilerin evlerinde neden daha rahat doğurduğunu farkettim..Cünkü onlara sürekli birşey yapmalarını söyleyen birileri yoktu..Tabi ki çoğu seyi bilmemeleri acıyı katladı sadece..Ama nefes tektikleriyle,bağırmak yerine zamanında ıkınmakla,sancıları dalga olarak düşünmekle,dalgaları bir anne gözüyle bebeğinizin çıkmak için biraz daha yaklaştığını düşünerek karşılayarak,illa yatarak değil doğum şeklinizi secerek,dalgaları hareketlerle desteklemek vs sayılabilecek öyle çok şey var ki..Öğrenmek öğrenmek öğrenmek diyorum :)
Üzülerek sırf canı acıyacak diye sezeryan isteyen ama daha kataterin bile nereye takıldığını bilmeyen,öğrenmek için hiç çaba sarfetmeyen anne adaylarını gördükçe üzülüyorum..
Şimdi o çok korktuğum sezeryanada alıştırdım kendimi,olurda Allah korusun bir terslik olursa önyargılı davranmayım korkmayım diye..
Her doğum şeklinin kendine göre riskleri var bunuda es geçemeyiz..Epidural normal içinde son zamanda sık duyduğum şey ağrıyı beyne göndermeyi hafiflettiği için kişinin ıkınma hissini geciktirmesi bir sorun aslında doğum esnasında,çünkü en önemlisi vücudunuzun isteklerine rahatlıkla cevap vermeniz..
Rabbim hepimize hayırlı,sağlıklı doğumlar nasip etsin