Ha şöyle yahu yol vermeyi bilmek gerekiyor. Ne bu ısrar anlamıyorum, en büyük aşklar bile bitiyor ki; aşk, sevgi sandıklarınız da aşk, sevgi değil. Bas tekmeyi gelenlere bak, kimseye ikinci şansı da verme, vakit kaybetme! Kaybettiklerim için ağlayıp, arkalarından sürünüp ısrar etseydim, ben de hayatımdaki pırlanta gibi adamla tanışamayacaktım. KatılıyorumCanım hiç üzülme. Bende de vardı böyle bi tane. Terk etmişti beni. Sonra yalvar yakar af diledi. İşlerin ciddiye binmesi şartı ile affetmişim. Söz vermişti ailesini falan ayarlayacaktı. Tam 1 yıl geçti ama sözünü tutmadı konuyu ailesine bile açmadı.Bu kez tamamen sildim. Üç beş ay sonra da eşimle tanıştım zaten her şey güzel ilerledi çok şükür . Yani hayat devam ediyor
Aaaa ne aglıyorsum canım,kalk kalk sadaka ver bir ihtiyacı olana.Okuyup tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..
Erkek arkadaşımla aylardır hatta 1 yıldır evlilik planı yapıyorduk. Daha doğrusu ben yapıyormuşum kendi kendime.. Ondaki isteksizliğin hep farkındaydım. En sonunda bu ilişkinin böyle yürümeyeceğini, evlilik istediğimi eğer olmayacaksa da yollarımızı ayırmamız gerektiğini söyledim çünkü ben aile kurmak istiyordum.. O da bu 1 yolluk süreçte baya kavga gürültü isteksizlik sonunda tamam dedi.. isteme olacaktı.
Çok az bir kişi sayısıyla (toplam 7 kişi gibi) maskelerle, uzak mesafede ve kahve, ikram bile olmadan İsteme ve nişan yarım saatte halledilecekti. 2 aya da nikah yapacaktık. Pandemi dolayısıyla kına düğün vs istemedim ama en azından isteme olsun istedim. Tamam dedik.
Ailem isteme olacak diye başka şehirden geldi tam 11 saatlik otobüs yolculuğuyla. Çünkü bizim aile büyükleri erkek arkadaşımın bulunduğu şehirdeydi. Ben de önden gitmiştim hazırlık için.
Alışverişler yapıldı, bohçalar hazırlandı, elbisem bile dikildi. Bu arada aileler görüşmedi hiç. Normalde yemeğe alınır ama pandemi var diye es geçtik. Telefondan görüşürüz dedik. Ama ailemi 1 kere bile aramadılar ne erkek arkadaşım ne ailesi hoşgeldin vs diye bile. Bohça için de annemi çağırmadılar. Ben ve kv gittik aldık 3 saatte. Adetleri pek bilmediğimden anlamadım ben başta. Sonradan öğrendim bohça yapılırken annemin de olması gerektiğini. Ona da ses etmedik. Olsun dedik. Kötülük aramadık. Biz de gittik kendimiz aldık.
Kv sadece benle iletişimdeydi yani. Annem aradı 2 defa. Kız tarafı olarak aradık. Sonra elbisemin dikimi bittikten sonra son gün annen de gelsin elbiseyi görsün isterse dedi. Yani yine annemi aramadı. Ben arada kaldım baya sadece benimle iş dönüyor. Erkek arkadaşım da sadece benimle iletişim kuruyor.
Neyse, her şey hazırdı ailem kıyafet vs aldı bir ton alışveriş yapıldı karşılıklı. Erkek arkadaşımın babası yok gibi birşey. Yani küçükken boşanmış annesi babası. Pek görüşmüyorlar. Tanışmadım bile ben düşünün.
3 gün kala kv arayıp dedi ki;
‘Babasıyla konuştuk şimdi isteme için. Çok kızdı. Nikah yapsınlar geçsinler diyor. Gelmeyecekmiş istemeye düğün falan da yapmayacakmış’ dedi. Erkek arkadaşım da ‘babam haklı’ demiş.
Ben önce bunun bana niye annesi tarafından söylediğini anlamadım. Hatta komple bana niye söylendiğini anlamadım. 3 kala babaya söyleniyor ve baba istemedi diye kriz çıkıyor. Baba bugüne kadar hatta ilişkimiz boyunca bile piyasada yoktu.
Sonra erkek arkadaşım yazdı. Babam çok kızmış diye. Dedim e ne olacak peki? Gelmiyor musunuz? ‘Bilmiyorum’ diyor bana. Bilmiyorum.. işlerim çok yoğun şuan vs yazıyor. Beni geçiştirmeye çalışıyor yani..
