Nolur yardım edin

bu o kadar güzel bi tavsiye ki
benim kedim var mesela. dünyalara bedel
dibimden ayrılmıyor, tv karşısında otururken bile yanıma sokulur
gece beraber uyuruz asla bensiz uyumaz. illa patilerini bana değdirip uyuyacak, temas bağımlısı
bazen yalnız uyumak istiyorum, kapıya geliyor miyavlıyor dayanamıyorum alıyorum yanıma
asla kalbini kırmak istemiyorum
dışarıdayken özlüyorum falan eve gider gitmez bolca öpüp seviyorum
ne zaman uzansam gelir yanıma yatar
bir kedinin bir köpeğin sevgisi bir sürü insanın sevgisine bedel valla kimse kusura bakmasın
hele köpekler... onların sadakati ve duygusallığı beni benden alıyor
bahçeli evim olmadığı için köpek sahiplenemedim, kediden de çok memnunum
ama hayatımın bi döneminde mutlaka bi köpeğim de olsun istiyorum
Sevgileri ruha şifa ❤️
 
Bir erkek için denmesi kalbimi kırıyor mesela burda. Çünkü öyle değil inanın yaşamayan bilmiyor
sen gerçekten burada yorum yapan özellikle de 30 yaş üstü insanların başına gelen tarzda deneyimleri yaşamadığını mı sanıyorsun :)
benim son 1.5 senede yaşadığım şeyleri tek tek buraya yazsam, sen nasıl bi insansın bunlara nasıl dayandın, gerçekten hiç depresyona girmeden o insanı hayatından nasıl çıkarabildin derler
ha üzülmedim mi tabi ki üzüldüm. ama karşımdakinin karakteriyle ilgili olduğunun farkında olarak üzüldüm
sana belki konuşmak kolay gibi geliyor bu yorumları okuduğunda
ama burada birkaç kişi hariç kimse altı boş konuşmuyor emin ol
 
Evet biraz var bu. Yorumlarınız inanın iyi geliyor ben kendimi aşmaya çalışıyorum. Tespitleriniz çok yerinde. Kendime de çok kızıyorum inanın
bak diyosun ya hani benim deli olduğumu düşünüyor falan diye
yahu eski sevgilim bi keresinde kendi salaklığı yüzünden evsiz kaldı
ocak ayının ortasıydı, hava buz gibiydi ve gidecek yeri yoktu
ben de ona o gece için kalacak yer ayarladım, beraber kaldık
kendi isteği ve arzusu libidosuyla da sevişti benimle
sonra ilk kavgada bana ne dedi biliyor musun:
ben çok kötü kalpli biriymişim, onu kullanmışım, zor durumda olmasından faydalanmışım
benim niyetim sevişmekmiş onunla. sadece kendimi düşünmüşüm

bak bak demiyor ki ya bu kız beni sokakta kalmaktan kurtardı, kimse telefonumu açmazken o bana yardımcı oldu

herkes her şeyi işine geldiği gibi anlar canım merak etme sen
 
Cileklivanilin ben seni denk geldikce okuyorum ve sen gayet akılli ve farkındaligi yüksek bi genc kadinsın.Ama son zamanda kendini o kadar cok irdeledin ki ,duygusal olarak dövdün resmen.Hata yaptiysan yaptin ,dikkatini çekeyim sen nparsan yap o adam yine eskisine gidecekti.Senin hakkinda düşündükleri de artık seni bağlamaz.Bırak artik gecmisi de ,kendini bu kadar hırpalamayı da.Hayatına odaklan öyle ya da boyle.Iliskerde ne yapacagını şasiriyorsan agır ilerle.Fiziksel yakınlık konusunda temkinli ol.Bir tane hayatın var ,onu da beş para etmez erkekler yüzünden kendini tuketerek geçirme lütfen.Öz sefkate ihtiyacın var bunu kendinden esirgeme.
Normalde böyle değilim zaten. Ama çok bunaldım. Hep kaygı hep bunaltı içindeyim. Sürekli düşünüyorum. Yalnız ölmekten çok korkuyorum.
 
