Neden ekingenim

bende şuan lise okuyorum ve bi kaç sene öncesine kadar böyleydim insnlar ne der ne düşnr yanlış anlaşılır mıyım acaba diye düşünmekten kendimi alamazdım beynimi kemirirdi bu düşünceler hiç bi konu hakkında söz sahibi olamaz fikrimi sunamaz hep içimde tartışırdım
bi gün düşündüm onların benden farkı ne hatta bi çoğuna göre üstünüm blki ya da kendimle övünmem gereken özellklerim var neden başkalarının düşünceleriyle kendmi mahvediyim ki şimdi en azından düşüncelerimi az da olsa söleyebiliyorum bu biraz da aileden kaynaklı bir durum
ama dha rahatım şmdi arkadaş ortamlarında ve olmadı gereken de bu siz kendinize değer vermezseniz önemsemezsiniz karşınızdakinden de bunları yapmasını bklemek saçma olur önce kendinizle barışk bi insn olucaksnz opuyorumnanaktan
 
...............
 
Son düzenleme:
günaydın arkadaşlar hepiniz çok güzel bilgiler vermişsiniz
benimde şöyle bir sorunum var orta okulda ve lise de hep heyecanlı ve çekingen bir yapıya sahiptim benim çevreme karşı bir çekingenliğim söz konusu değil ama eşim öğretmen olduğu için onların ortamına girdiğimde benimle konuşmak istediklerinde elim ayağıma dolaşıyor kendimi kasıyorum ister istemez onlar gayet rahat ve hoşgörülüler hatta evim okula yakın olduğu için tenefüsler de buyur gel diyolar ben de onlar gibi rahat olsam gidicem de ben de bu durumdan kurtulmak istiyorum...
 
ben lise öğrencisiyim,
bu konuyu okumak ne kadar iyi geldi anlatamam. aynı durum bendede var. önceden çok daha ağırdı şimdi yavaş yavaş çözmeye başladım. ama hala çok samimi olmadığım biriyle konuştuktan sonra acaba şu sözümü yanlış anladımı diye kendimi yiyip bitiriyorum :gitme:
ve en önemlisi 2 gün önce en sevdiğm öğretmenlerden biri tarafından yanlış anlaşıldım. ben her zamanki gibi derste sessizdim. ve benim sessiz olmamla ilgili bana çok baskı yaptı. sen bizi kendine yakın görmüyomusun dedi. oysa en sevdiğim en değer verdiğim öğretmenlerimden biriydi. ama ben kendimle ilgili bu kadar çok adım attıkça biri böyle bişeyler söylüyo ve herşey boşa gidiyo. o kadar çok üzülüyorumki. :gitme:
başka bi örnekte aynı gün 3-4 arkadaşım sınıfta oturuyodu ben tek başımaydım. kendimi o kadar zorlayıp bi adım atarak yanlrına gittim. kızlardan biri "aaa burçak geldi hayret" gibisinden bişey söyledi. bütün çabam boşa gitti. :gitme:
eskiye göre daha iyiyim ama yinede çok üzülüyorum .. yanında rahat davranabildiğim sadece 1 arkadaşım ve ailem var eyvahedigeldismile
 
burçak o adımları bende çok atmaya çalıştım arkadaşların arasına girmeye çalıştıkça aaa hayret sende mi geldin ya da ortaya bir laf atıp konuşmaya başladığımda aaa senin dilin varmıydı gibi tepkilerle karşılaştım sonra yanlız kaldığımda bir daha böyle derlerse şöyle cevap vereceğim dedim kendimi aşmaya çalıştım olmadı yapamadım arkadaşlar arasına girip günaydın dediğimde cevap vermek şöyle dursun dönüp bakmazlardı bile o kadar yanlız kaldım ki lise hayatım boyunca sadece tek bir tane arkadaşım vardı o da benim gibiydi de ondan yoksa o bile olmayacaktı herhalde
nasıl yeneceğim burada yazılanları okuyunca tamam diyorum yapacağım sokağa çıktığım an cesaretim kırılıyor şimdi evliyim kızım var onu parka götürmek için evden çıkıyorum park kalabalık oluyor kesin gideceğim diyorum aşacağım kendimi sonra parka yaklaştıkça cesaretim yeniden kırılıyor gidip bakkaldan bir ekmek alıp içeri giriyorum kızımıda kendim gibi yapacağım diye içim içimi yiyor o da benim gibi çekingen olacak bunları düşündükçe hiç uyuyamıyorum dün karar verdim bugün bambaşka bir gün olacak diye ama aynı tas aynı hamam yine evde pinekliyoruz kızımla nefret ediyorum kendimden
 
Kimse anlamıyoki bizim yeni adımlar atarak kendimizi değiştirmeye çalıştığımızı ve bu sürede bize en çok geri adım attıran şeyin çekingen olduğumuzun yüzümüze vurulması olduğunu.