Sonra ben dalga mı geçiyorsunuz bizimle ailem 3 haftadır burada siz geleceksiniz diye bekliyorlar her şey hazır dediğim de patladı. Beni terslemeye başladı.
Annenler çıktı geldi zaten daha bişey hazır olmadan, babam gelmeyince ben nası geleyim annemle mi gelcem. Alalım yüzük takalım isteme olmasın dedi. İstemezsen de diyecek bişeyim yok dedi.
Annem’e anlattım ben de. Annem aradı önce annesini. Kadın ‘kararı gençler versin’ dedi. Erkek arkadaşımı aradı sonra. Anneme ‘sokaktan adam mı çevircem, alalım yüzük takalım kendi aramızda. İsteme olmasın ben gelemem babam olmadan. Kızın da car car konuşuyor’ diye çıkıştı. Annem şok oldu zaten bişey diyemedi. Sadece ‘bize 2 saat içinde haber verin biz zorla kızımı vermiyoruz’ tarzında konuştu.
Bu olay öğlen 1’de oldu ve akşam 10a kadar ne beni erkek arkadaşım aradı ne de annesi annemi aradı.. Resmen kaale almıyoruz dediler.. Ben de bitirdim.
Sonrasında erkek arkadaşımı engelledim her yerden öyle kalbim kırıldı ki.. şoktaydım hatta. Bana normalden mesaj atmış bir ton.
‘Sen beni sevsen ailen istemese bile yüzük takalım geçelim derdin, sen insan olamazsın. Siz insanlıktan ne anlarsınız. Babamı nasıl silip geleyim, bu işi sen ve ailen bozdunuz. Keyfin bilir. Ben haklıyım. Anneme 2 saat içinde haber ver demişsiniz. Ben de bilerek aratmadım bu nasıl bir tavır. Sen ve ailen geçimsiz insanlarsınız. Senin derdin ben değilim ‘isteme’ olması. Amacın hayallerini gerçekleştirmek sadece senin. Pandemi var babam da gelmiyor ne yapsaydım. Ben de seni istemiyorum vs’
Başlarda hiç cevap vermedim ama iş artık çığrından çıkınca ben de çok ağır hakaretler ettim. Bu olayda beni ve ailemi suçladığı için.
Bizim bir suçumuz var mı sizce? Hangi kadın isteme olmadan evlenmek ister? Hangi aile bu iş için 3 hafta başka şehirden gelip beklemişken kızını isteme olmadan kimsesiz gibi verir? Yada hepsini geçtim, 3 gün kala mı aklınıza geldi korona ve babanı aramak?
Kalktık döndük kendi yaşadığımız şehire. Yediğim ve ettiğim hakaretle kaldım. Ömür geçireceğiz derken ayrıldık. Şoku atlatamıyorum. Onca emek, onca yaşanmışlık. Ağlıyorum kendi kendime sürekli.
Biraz uzun oldu ama içimi dökmek ve sizin de fikrinizi almak istedim.. psikolojik olarak hiç iyi değilim.
Evlenmeyince vakit çalınmış mı oluyor?
Okuyup tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..
Erkek arkadaşımla aylardır hatta 1 yıldır evlilik planı yapıyorduk. Daha doğrusu ben yapıyormuşum kendi kendime.. Ondaki isteksizliğin hep farkındaydım. En sonunda bu ilişkinin böyle yürümeyeceğini, evlilik istediğimi eğer olmayacaksa da yollarımızı ayırmamız gerektiğini söyledim çünkü ben aile kurmak istiyordum.. O da bu 1 yolluk süreçte baya kavga gürültü isteksizlik sonunda tamam dedi.. isteme olacaktı.
Çok az bir kişi sayısıyla (toplam 7 kişi gibi) maskelerle, uzak mesafede ve kahve, ikram bile olmadan İsteme ve nişan yarım saatte halledilecekti. 2 aya da nikah yapacaktık. Pandemi dolayısıyla kına düğün vs istemedim ama en azından isteme olsun istedim. Tamam dedik.
Ailem isteme olacak diye başka şehirden geldi tam 11 saatlik otobüs yolculuğuyla. Çünkü bizim aile büyükleri erkek arkadaşımın bulunduğu şehirdeydi. Ben de önden gitmiştim hazırlık için.
