Mesela biri yanımda esnesin,gegirsin..çıldırıyorum...
onun ağzındaki havayı solumaktan nefret ediyorum.
mesela biri bana çok yakınken konuşsun yanımda..çıldırıyorum..
o ağzındaki nefesin rüzgarını hissettiğim anda çıldırıyorum yine.
birde en basitinden bir örnek vereyim;
mesela bir arkadaşım:
"ya benim ağzımda garip bir koku var bir süredir.rahatsız oluyorum."
biri bana bu tarz bir konuşma yapsa o kişiden soğurum.
nefesinin kötü koktuğunu sürekli düşünürüm ve o kötü nefes kokusu bana gelmesin diye ondan uzaklaşırım..
niye böyle bir huyum var yarabbim
biriyle yüzyüze konuşamıyorum...
özelliklede biri yanımda gegirdimi kafayı bozuyorum..
çıldırıyorum.
birde kokulu gegirikler vardır bilirsiniz.
bir kere o anı yaşadım
o andan beri nefret ediyorum gegiriklerden
bir kişi benim yanımda ağzını kapatarak esnemeli ve çıkıp dışarıda gegirmeli.
katlanamıyorum tahammül edemiyorum...
bu sadece insnalarda oluyor.
mesela köpek ve kedimde bu durumu yaşamıyorum..
onların nefeslerine kurban olurum ama insanlardaki bu psikolojimi atlatamıyorum. :S
birinin dişini sarı renkte görsem hemen ağzının kokabileceğini düşünüyorum ve o insandan uzak durmaya çalışıyorum...
mesela
ben kuaföre hayatta kaş bıyık aldıramam
çünkü kaşımı veya bıyıgımı alan kişi bana yaklaşıcak onun nefesini hissedicem
ya kötü kokarsa ya ben o havayı solursam?
...
offffff :S
evdeki insanlarda benden bıktılar bu huyumdan..
yapmak istemiyorum aklıma getirmek istemiyorum ama olmuyor arkadaşlar
ne yapacagım ?
psikolog yardım aliyim desem psikolog güler bu anlattıklarıma!!
belki sizde gülüceksiniz ama ne yapabilirim
beni bu huyumdan kurtarın lütfen :çok üzgünüm:
onun ağzındaki havayı solumaktan nefret ediyorum.
mesela biri bana çok yakınken konuşsun yanımda..çıldırıyorum..
o ağzındaki nefesin rüzgarını hissettiğim anda çıldırıyorum yine.
birde en basitinden bir örnek vereyim;
mesela bir arkadaşım:
"ya benim ağzımda garip bir koku var bir süredir.rahatsız oluyorum."
biri bana bu tarz bir konuşma yapsa o kişiden soğurum.
nefesinin kötü koktuğunu sürekli düşünürüm ve o kötü nefes kokusu bana gelmesin diye ondan uzaklaşırım..
niye böyle bir huyum var yarabbim
biriyle yüzyüze konuşamıyorum...
özelliklede biri yanımda gegirdimi kafayı bozuyorum..
çıldırıyorum.
birde kokulu gegirikler vardır bilirsiniz.
bir kere o anı yaşadım
o andan beri nefret ediyorum gegiriklerden
bir kişi benim yanımda ağzını kapatarak esnemeli ve çıkıp dışarıda gegirmeli.
katlanamıyorum tahammül edemiyorum...
bu sadece insnalarda oluyor.
mesela köpek ve kedimde bu durumu yaşamıyorum..
onların nefeslerine kurban olurum ama insanlardaki bu psikolojimi atlatamıyorum. :S
birinin dişini sarı renkte görsem hemen ağzının kokabileceğini düşünüyorum ve o insandan uzak durmaya çalışıyorum...
mesela
ben kuaföre hayatta kaş bıyık aldıramam
çünkü kaşımı veya bıyıgımı alan kişi bana yaklaşıcak onun nefesini hissedicem
ya kötü kokarsa ya ben o havayı solursam?
...
offffff :S
evdeki insanlarda benden bıktılar bu huyumdan..
yapmak istemiyorum aklıma getirmek istemiyorum ama olmuyor arkadaşlar
ne yapacagım ?
psikolog yardım aliyim desem psikolog güler bu anlattıklarıma!!
belki sizde gülüceksiniz ama ne yapabilirim
beni bu huyumdan kurtarın lütfen :çok üzgünüm: