Yine başka bir sorun, yine başka bir dert. tam herşey bir seyre girdi derken başka bir yerden başka bir sorun patlak veriyor. Uzakten bir akrabamız var, (babamın teyzesinin kızı)Almanya'da yaşıyorlar. geçen sene oldu aslında bu olayın başlangıcı. babamın teyze kızının oğlu var, benden 1 yaş büyük. bir gece yine annemle babam çok tartışmıştı babam yine bir sürü sorunlar çıkardı ve ben çok kötüydüm. o kadar nefretle doldum ki o gece. biraz olsun rahatlamak, kafa dağıtmak için msn açtımç uykum bir türlü gelmiyordu. iletime de üzgün surat yaptım babaannemlere ithafen bir yazı yazdım halamlar görsün diye. halam da onlarla birlkte çünkü. Allah'a havale ediyorum sizi nefret ediyorum dizden diye yazdım. O çocuk da bunu görmüş, hemen çevrimiçi oldu ve bana sordu : oha! noldu? neyin var? dedi. ben önce yazmadım, sonra tekrar yazdı, üsteledi anlat biz akraba değilmiyiz neden anlatmıyorsun smz aramızda kalır bana güven dedi. ben de akraba olsak da özel anlatamam, bunu da sinirimden yazdım onlar görsün diye dedim. sonra tekrar üsteledi ve ben de samimi bulduğum için anlatmış. ama bugün öüreniyorum ki, o da annesine anlatmış herşeyi! oysa bana söz vermişti, aramızda kalacaktı. onunla sadece dertleşmek istemiştim kimse yoktu çünkü. kendimi çok yalnız hissediyordum er zamanki gibi... neyse, bu son olan olayları onun ailesi de duydu, annesine ne zaman söyledğini bilmiyorum. neden söylediğini de... 
( o da bugün babamın kulağına gitmiş, tabi evde yine kıyamet koptu! annesi söylemiş. benim oğlumla dertleşmiş, ona anlatmış diye...son birkaç gündür herkes birbirinin lafını taşıyor, çok bunaldım artık. kopacaksa kopsun yeter yaa, kimseye güvenemiycekmiyim ben. ben ne yapıyrum bu insanlara anlamıyorum. neden söyledi ki annesine. annesi de babamın yaptıklarını bilmiyormuş, benim anlattıklarımı duyunca bana hak vermiş ama bu çok önemli değil. Zaten Allah biliyor herşeyi o yeterli. ama neden böyle hep hayal kırıklığına uğruyorum? kendimi çok çaresiz, yalnız hissediyorum. ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum da, içmde düğüm düğüm oluyor herşey. hayatımdan bıktım diye isyan edesim geliyor. ama bunu yapmaya hakkım yok.Allah'a sığınıyorum her zaman, ama hep aynı durum bir değişiklik yok. düzeleceği yerde daha da kötü oluyor sanki... daha şimdiden yaşlandı kalbim, artık dayanacak takatim kalmadı offf!!
( o da bugün babamın kulağına gitmiş, tabi evde yine kıyamet koptu! annesi söylemiş. benim oğlumla dertleşmiş, ona anlatmış diye...son birkaç gündür herkes birbirinin lafını taşıyor, çok bunaldım artık. kopacaksa kopsun yeter yaa, kimseye güvenemiycekmiyim ben. ben ne yapıyrum bu insanlara anlamıyorum. neden söyledi ki annesine. annesi de babamın yaptıklarını bilmiyormuş, benim anlattıklarımı duyunca bana hak vermiş ama bu çok önemli değil. Zaten Allah biliyor herşeyi o yeterli. ama neden böyle hep hayal kırıklığına uğruyorum? kendimi çok çaresiz, yalnız hissediyorum. ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum da, içmde düğüm düğüm oluyor herşey. hayatımdan bıktım diye isyan edesim geliyor. ama bunu yapmaya hakkım yok.Allah'a sığınıyorum her zaman, ama hep aynı durum bir değişiklik yok. düzeleceği yerde daha da kötü oluyor sanki... daha şimdiden yaşlandı kalbim, artık dayanacak takatim kalmadı offf!!
