- 9 Haziran 2012
- 249
- 44
küçücüktüm
5 yada 6 yaşlarında annemin gün arkadaşlarının kızında olsa gerek -detayları çok hatırlamıyorum ama hayatımda önem arz ettiği için tümüyle unutmadım- kıpkırmızı güneşte ışıl ışıl parlayan bi ayakkabıyı giyen kız gördüm çok beğenmiştim.o gün rüyamda ayakkabıyı giydiğimi annemle güne gittiğimi görmüştüm :)
uyandığımda hala rüyadayım sandım çünkü kurdelalı kıpkırmızı bi ayakkabı hatta düşündüğümden de güzel baş ucumdaki sehpanın üstünde duruyordu.o gün babaannemde kalmıştım. onun da gideni geleni eksik olmaz ev misafir dolar taşardı içerden gelen seslerle rüyada olmadığımı ve gelen misafir bir kızın ayakkabısı olduğunu düşünerek annemin yanına gittim. düzceden babamın halası gelmişti ayakkabının sahibide o halanın kızı olabilrdi. ne kadar şanslıydı :) merakla kızı görmek istiyordum ama kız yoktu ortada sonra düzceden gelen ilk defa gördüğüm hala ayakkabını getirsene giy bakalım nasıl olacak dedi gerçekten anlamamıştım sanki tümüyle bi güç o halayı o ayakkabıyı getirmek için bana yollamıştı.
okula başladım 2. yada 3. sınıf hiç çalışmadığım sınavlarda bu sınav güzel geçecek dersem ve inanırsam tamamiyle güzel geçerdi bilmediğim soruları bi yerden hatırlar ve cevaplandırırdım.
sanki bunu ben bulmuşum gibi çok yakın arkadaşlarıma sır verirdim bak benim inandığım şeyler oluyor olacak der inanırsam oluyor sen de yap dene ama kimseye söyleme diye sıkı sıkı tembihlerdim pozitif düşünce gücünü lise sınavlarına hazırlanırken öğrenmiştim meğer yıllarca en samimi arkadaşlarıma sır olarak verdiklerimi arkadaşlarım saklamamış :))
hayata yenildiğim zamanlar büyüdükçe daha çok oldu iyi düşünüyorum iyi oluyor gitmişti artık çünkü iyi düşünemiyordum mahalle baskısı o kadar yoğundu ki şu şöyle kötü olur böyle yaparsan başaramazsın bu gidişle okumazsın.üzerimdeki en yoğun baskı da eşimle lise 2nin yazında tanışmıştım ve sanki onunla görüşüyor olduğum için hayatta hiç bir şey başaramayacaktım. buna zaman zaman benimde inandığım oldu.son anda farkına vardım ben bunu hak etmiyordum bunca yılım boşa gitmemeliydi neye inanırsam onun olacağını biliyordum ve yine tüm gücümle inandım çünkü zor olan inanmaktı ve hiç abartmıyorum hiç çalışmadan ilk tercihimle olduğum şehirde istediğim bölüme 3.cü olarak yerleştim.başta hocalarım olmak üzere tüm okul benim üniversiteye yerleşmiş olmama şaşırdı.çünkü son sene neredeyse bütün yıl beni okulda görememişlerdi.bana inanmayanların öncelikle ailemin benim hakkımdaki olumsuz düşüncelerini yıkmıştım.
bunlar belki çok açık örneklerde değil gün içinde olumlu düşündüğümde ve işler peş peşe denk geldiğinde ellerimi allaha açıyorum ve çok şükür sana allahım diyorum hep yanımda olduğunu hissettiriyosun. olumsuz olduğunda da bu değişmiyo. inanıyorum ki ben halime şükrettikçe allahım bana daha iyisini güzelini nasip ediyo.
