- 13 Eylül 2018
- 1.710
- 2.693
- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #1
Ben bu mesajı ağlaya ağlaya yazıyorum neredeyse tüm konuları babamla ilgili olan hesabımı kapatıp artık olabildiğince onunla ilgili konu açmamaya çalıştım hatta eski bi üye eski bi konumu hatırlayıp sanırım o üyesin deyince sanki yaşattığı bütün rezillikler benim ayıbimmista anlayacakmış gibi utanmıştım...
Başlıktada belirttiğim gibi kızlar yalvarırım size cok kötü olan evliliklerinizi özellikle sevmediğiniz insanla evliliginizi çocuklar var diye devam edip onların bugünü kurtarıp geleceğini cehenneme cevirmeyin inanın o huzursuz ailede yasamak anne babasının tartışmasına özellikle ikisininde birbirini sevmediğine şahit olması kadar kötü bir şey yaşamaz evladınız ve bildiniz çocuğunuza her türlü hasar.
Benim anne babam bilindik eski dönemin görücü usulü evlendirilmesiyle evlenmiş ikiside birbirinden zerre hazzetmeyen iki insan annem daha ben yokken birkaç kez babaevine gitmiş hala bile söylediği çocuklarımı düşündüğüm yetim kalmasınlar diye geldim ama bana sorarsanız eski zamanda boşanmanın ayibindan dolayı belkide ailesinin kabul etmediği nedenlerden dönmüş.
Çocukluğum anne babamin kavgaları babamin anneme şiddet uyguladığı geceleri kavga sesinde uyuyormuş gibi yapmakla babamin umursamadığı eviyle bazen evde ekmek olmadığında umursamayıp şehir dışına gezmelere gitmesiyle hayatımızda hep ikinci üçüncü kadınların olmasıyla gecti.Ben bu evlilikte sadece babamı suçlu görmüyorum annemin de hataları olduğunun büyüdükçe farkına vardım annemin kinci olması babamin hatalarını anladığı zaman adım atmalarina karşılık vermeyisine karşılık huzursuzluk arttıkça arttı hatta babamınsa kötülüğü de sanki daha cok arttı.
Bazen düşünüyorum herhalde insan annesini sevmeyince cocuklarınıda sevemiyor galiba babamda bizi hic sevmedi herşeyi geçtim çocuğun hastalanınca korkarsin ya endişelenirsin bunuda hic gormedim.Cocukken bi kaza gecirmistim kolum belkide sakat kalabilecekken hastaneye bile götürmedi beni tabi ben o zamanlar gorunce hastaneye götürsün diye degilde dövmesin diye dua ediyorum.
Çocukluğa dair hatırladıgım seyler kavgalar huzursuzluk babamın varlık icinde bize yaşattığı yokluktan dolayı hayatıma geniş bi şekilde yayılan psikolojik maddi manevi hasar.
Şeker portakalının okuyanlar bilir ya hani yokluktan tüm çocukların birbirine sardığı bir hal vardı ya tam manasıyla öyleydik.
Bende çocukken amcalara gitmek isterdim hep amcamla yengem Adile Naşit ve Şener Şen gibiydiler kavgada ederdiler ama barışırdılar çocukları da öyleydi durumları yoktu ama yaşadıkları varlıkta yokluk değildi ve hep beraber yeyip içerdiler baba çocuklarından farkli bi sofraya oturmazdı hiç biz babamla sadece ramazan sofralarında beraber otururduk bayram kahvaltısında son bulurdu o beraber oturma.
İnanın bu konulara detaylı girmek istemiyorum cunku sanki tv 'deki acı dolu kısa metrajlı yokluk fakirlik filmleri görmüşüm gibi içim daraliyor hatırladıkca ama sanki bunları anlatsam bir sürü çocuğun hayatını kurtaracakmışım gibi geliyor.
Biz büyüdük babamin desteğini görmediğimiz hayatta güç bela is güç sahibi olduk bu sefer evin bütün maddi sorumlulukları üstümüze yıkıldı annem hallolsunda nasıl hallolursa olsun kafasında bazen bisey biter para olmaz babama söylesene diyorum o kizip bagirip cagiriyor diyor
Ama demiyor ki ay sonu bu kizin cebinde yol parası var mi yok mu
Herşeyi geçtim suan evde yine anne babamdan kaynaklı sıkıntılar var ne zaman kıyametler kopacak diye icim içimi yiyerek bekliyorum.
