Anlattıklarınızı çok iyi anlıyorum. Bende buna benzer dönemler geçiririm sıklıkla. Yaşantım düşündüğümün dışında gidiyorsa, insanlarla sorunlarım varsa, düzeltmek için; hem bedenen, hem ruhen çok yıpratıyorum kendimi. Çözüm bulamıyorum genelde. Çünkü diyeceğim tek şey bu noktada...burası Türkiye! Olmuyor, bir türlü kafamdaki gibi gitmiyor olaylar. Eee sonra bu bünye tabi, kaldırmıyor bu kadar gerilimi ve sürekli uyku hali başlıyor. Uyudukça uyumak istiyorum. Doyamıyorum uykuya. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Uyumak beni, kendimi yıpratarak bedenime-ruhuma vereceğim zarardan koruyor aslında. Sizdeki de böyle olmalı sanırım. Bu tamamen psikolojik bir durum ve çözülmesi gerekiyor. Ama bu nokta da ben kitleniyorum...çünkü çözümler sadece bizle olmuyor. Etrafımızdaki herkes yapması gerekeni yapsa herşey yoluna girer. Lakin yargılamak, "problem sensin demek,anormal lik sende" demek hep daha kolay geliyor insanlara. Dolayısıyla uyumak güzel arkadaşım. Yaşasın uyku :))) Her şey gönlümüzce olur bir gün inşallah.