Alışverişler yapıldı, bohçalar hazırlandı, elbisem bile dikildi. Bu arada aileler görüşmedi hiç. Normalde yemeğe alınır ama pandemi var diye es geçtik. Telefondan görüşürüz dedik. Ama ailemi 1 kere bile aramadılar ne erkek arkadaşım ne ailesi hoşgeldin vs diye bile. Bohça için de annemi çağırmadılar. Ben ve kv gittik aldık 3 saatte. Adetleri pek bilmediğimden anlamadım ben başta. Sonradan öğrendim bohça yapılırken annemin de olması gerektiğini. Ona da ses etmedik. Olsun dedik. Kötülük aramadık. Biz de gittik kendimiz aldık.
Kv sadece benle iletişimdeydi yani. Annem aradı 2 defa. Kız tarafı olarak aradık. Sonra elbisemin dikimi bittikten sonra son gün annen de gelsin elbiseyi görsün isterse dedi. Yani yine annemi aramadı. Ben arada kaldım baya sadece benimle iş dönüyor. Erkek arkadaşım da sadece benimle iletişim kuruyor.
Neyse, her şey hazırdı ailem kıyafet vs aldı bir ton alışveriş yapıldı karşılıklı. Erkek arkadaşımın babası yok gibi birşey. Yani küçükken boşanmış annesi babası. Pek görüşmüyorlar. Tanışmadım bile ben düşünün.
3 gün kala kv arayıp dedi ki;
‘Babasıyla konuştuk şimdi isteme için. Çok kızdı. Nikah yapsınlar geçsinler diyor. Gelmeyecekmiş istemeye düğün falan da yapmayacakmış’ dedi. Erkek arkadaşım da ‘babam haklı’ demiş.
Ben önce bunun bana niye annesi tarafından söylediğini anlamadım. Hatta komple bana niye söylendiğini anlamadım. 3 kala babaya söyleniyor ve baba istemedi diye kriz çıkıyor. Baba bugüne kadar hatta ilişkimiz boyunca bile piyasada yoktu.
Sonra erkek arkadaşım yazdı. Babam çok kızmış diye. Dedim e ne olacak peki? Gelmiyor musunuz? ‘Bilmiyorum’ diyor bana. Bilmiyorum.. işlerim çok yoğun şuan vs yazıyor. Beni geçiştirmeye çalışıyor yani..
Sonra ben dalga mı geçiyorsunuz bizimle ailem 3 haftadır burada siz geleceksiniz diye bekliyorlar her şey hazır dediğim de patladı. Beni terslemeye başladı.
Annenler çıktı geldi zaten daha bişey hazır olmadan, babam gelmeyince ben nası geleyim annemle mi gelcem. Alalım yüzük takalım isteme olmasın dedi. İstemezsen de diyecek bişeyim yok dedi.
Annem’e anlattım ben de. Annem aradı önce annesini. Kadın ‘kararı gençler versin’ dedi. Erkek arkadaşımı aradı sonra. Anneme ‘sokaktan adam mı çevircem, alalım yüzük takalım kendi aramızda. İsteme olmasın ben gelemem babam olmadan. Kızın da car car konuşuyor’ diye çıkıştı. Annem şok oldu zaten bişey diyemedi. Sadece ‘bize 2 saat içinde haber verin biz zorla kızımı vermiyoruz’ tarzında konuştu.
Bu olay öğlen 1’de oldu ve akşam 10a kadar ne beni erkek arkadaşım aradı ne de annesi annemi aradı.. Resmen kaale almıyoruz dediler.. Ben de bitirdim.
Sonrasında erkek arkadaşımı engelledim her yerden öyle kalbim kırıldı ki.. şoktaydım hatta. Bana normalden mesaj atmış bir ton.
‘Sen beni sevsen ailen istemese bile yüzük takalım geçelim derdin, sen insan olamazsın. Siz insanlıktan ne anlarsınız. Babamı nasıl silip geleyim, bu işi sen ve ailen bozdunuz. Keyfin bilir. Ben haklıyım. Anneme 2 saat içinde haber ver demişsiniz. Ben de bilerek aratmadım bu nasıl bir tavır. Sen ve ailen geçimsiz insanlarsınız. Senin derdin ben değilim ‘isteme’ olması. Amacın hayallerini gerçekleştirmek sadece senin. Pandemi var babam da gelmiyor ne yapsaydım. Ben de seni istemiyorum vs’
Başlarda hiç cevap vermedim ama iş artık çığrından çıkınca ben de çok ağır hakaretler ettim. Bu olayda beni ve ailemi suçladığı için.