sen gerçekten burada yorum yapan özellikle de 30 yaş üstü insanların başına gelen tarzda deneyimleri yaşamadığını mı sanıyorsun :)
benim son 1.5 senede yaşadığım şeyleri tek tek buraya yazsam, sen nasıl bi insansın bunlara nasıl dayandın, gerçekten hiç depresyona girmeden o insanı hayatından nasıl çıkarabildin derler
ha üzülmedim mi tabi ki üzüldüm. ama karşımdakinin karakteriyle ilgili olduğunun farkında olarak üzüldüm
sana belki konuşmak kolay gibi geliyor bu yorumları okuduğunda
ama burada birkaç kişi hariç kimse altı boş konuşmuyor emin ol
Biliyorum çok da iyi geliyor aslında. Kendimi tam açıklayamıyorum. İnsanlar çok ağır şeyler yaşıyorlar toparlanıp hayata devam ediyorlar. Belki sorunum çok yalnız olmaktır çünkü toparlanacak motivasyonu bulamıyorum. Kendimi iyi hissetsem bile hemen düşünceler beynime doluyor. Yerimi bulamadım hayatta, köksüz gibiyim. Köklerin yoksa en ufak rüzgarda savruluyorsun. İnsanlar da şaşırıyor buna tabii ki. Mesela biri seni üzdü mü? Gidersin arkadaş grubunla kafa dağıtırsın, anneni ararsın, babana sarılırsın falan. Ben en ufak sevgi ihtimaline bile "kaçırılmaması gereken değerli bir hazine" gözüyle bakıyorum. Ama bir yandan da muhtaçlığım anlaşılmasın diye saçmalıyorum falan. Ortaya kendinden menkul bir karakter çıkıyor. Güvenebilmeyi, kaygı duymamayı, düşünmemeyi özledim. Çok aşağılandım mesela çocukluğumda. Ondan mıdır bilmiyorum suçu hep kendimde arıyorum. Haliyle kimse hep savruk birini de yanında görmek istemiyor. Başlarda her şey iyi ama sonradan o yönümü fark ediyorlar. Rol yapmaktan da yoruluyorum. Geçenlerde oturup ağladım annesinin bile sevmediği birini kim neden sevsin ki diye. Karışık duygular.
Kendimi beğeniyorum, aslında seviyorum da. Ama korku, kaygı hep benimle. Savrulmamalıyım çünkü köklerim yok. Ama bunu unutmalıyım çünkü kendimi bırakmaya ihtiyacım var. İşte bu ikisinin arasında gidip geliyorum. En fazla böyle açıklayabiliyorum.
 
gerçekten hoşlansaydı saçma sapan tavırlardan hemen soğumazdı. eskisini unutamamış, sizden bağımsız bu olan şey. sizden soğumuş olsa bile eskisine dönmesini açıklamaz bu; demek ki sizden bağımsız olarak unutamamış zaten.
 
Adam seni yara bandı olarak kullanmış karaktersiz.Aslında bunu hissettigin için guvenmemissin ortaya da böyle karmaşık davranışlar cikmis.

Cok fena bir manipülasyon taktiği uygulamis ve sen hala hatayı kendinde arıyorsun. Lütfen silkelen, senin bir hatan yok.

Yarın bulunduğun yerde spor salonu, kurs vs bir şey araştır ilgi alanına göre. İnsan içine çıkman gerek, diğer türlü sosyallesemezsin.

Bir de biz seni konulara makul yorumlar yazan, aklı başında bir genç kadın olarak tanıyoruz. Muhtemelen gerçek hayatta seni tanıyor olsak bir çoğumuz seninle arkadaş olmak isterdik. Forum gibi anonim bir ortamda bile seviliyorsun. Aklını başına topla 💋
 
X