Beni en çok rahatsız eden şeylerden biride şu. Küçükken halamların evinde kuzenimle oturuyomuşuz. kuzenim tatlı yiyomuş bende bakıyomuşum. Baya bi baktıktan sonra kuzenimin aklına gelmişte sende istermisin diye sormuş bende evet demişim..
Halam sık sık bunu anlatır o kadar çekingenki kuzenine bile tatlı istediğini söyleyememiş diye.. Ve her seferinde gözlerim dolar. Bazen gizlice ağlarım :gitme:

Böyle giderse sonum ne olcak çok merak ediyorum. Kendimi çok kötü hissediyorum :çok üzgünüm:
 

Merhaba, ben de cekingenim ve bu yazdiklariniz gibi dusunuyorum hala, yani karsimdaki beni aptal karaktersiz zannedecek diye odum kopuyor... Sanki onlar daha iyisini bilirlermis gibi gozumde onlari buyutuyorum. Bazen de farkediyorum insanlarin gonlu olsun diye istemedigim sekilde hareket ediyorum (kendimi kullandirtiyorum desek dogrudur((
Oysaki ben 8 aydir ders veriyorum hem de yabanci ulkede, yasim oldu 28. Ogrencilerle iyi diyaloglar kuruyorum, belli bir yere kadar geldim. Hala daha kendimi yetersiz goruyorum, iste sorun burda biliyorum. Sanki illa mukemmel olacagiz da ilk once kendimize kendimizi onaylatacagiz sonra da karsimizdaki bizi onaylayacak....Bunu asmak gerekiyor. Yillardir ayni tarz giyiniyorum, yilladir kendimi sakliyorum kaciyorum insanlar eksigimi gorecek de sanki ben mahvolacagim. Nereye kadar bu sadece beni yaraliyor...kimse bu kadar ince dusunmuyor, burada herkesin hayati gezmek eglenmek uzerine kurulu.. Bu kadar kisa hayatimizda bu yillar kayip gibi geliyor bana Baskalarini tatmin edelim iyi hos guzel peki ya biz????? :1no2:
 
üstesinden gelebilirsin diger insanlardan neyin eksik..niçin utunanıp çekincen..
soosyol fobii ama bir pskolkla görüşmeni tavsie edrim...
 
Merhaba kizlar bende sizinle ayni kaderi paylasiyorum..burda bir arkadasimizin önerdigi "hersey seninle baslar" adli kkitabi okudum cok güzel birsey..Ben o siralar ehliyet sinavima hazirlaniyordum calisamiyordum falan ondan sonra bana sevk geldi tabi bu cekingenlikle alakali degil ama onu iceren konularda var icinde..yani hersey bizimler basliyor..
Hayatinizi bi düzenle planla yasayan mutlaka yapicam dediginiz seyleri yapin basaramazsaniz üstüne gidin kacmayin insallahh hepimiz sosyal bir vatandas olucazguclubacismile
 
Aslında çekingenliğin her insan için farklı sebepleri var.Mesela benim ortama ayak uyduramaışımın sebebi bilgimin ve tecrübemin yetersiz oluşıydu.Bi konu açıldığında hiçbir şey bilmemek ya da bunlar ne konuşuyor modu içinde olmak inanın iğrenç bir durum.Hayatımda doğru dürüst bir şey yapmadım iletişimle alakalı.Ders çalışmaktan başka bi şey yapmazdım.Sonra kendime zaman ayırmıyor oluşumun hayatıma olumsuz etkilerini gördüm.Siz siz olun önce bunun sebeplerini ingirgeyin inanın kendiniz de halledebilrsiniz.İhtiyacınız olan tek şey zaman.Kişişel gelişim kitaplarından bu konuda yardım alabilrsiniz ama bunun aslında ne kadar anlamsız olduğunu anlayacaksınız.
 
Buna sosyal fobi deniyor.
Psikiyatır ya da psikologa giderek bu şekilde çözüm bulabilirsin...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

9 - 15 Aralık 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
907
Nhessa
U
YALNIZLIK VE İNTİHAR
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
2K
Dslrsmv
D
P
Hamilelik lohusalık ve evlilik
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
7K
neeslinurr
N
C
Beni Depresyona Sokan Kalkık Burun Estetiğim
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
10K
Perilikiz
P
U
sadece içimi dökmek istiyorum
Yorumlar
6
Görüntüleme
963
user1837
U
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…