Bizim bir suçumuz var mı sizce? Hangi kadın isteme olmadan evlenmek ister? Hangi aile bu iş için 3 hafta başka şehirden gelip beklemişken kızını isteme olmadan kimsesiz gibi verir? Yada hepsini geçtim, 3 gün kala mı aklınıza geldi korona ve babanı aramak?
Kalktık döndük kendi yaşadığımız şehire. Yediğim ve ettiğim hakaretle kaldım. Ömür geçireceğiz derken ayrıldık. Şoku atlatamıyorum. Onca emek, onca yaşanmışlık. Ağlıyorum kendi kendime sürekli.
Biraz uzun oldu ama içimi dökmek ve sizin de fikrinizi almak istedim.. psikolojik olarak hiç iyi değilim.
İyiki böyle olaylar olmuşta ayrılmışsınız.Okuyup tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim..
Erkek arkadaşımla aylardır hatta 1 yıldır evlilik planı yapıyorduk. Daha doğrusu ben yapıyormuşum kendi kendime.. Ondaki isteksizliğin hep farkındaydım. En sonunda bu ilişkinin böyle yürümeyeceğini, evlilik istediğimi eğer olmayacaksa da yollarımızı ayırmamız gerektiğini söyledim çünkü ben aile kurmak istiyordum.. O da bu 1 yolluk süreçte baya kavga gürültü isteksizlik sonunda tamam dedi.. isteme olacaktı.
Çok az bir kişi sayısıyla (toplam 7 kişi gibi) maskelerle, uzak mesafede ve kahve, ikram bile olmadan İsteme ve nişan yarım saatte halledilecekti. 2 aya da nikah yapacaktık. Pandemi dolayısıyla kına düğün vs istemedim ama en azından isteme olsun istedim. Tamam dedik.
Ailem isteme olacak diye başka şehirden geldi tam 11 saatlik otobüs yolculuğuyla. Çünkü bizim aile büyükleri erkek arkadaşımın bulunduğu şehirdeydi. Ben de önden gitmiştim hazırlık için.
Alışverişler yapıldı, bohçalar hazırlandı, elbisem bile dikildi. Bu arada aileler görüşmedi hiç. Normalde yemeğe alınır ama pandemi var diye es geçtik. Telefondan görüşürüz dedik. Ama ailemi 1 kere bile aramadılar ne erkek arkadaşım ne ailesi hoşgeldin vs diye bile. Bohça için de annemi çağırmadılar. Ben ve kv gittik aldık 3 saatte. Adetleri pek bilmediğimden anlamadım ben başta. Sonradan öğrendim bohça yapılırken annemin de olması gerektiğini. Ona da ses etmedik. Olsun dedik. Kötülük aramadık. Biz de gittik kendimiz aldık.
Kv sadece benle iletişimdeydi yani. Annem aradı 2 defa. Kız tarafı olarak aradık. Sonra elbisemin dikimi bittikten sonra son gün annen de gelsin elbiseyi görsün isterse dedi. Yani yine annemi aramadı. Ben arada kaldım baya sadece benimle iş dönüyor. Erkek arkadaşım da sadece benimle iletişim kuruyor.
Neyse, her şey hazırdı ailem kıyafet vs aldı bir ton alışveriş yapıldı karşılıklı. Erkek arkadaşımın babası yok gibi birşey. Yani küçükken boşanmış annesi babası. Pek görüşmüyorlar. Tanışmadım bile ben düşünün.
3 gün kala kv arayıp dedi ki;
‘Babasıyla konuştuk şimdi isteme için. Çok kızdı. Nikah yapsınlar geçsinler diyor. Gelmeyecekmiş istemeye düğün falan da yapmayacakmış’ dedi. Erkek arkadaşım da ‘babam haklı’ demiş.
Ben önce bunun bana niye annesi tarafından söylediğini anlamadım. Hatta komple bana niye söylendiğini anlamadım. 3 kala babaya söyleniyor ve baba istemedi diye kriz çıkıyor. Baba bugüne kadar hatta ilişkimiz boyunca bile piyasada yoktu.
Sonra erkek arkadaşım yazdı. Babam çok kızmış diye. Dedim e ne olacak peki? Gelmiyor musunuz? ‘Bilmiyorum’ diyor bana. Bilmiyorum.. işlerim çok yoğun şuan vs yazıyor. Beni geçiştirmeye çalışıyor yani..
Sonra ben dalga mı geçiyorsunuz bizimle ailem 3 haftadır burada siz geleceksiniz diye bekliyorlar her şey hazır dediğim de patladı. Beni terslemeye başladı.
