önceki konuda paylaşmıştım.. nişanlım bana destek olmadığı için yanlışa yanlış demediği ve beni suçladığı için nişanı attım. fakat nişanlım arayıp bana söylenmeye devam ediyo. anlattım kaç kez ona,, "gönlümü alman çok kolayken, hayatım babam konusunda haklısın bir daha olmaz diyip yanımda olman ve güven vermen çok kolayken, sen bunları bana söylemeyip, "ne var bunda,sen alıngansın,anlamıyosun,dalgınsın,diyip beni suçladın durdun dedim.. gitti telefonu babasına verdi, babasına, "kız senin için bana kızıp, hasta babanın hasta oğlusun dedi "diye babasına söyledi.. ben çok üzüldüm babasının adına.. çünkü ben bunu nisanlıma o an ki sinirle söyleyip hemen özür dilemiştim.. sen beni kötü göstermek haksız çıkartmak için nası bunu diyebildin babana dedim. babasını hemen aradım. konuştuk,amca dedim sizin davranışlarınız beni biraz düşündürdü. bana yanlış geldi o sebeple oğlunuzla günlerdir aramız açık dedim. kızım ben ortaya konuştum yanlış anlaşılma olmuş dedi. şimdi daha bunu diyen babaya ne diyeyim. kapattım telefonu ama eski nişanlıma olan öfkem dinmiyo. ailemle ayrılman daha iyi diyor.fakat geldiğim nokta beni üzüyo. hiç bi zaman avlenme meraklısı olmadım ama şuankı konumumda, 3 ay sonra nikahı olacak biriydim.ve akrabalar içinde herkes evli olduğu için herkes gözünü dikmiş beni bekliyo.şimdi duyulunca aaa evde kaldı diyecekler , her ne kadar umursamam bile okadar umursamaz olamıyorum. bu şekil düşünüp evlenmek yanlış zaten ayrıldım ama bunu duyulması benim için biraz sıkntı. bahçede kedilere bakıyorum diye bile adımı çıkardılar deli bu diye. ailem destekliyo ama tam da değil işte.. korkuyorum. annem babam göçüp gidince tek başıma kalacağım ablam var ama evli.. nası olacak şimdi bu kaygılar bastırıyo beynime..