Niye kimse beni sevmiyor ben değersiz bir insan mıyım?

Üzülme canım dönem dönem hepimiz böyle düşünüyoruz
Ama senin eski konularını da okudum birikmiş olmanın verdiği duygu var sende
Bence en iyi yol bi uzman desteği almak
Gittin mi bilmiyorum ama sanal harici birisine derdini anlatmak seni bayağı bi rahatlatır
İlaç desteği de şart tabiki
İlk önce sen kendini sevmekle başla canım sonrası gelecektir
 
Melek.. Seni merak ettiğim için konuya bir kez daha bakmak istedim..
Şu an çok hassas bir durumda olduğunu lütfen unutma olur mu? Ben dahil.. hiç kimseye çok fazla özelini de açma...
Hem bir arkadaş hem de bir büyük tavsiyesi..
Sana söylenmiş her şeyi, büyük bir süzgeçten geçireceğini ve şu an hayatına hızla girebilecek herkesi doğru değerlendireceğini biliyorum...

Dualarım seninle...
 
sağol serotonin ne demek istediğini anlıyorum hemen insanlara güvenme diyorsun sana güvenebilir miyim?
 
Ben senin güvenini zedelemeyecek kadarının altına elimi koyabilirim zaten..
Çünkü birbirimizi hiç görmedik ve hiç ortak yaşanmışlığımız yok..
Bu nedenle özel olan hesaplarının hiç birisini istemem...
Böyle bir dönemde yara almanı engellemeye çalışıyorum sadece..
Bana "işgüzar" diyebilirsin... Kızabilirsin... "Fazla iyiliğimi düşünüyor" diyebilirsin...
Ama tüm bunları söylerken farketmeni istediğim bir şey daha var.. Tüm bunlar yüzünden evet, bana güvenebilirsin..

Sadece.. dikkat etmeni istiyorum kendine ve evet mutlu ol istiyorum...
Kızma bana olur mu?

Sevgilerimle..
 
kızmıorum niye kızayım benim iyiliğimi düşünüyorsun.o dediklerinin hiçbirini düşünmedim bana okadar yazdığın güzel sözler,motive edici laflardan sonra böyle bişey düşünmemÖpüyorum seni,kucaklıyorum.
 
Bir ara kendinden haber vermek istersen eğer, ben arada buraya uğruyorum.. demek için yazdım..
Selamlar =)
 
hala özel mesaj atabilecek kadar olmadım.. ama olsun.. ben de üstü kapalı yazarım..

Bana attığın mesaj aslında beni çok duygulandırdı..
Çok pozitif bir şey var orada, lütfen onu kaçırma.. Yarın artık okula gidiyorsun..
Bir yerde ateş düşüveriyor işte anne yüreğine..
Sadece zaman ver.. sadece zaman...

Hatta.. laf sokacak dahi olsa.. ittirecek dahi olsa.. ben kalkardım şu an yerimden.. hızla sokulur, kocaman sarılır, zorla öperdim... "Yol hali.. belli mi olur?" derdim... Allah seni korusun elbette, ama bunu derdim.. Her şey Allah'ın izniyle daha güzel olacak.. çünkü sen, artık olumlu düşünmeye başlayacaksın...

Nefretini, haklılığını bir süre söndür.. bir süre...
Bir süre, herkesi ve her şeyi affet.. Kendi hayatını düzene soktuktan sonra, döner şöyle bir bakarız...

Bu arada, bir şekilde buradan da yazışmaya devam edeceğiz.. Lütfen şu dönemde kendinden habersiz bırakma..
 
ateş falan düşmüyor ben tanıyorum anemi ne beb ne kardeşim giderken üzülmedi niye üzüleyim savaşa mı gidiyorsunuz dedi bilmiyor ama savaşa gidiyorum hem de birçok yönden.İçimden hiç sarılıp öpmek gelmiyor çünkü dediğim gibi gidiyorum evimden,sevdiğim yerden,annem,babam,kardeşimden ayrılıyorum ama onlar benim kadar üzülmüyorlar bunu biliyorum ben onlara belli etmesem de içim acıyor elimde değil acıyor.Yine aynı yer,aynı okul,aynı insanlar,aynı zorluklar,aynı soğukluk.Yüksek ücretli yurda da geçemedim.Yurdumu değiştirebilseydim birçok şeyi değiştirebilirdim.Olmadı.benim elimde olan işey yok.Elimde olan bişey olsa çalışır çabalaro nu en güzel hale getiririm ama başkasının elinde bu yurt işi.Eveç ıksam öyle samimi,eve çıkacak kadar güvenebileceğim arkadaşım yok.Diğer konumu okudun şu anda önümde o seçenek de var.
 
İşte bu Melek...

.İçimden hiç sarılıp öpmek gelmiyor çünkü dediğim gibi gidiyorum evimden,sevdiğim yerden,annem,babam,kardeşimden ayrılıyorum ama onlar benim kadar üzülmüyorlar bunu biliyorum ben onlara belli etmesem de içim acıyor elimde değil acıyor.

