- 10 Ocak 2015
- 475
- 257
- 103
- 32
- Konu Sahibi CicimBalim
- #1
Iyi aksamlar
Kisa kesmeye calisacagim
Bundan 14 yil önce ilk erkek arkadasim oldu cok severdik birbirmizi ama tabi o zamanlar kücüktük 16-17 yaslarinda olmadik sorunlara üzülüp kiziyorduk neyse sevgimize sahip cikamadik ve ayrildik.
Neyse ben ailemle yurtdisina tasindim ama o yinede hep yazardi arardi. Ben yazmamak icin zor tutardim kendimi.
Ha hayatlarimiza tabikide baskalari girdi o nisanlandi mesela yada ben nişandan döndüm fakat bu durumlarda bile ara ara bana yaziyordu bende cevap veriyordum arada.
Neyse yillaar sonra tabi olgunlastik kisiliklerimiz oturdu ve ben tamam artik şans vermek istedim ikimize cünki o kalbimin hep bir köşesindeydi zaten. Suan hersey cok güzel cok mutluyum.. sanki yillardir bunun icin diger iliskilerimin devami olmamis gibi..
Gel gelelimki herkes bu iliskimize karsi. Ailem, arkadaslarim. Nedenide kültür farkimizin olmasi. Ben yurtdisina tasindim azda olsa buranin acik cagdas kültürünü aldim güzel bir işim var o ise kendi işini yapiyor işletmeci ve daha muhafazakar bir yerde yasiyor.
Ilerde benim onun yanina tasinmami istiyor durumunun iyi ve bir düzeni oldugu icin tamam kabulde ediyorum, gittim gördüm.
Arkadaslarim onun benim gözümü boyadigini söylüyorlar onun işi bana uygun degilmis vs vs fakat 32 yasindayim ve bazi seylerin tecrübelerime dayanarakdan farkindayim aptal degilim yani.
Ailesi benim ailemi ariyor tanismak icin ama benimkiler hic teli bile acmiyorlar aşagiliyorlar öyle küfürler ediyorlarki....cok sertler. Yumusarlarmi acaba birgün
Bu ara cok umutsuzluga kapildim iyi degilim kimle konussam hep kötü ve olumsuz konusuyor sanki kan davamiz var gibi.
Sizin düsüncelerinizi merak ettim..
Varmi benzer seyi yasayan,sahit olan ve sonu güzell olan?
Kisa kesmeye calisacagim
Bundan 14 yil önce ilk erkek arkadasim oldu cok severdik birbirmizi ama tabi o zamanlar kücüktük 16-17 yaslarinda olmadik sorunlara üzülüp kiziyorduk neyse sevgimize sahip cikamadik ve ayrildik.
Neyse ben ailemle yurtdisina tasindim ama o yinede hep yazardi arardi. Ben yazmamak icin zor tutardim kendimi.
Ha hayatlarimiza tabikide baskalari girdi o nisanlandi mesela yada ben nişandan döndüm fakat bu durumlarda bile ara ara bana yaziyordu bende cevap veriyordum arada.
Neyse yillaar sonra tabi olgunlastik kisiliklerimiz oturdu ve ben tamam artik şans vermek istedim ikimize cünki o kalbimin hep bir köşesindeydi zaten. Suan hersey cok güzel cok mutluyum.. sanki yillardir bunun icin diger iliskilerimin devami olmamis gibi..
Gel gelelimki herkes bu iliskimize karsi. Ailem, arkadaslarim. Nedenide kültür farkimizin olmasi. Ben yurtdisina tasindim azda olsa buranin acik cagdas kültürünü aldim güzel bir işim var o ise kendi işini yapiyor işletmeci ve daha muhafazakar bir yerde yasiyor.
Ilerde benim onun yanina tasinmami istiyor durumunun iyi ve bir düzeni oldugu icin tamam kabulde ediyorum, gittim gördüm.
Arkadaslarim onun benim gözümü boyadigini söylüyorlar onun işi bana uygun degilmis vs vs fakat 32 yasindayim ve bazi seylerin tecrübelerime dayanarakdan farkindayim aptal degilim yani.
Ailesi benim ailemi ariyor tanismak icin ama benimkiler hic teli bile acmiyorlar aşagiliyorlar öyle küfürler ediyorlarki....cok sertler. Yumusarlarmi acaba birgün
Bu ara cok umutsuzluga kapildim iyi degilim kimle konussam hep kötü ve olumsuz konusuyor sanki kan davamiz var gibi.
Sizin düsüncelerinizi merak ettim..
Varmi benzer seyi yasayan,sahit olan ve sonu güzell olan?