şuan üniversitenin son sınıfındayım ve evleneli hemen hemen 5 ay oldu uzun süredir çoğu dersi boşladım evliliği ön plana aldım açıkcası her şey içime sinsin istedim ve çok şükür oldu. şimdi de okurken evlenirsen okuyamazsın kolay değil o diyenlere haddini bildirme zamanı geldiğini düşünüyorum. belki tam zamanında bitiremem bu da önceliklerimi değiştirdiğim için olacak ama okulum biticek ve allahın izniyle öğrencilere ışık tutan bir öğretmen olacağım İNANIYORUM.
sizinde inandıklarınızın sizinle olmasını temenni ediyorum :)
5 yada 6 yaşlarında annemin gün arkadaşlarının kızında olsa gerek -detayları çok hatırlamıyorum ama hayatımda önem arz ettiği için tümüyle unutmadım- kıpkırmızı güneşte ışıl ışıl parlayan bi ayakkabıyı giyen kız gördüm çok beğenmiştim.o gün rüyamda ayakkabıyı giydiğimi annemle güne gittiğimi görmüştüm :)
uyandığımda hala rüyadayım sandım çünkü kurdelalı kıpkırmızı bi ayakkabı hatta düşündüğümden de güzel baş ucumdaki sehpanın üstünde duruyordu.o gün babaannemde kalmıştım. onun da gideni geleni eksik olmaz ev misafir dolar taşardı içerden gelen seslerle rüyada olmadığımı ve gelen misafir bir kızın ayakkabısı olduğunu düşünerek annemin yanına gittim. düzceden babamın halası gelmişti ayakkabının sahibide o halanın kızı olabilrdi. ne kadar şanslıydı :) merakla kızı görmek istiyordum ama kız yoktu ortada sonra düzceden gelen ilk defa gördüğüm hala ayakkabını getirsene giy bakalım nasıl olacak dedi gerçekten anlamamıştım sanki tümüyle bi güç o halayı o ayakkabıyı getirmek için bana yollamıştı.
okula başladım 2. yada 3. sınıf hiç çalışmadığım sınavlarda bu sınav güzel geçecek dersem ve inanırsam tamamiyle güzel geçerdi bilmediğim soruları bi yerden hatırlar ve cevaplandırırdım.
sanki bunu ben bulmuşum gibi çok yakın arkadaşlarıma sır verirdim bak benim inandığım şeyler oluyor olacak der inanırsam oluyor sen de yap dene ama kimseye söyleme diye sıkı sıkı tembihlerdim pozitif düşünce gücünü lise sınavlarına hazırlanırken öğrenmiştim meğer yıllarca en samimi arkadaşlarıma sır olarak verdiklerimi arkadaşlarım saklamamış :))
hayata yenildiğim zamanlar büyüdükçe daha çok oldu iyi düşünüyorum iyi oluyor gitmişti artık çünkü iyi düşünemiyordum mahalle baskısı o kadar yoğundu ki şu şöyle kötü olur böyle yaparsan başaramazsın bu gidişle okumazsın.üzerimdeki en yoğun baskı da eşimle lise 2nin yazında tanışmıştım ve sanki onunla görüşüyor olduğum için hayatta hiç bir şey başaramayacaktım. buna zaman zaman benimde inandığım oldu.son anda farkına vardım ben bunu hak etmiyordum bunca yılım boşa gitmemeliydi neye inanırsam onun olacağını biliyordum ve yine tüm gücümle inandım çünkü zor olan inanmaktı ve hiç abartmıyorum hiç çalışmadan ilk tercihimle olduğum şehirde istediğim bölüme 3.cü olarak yerleştim.başta hocalarım olmak üzere tüm okul benim üniversiteye yerleşmiş olmama şaşırdı.çünkü son sene neredeyse bütün yıl beni okulda görememişlerdi.bana inanmayanların öncelikle ailemin benim hakkımdaki olumsuz düşüncelerini yıkmıştım.
bunlar belki çok açık örneklerde değil gün içinde olumlu düşündüğümde ve işler peş peşe denk geldiğinde ellerimi allaha açıyorum ve çok şükür sana allahım diyorum hep yanımda olduğunu hissettiriyosun. olumsuz olduğunda da bu değişmiyo. inanıyorum ki ben halime şükrettikçe allahım bana daha iyisini güzelini nasip ediyo.
şuan üniversitenin son sınıfındayım ve evleneli hemen hemen 5 ay oldu uzun süredir çoğu dersi boşladım evliliği ön plana aldım açıkcası her şey içime sinsin istedim ve çok şükür oldu. şimdi de okurken evlenirsen okuyamazsın kolay değil o diyenlere haddini bildirme zamanı geldiğini düşünüyorum. belki tam zamanında bitiremem bu da önceliklerimi değiştirdiğim için olacak ama okulum biticek ve allahın izniyle öğrencilere ışık tutan bir öğretmen olacağım İNANIYORUM.
sizinde inandıklarınızın sizinle olmasını temenni ediyorum :)
"
:))