Annenler çıktı geldi zaten daha bişey hazır olmadan, babam gelmeyince ben nası geleyim annemle mi gelcem. Alalım yüzük takalım isteme olmasın dedi. İstemezsen de diyecek bişeyim yok dedi.
Annem’e anlattım ben de. Annem aradı önce annesini. Kadın ‘kararı gençler versin’ dedi. Erkek arkadaşımı aradı sonra. Anneme ‘sokaktan adam mı çevircem, alalım yüzük takalım kendi aramızda. İsteme olmasın ben gelemem babam olmadan. Kızın da car car konuşuyor’ diye çıkıştı. Annem şok oldu zaten bişey diyemedi. Sadece ‘bize 2 saat içinde haber verin biz zorla kızımı vermiyoruz’ tarzında konuştu.
Bu olay öğlen 1’de oldu ve akşam 10a kadar ne beni erkek arkadaşım aradı ne de annesi annemi aradı.. Resmen kaale almıyoruz dediler.. Ben de bitirdim.
Sonrasında erkek arkadaşımı engelledim her yerden öyle kalbim kırıldı ki.. şoktaydım hatta. Bana normalden mesaj atmış bir ton.
‘Sen beni sevsen ailen istemese bile yüzük takalım geçelim derdin, sen insan olamazsın. Siz insanlıktan ne anlarsınız. Babamı nasıl silip geleyim, bu işi sen ve ailen bozdunuz. Keyfin bilir. Ben haklıyım. Anneme 2 saat içinde haber ver demişsiniz. Ben de bilerek aratmadım bu nasıl bir tavır. Sen ve ailen geçimsiz insanlarsınız. Senin derdin ben değilim ‘isteme’ olması. Amacın hayallerini gerçekleştirmek sadece senin. Pandemi var babam da gelmiyor ne yapsaydım. Ben de seni istemiyorum vs’
Başlarda hiç cevap vermedim ama iş artık çığrından çıkınca ben de çok ağır hakaretler ettim. Bu olayda beni ve ailemi suçladığı için.
Bizim bir suçumuz var mı sizce? Hangi kadın isteme olmadan evlenmek ister? Hangi aile bu iş için 3 hafta başka şehirden gelip beklemişken kızını isteme olmadan kimsesiz gibi verir? Yada hepsini geçtim, 3 gün kala mı aklınıza geldi korona ve babanı aramak?
Kalktık döndük kendi yaşadığımız şehire. Yediğim ve ettiğim hakaretle kaldım. Ömür geçireceğiz derken ayrıldık. Şoku atlatamıyorum. Onca emek, onca yaşanmışlık. Ağlıyorum kendi kendime sürekli.
Biraz uzun oldu ama içimi dökmek ve sizin de fikrinizi almak istedim.. psikolojik olarak hiç iyi değilim.
İyi okuyun isterseniz ben o üyeyi terslemedim. Hatta yorumunu beğendimAbsolutPromise in yazdıgı senden taraf yorumu bile tersledin ya, cidden evlenilmez senle
Anneler bu konuda net olamıyor,çünki yarın kızı sizin yuzunuzden oldu,ben bir sekilde anlasırdım derdi yanlıslıgını bile bile.Böylece kızı gözüyle gördü,ben anneye hak verdim.Cok olmus yorumlar hepsini okuyamadim ama siz tipik bir varmazsam ölecegim hastaligina yakalanmissiniz anladim da anneniz niye hala 2 saate kizimi alacak misin almayacak misin karar ver demis bunu hiiic anlamadimo laflari duyduktan sonra ben vazgecmesem annem beni meşe odunuyla döverdi valla.
Bel altı vurmakta dogru mu,hani şunu şunu dedim diyene sen de az degilsin denir,sussa ben olsam var yaaa diye baslanır,öyle olmuş:))AbsolutPromise in yazdıgı senden taraf yorumu bile tersledin ya, cidden evlenilmez senle
Bel altı vurmakta dogru mu,hani şunu şunu dedim diyene sen de az degilsin denir,sussa ben olsam var yaaa diye baslanır,öyle olmuş:))
Siz de haklisiniz kızına guvense kadın da bilirdi heralde agizlarinin payini vermeyi ama neler neler okuyoruz evlatlar zorda birakabiliyor ana babayi.Anneler bu konuda net olamıyor,çünki yarın kızı sizin yuzunuzden oldu,ben bir sekilde anlasırdım derdi yanlıslıgını bile bile.Böylece kızı gözüyle gördü,ben anneye hak verdim.