Maddiyat desen ida artik yordu3-4yillik çalışanım kenarda 100 lira param yok
Sabah bi uyandım hesabıma girdim kredi kartı ödemesini yaptim bir yere verilecek 1000 liralık bi taksit var ağırdım telefon faturasını yatırdım 85 lira bir arkadaşa 200 lira birine borcum var onuda ödedikten sonra cebimde kalan 120 lira para onuda yola mi vereyim aylık mi geçineyim napayim sasirdim artık tükendim yemin ederim
Nolur hanımlar yürümeyen evliliği özellikle babalık yapmayan insanı çocuklarım için deyip zorla hayatınızda tutmayın
Başlıktada belirttiğim gibi kızlar yalvarırım size cok kötü olan evliliklerinizi özellikle sevmediğiniz insanla evliliginizi çocuklar var diye devam edip onların bugünü kurtarıp geleceğini cehenneme cevirmeyin inanın o huzursuz ailede yasamak anne babasının tartışmasına özellikle ikisininde birbirini sevmediğine şahit olması kadar kötü bir şey yaşamaz evladınız ve bildiniz çocuğunuza her türlü hasar.
Benim anne babam bilindik eski dönemin görücü usulü evlendirilmesiyle evlenmiş ikiside birbirinden zerre hazzetmeyen iki insan annem daha ben yokken birkaç kez babaevine gitmiş hala bile söylediği çocuklarımı düşündüğüm yetim kalmasınlar diye geldim ama bana sorarsanız eski zamanda boşanmanın ayibindan dolayı belkide ailesinin kabul etmediği nedenlerden dönmüş.
Çocukluğum anne babamin kavgaları babamin anneme şiddet uyguladığı geceleri kavga sesinde uyuyormuş gibi yapmakla babamin umursamadığı eviyle bazen evde ekmek olmadığında umursamayıp şehir dışına gezmelere gitmesiyle hayatımızda hep ikinci üçüncü kadınların olmasıyla gecti.Ben bu evlilikte sadece babamı suçlu görmüyorum annemin de hataları olduğunun büyüdükçe farkına vardım annemin kinci olması babamin hatalarını anladığı zaman adım atmalarina karşılık vermeyisine karşılık huzursuzluk arttıkça arttı hatta babamınsa kötülüğü de sanki daha cok arttı.
Bazen düşünüyorum herhalde insan annesini sevmeyince cocuklarınıda sevemiyor galiba babamda bizi hic sevmedi herşeyi geçtim çocuğun hastalanınca korkarsin ya endişelenirsin bunuda hic gormedim.Cocukken bi kaza gecirmistim kolum belkide sakat kalabilecekken hastaneye bile götürmedi beni tabi ben o zamanlar gorunce hastaneye götürsün diye degilde dövmesin diye dua ediyorum.
Çocukluğa dair hatırladıgım seyler kavgalar huzursuzluk babamın varlık icinde bize yaşattığı yokluktan dolayı hayatıma geniş bi şekilde yayılan psikolojik maddi manevi hasar.
Şeker portakalının okuyanlar bilir ya hani yokluktan tüm çocukların birbirine sardığı bir hal vardı ya tam manasıyla öyleydik.
Bende çocukken amcalara gitmek isterdim hep amcamla yengem Adile Naşit ve Şener Şen gibiydiler kavgada ederdiler ama barışırdılar çocukları da öyleydi durumları yoktu ama yaşadıkları varlıkta yokluk değildi ve hep beraber yeyip içerdiler baba çocuklarından farkli bi sofraya oturmazdı hiç biz babamla sadece ramazan sofralarında beraber otururduk bayram kahvaltısında son bulurdu o beraber oturma.
İnanın bu konulara detaylı girmek istemiyorum cunku sanki tv 'deki acı dolu kısa metrajlı yokluk fakirlik filmleri görmüşüm gibi içim daraliyor hatırladıkca ama sanki bunları anlatsam bir sürü çocuğun hayatını kurtaracakmışım gibi geliyor.
Biz büyüdük babamin desteğini görmediğimiz hayatta güç bela is güç sahibi olduk bu sefer evin bütün maddi sorumlulukları üstümüze yıkıldı annem hallolsunda nasıl hallolursa olsun kafasında bazen bisey biter para olmaz babama söylesene diyorum o kizip bagirip cagiriyor diyor
Ama demiyor ki ay sonu bu kizin cebinde yol parası var mi yok mu
Herşeyi geçtim suan evde yine anne babamdan kaynaklı sıkıntılar var ne zaman kıyametler kopacak diye icim içimi yiyerek bekliyorum.
Maddiyat desen ida artik yordu3-4yillik çalışanım kenarda 100 lira param yok
Sabah bi uyandım hesabıma girdim kredi kartı ödemesini yaptim bir yere verilecek 1000 liralık bi taksit var ağırdım telefon faturasını yatırdım 85 lira bir arkadaşa 200 lira birine borcum var onuda ödedikten sonra cebimde kalan 120 lira para onuda yola mi vereyim aylık mi geçineyim napayim sasirdim artık tükendim yemin ederim
Nolur hanımlar yürümeyen evliliği özellikle babalık yapmayan insanı çocuklarım için deyip zorla hayatınızda tutmayın