Annenin yaptığı da bu..
Acısını.. sevgisini.. gösterememek... En azından sana karşı...
Sana belli etmese de, üzülüyor..
Biraz inatlaşmaya gitmiş olabilir bu saplantı.. ama sana daha önce yazdığım gibi...
Sen anneni olgunluk anlamında artık yakaladın.. Şimdi onu geçmen lazım...

Sen onları çok seviyorsun ve hepsinden daha fazla duygusalsın...
Tek sorun bu..

Diğer konun için de, yelkenleri hemen suya indirme...
Pes etmek yok... Çözüm üretmedikçe.. sorunları aşamayız..
Kabullenmek yok.. Lütfen...
 
Evet serotonin çok duygusalım eskiden böyle değildim veya bilmiyordum bu özelliğimi ayrılınca anladım.Ben onları sevdiğimi onlardan ayrılınca anlıyorum ama coşkuyla,mutlulukla değil acıya acıya anlıyorum.Düşün bu yaşa gelmişim neler düşünmem gerekirken neler düşünüyor diyorsundur içinden ben de şimdi böyle düşündüm kendim için ama elimde değil.İçimden diyorum ki onlardan hiç ayrılmasan hep beraber yaşasam bi kere bunu babama deim çocukça düşünceler bunlar dedi üzüldüm ama belli etmedim
Diğer konumda yelkenleri suya indirme derken ne kastettiğini anlamadım.neyi kabullenmeyeceğim.
 

Yurtta kalmak zorunda kalsan bile.. bir şekilde bunun için çözümler üreteceğini düşünmelisin... bu sıkıntının, seni bunalıma sürüklemesini kabullenmemelisin.. Sıkıntı yağmurlu bir günde sana uğrayan otobüs gibidir, sense hep duraksındır bu hayatta... O sıkıntıya binip, seni bırakıp atacağı yere kadar yolculuk etmek de elinde... Durakta bekleyip, bir taksi yakalamak da...
 
ne demek istediğini tam anlamadım biraz daha açıklar mısın?
 
:)
Yolculuğun iyi geçti umarım..
Ben ne demek istedim biraz daha açık yazayım;

Bunalıma girerim yazmıştın bir mesajının sonunda.. Ben de sana, bunu baştan kabullenme diyorum.. Çünkü, kendini negatif hissedeceğine şartlandırırsan, bir şey yapmak için güç bulamazsın kendinde.. Bir depresyon varsa bile bunu derinleştirirsin...
Şu an elinde seçeneğin var.. Araştıracağın, uygunluğunu, uygunsuzluğunu ölçüp biçeceğin yeni bir seçenek... Bir karar hakkın var hayatınla ilgili... Küçük bir adım...
Ama elbette bunun olmama ihtimali de var... Yurda geri dönme ihtimalin de.. İşte tam burada durup, kendini olumsuzluğa teslim etme diyorum..
Çözüm düşün.. O yurttan ayrılmak için bir çözüm...

Kendimden bir örnek vereyim, biraz daha açmak için konuyu...

Ben üniversite dönemimde tez yazarak geçimimi sağladım... Bazen mağazalarda tezgahtarlık yaptım...
Ama tuttuğum evimin masraflarının bana düşen kısmını kazandım...
İyi ki de yapmışım diyorum ve hala görüşüyorum ev arkadaşımla..
Ben de çalışan seçenek buydu, yani çözüm... Ve tüm iş hayatıma çok olumlu katkıları oldu.. O zamanlar tahmin edemezdim..
Özellikle tezgahtarlık bana çok zor gelmişti.. Gerçekten çok zor...


Şu yüz mesaj kısmını doldurmayı bekliyorum bazı benzerlikleri fazlasıyla anlatabilmek için...
Ve geçen sürede biraz daha olumsuzluğa gömülme istiyorum...
Bu nedenle yazdım tüm bu konu boyunca yazdıklarımı...

Evi görmeye gittiğinde düşüncelerini paylaşabilir misin? Özelden de atabilirsin.. Mesaj alıyorum ancak cevap veremiyorum...
İnşallah Allah yardımcı olur şu dönemde de, biraz nefes alabilirsin..
 
Özel mesajını aldığımı belirtmek için buraya yazıyorum...
Yakında o kotaya erişebileceğimi haber vermek istedim...
Unutmadığımı ve önemsediğimi bilmen için de buraya not alıyorum...
Özelden yazdığım vakit (yakında) inşallah daha farklı bir yol katedebileceğiz...

Sevgi ve selamlarımla,
Allah'a emanet ol
 
bende öle hissediorum kimse sevmior beni ama sewse ne olacak kendimizi üzecek başka bişeyler bulurus herkesin derdi ayrı sıkma canını.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…