- 2 Ocak 2018
- 308
- 88
- Konu Sahibi kahvesevenkiz
- #1
merhaba güzel hanimlar,
konuma gelip en sonunda umarim okuduktan sonra bana aklinizdan gecenleri yazarsiniz:)
konuya girmeden önce ne üzerinde yazacagimi söyleyeyim belki ilgisi olmayan hemen birakir okumayi:)
konum özellikle su konular hakkinda olacak:
- hayatimi 26 yasinda kurma döneminde olmam (istenilen cözüm: hangi yola gidecegim, nasil saglikli kararlar veririm?)
-sessiz, özgüvensiz, icine kapanik olmam (istenilen cözüm: nasil daha cok özgüvenli olurum, nasil daha cok insan toplarim kendime.. insanlarla muhattap olmayi seviyorum ama yapamiyorum...
)
-karsima cikan birisi ile kafamin karisik olmasi (istenilen cözüm: onu secmeli miyim sevmedigim halde, bana iyi geldigi halde?)
- yasimla ilgili depresyona girmelerim ve yeni baslicam hayata kararar verememek (istenilen cözüm: kararli biirisi nasil olabilirim?)
Bastan baslamak gerekirse, ben yurt disinda bir isci babanin ve ev haniminin kizi olarak dogup ve burada büyüyen + yasayan bir kizim. 26 yasindayim. annemle babam su an 66 yasindalar. anlicaniz ben baya sonradan dünya`ya gelen cocuk oldum. annem okuma yazma bilmiyor. babam insaatte calisti ve su an ikisi de evdeler malum babam yastan dolayi emekli oldu artik. onlar ailesinden ilgi sevgi görmedi ki bana gösterdi diyerekten ilk sorunumu size bildireyim:
- kücüklükte ciddiye alinmadim
- sevgi pek görmedim diye hatirliyorum, üzerime titrenmedi mesela ilgilenilmedi benimle (örnegin doktor bu cocugun vitamin eksikligi var diye mektup veriyor babaya, baba anlamiyor ki ilgilensin, veya okulda misal yarin beden egitimi dersi var, anne anlamiyor ki cocugunun yarin sporu oldugunu ona göre hazirlik yapsin, beslenme hazirlanmiyor. veya ogretmen mektup veriyor elime gidecegimiz piknige kapatilabilen icecekler getirin diye, benim annem tersine isler gibi benim cantama döner ve karton pakette icecek koyuyor yersin icersin diye oysa ben o kutudakini bitiremiyorum öylece kaliyor, sonra ögretmen bunu görüp bana ne döner mi diyor veya sise getirmenizi söylemistim diyor... bunlar anaokulunda ve ilkokulda olmustu, daha neler neler ayrintiya girsem sanirim kitap olur, kisacasi büyüdügümde aslinda bayagi bi psikolojik enkazin altinda oldugumu hissediyorum. kücüklügümden gelen bir enkazin altinda. sükür atlatmaya calisiyorum.. umarim atlatirim.
cocuklugumda, gencligimde; önemli olan, sevilen sayilan popüler bi kiz olmadim otomatikmen de. icine kapanik, sessiz sakin bir kiz olarak yetistim. aklim basima geldiginden beri de bu isci siniftan cikip memur/akademisyen sinifina ait olmak icin cirpiniyorum hem de tam 6 yildir. satis üzerine meslek yaptim. satista calisiyorum. bir diger psikolojik enkaz da burdan geliyor. istemedigim meslege sabir ettim...
bu meslegi severek asla yapmiyorum. ama ben devam okicam dedim mimar olucam diyerekten burdaki sisteme göre yüksekokul okuyabilmek icin liseyi bitirmeye kalktim. megersem bi sürü eksigim varmis, almancam berbatti, matematik bilmiyodum (lise düzeyinde) vs.vs. bu aciklari kapatayim derken lise bitireyim derken bi kac kez düstüm geri dogruldum nelerle karsilastim. sinifta ayrimcilik mi dersin, sinavlari gecememek mi dersin. bi sekilde bitti lise. sonra biri bana ana sinif ögretmenligi cok yakisir diye sokmasin mi kafama. hosuma gitti bu ve basvuru yaptim... direk almadiklari icin, lise yetmedigi icin, su filanca sinavi yap dediler. o sinav icin 1 sene cat pat hazirlanmama ragmen kil payi gecemedim sonra bi daha girdim 1 sene sonra yine olmadi. simdi de buradaki sisteme göre üniversiteye alinabilcegim bir okul yapiyorum bu haziranda bitecek. kazanir miyim muamma gecememe riski olan 2 dersim var
her bir yerden bir eksigim cikiyor. kah ingilizcem, fransizcam yeterli degil, kah fizik veya kimya bilmiyorum vs vs böyle sürekli karsima engeller cikiyor. alt yapimda saglam olmadigi icin dersler konusunda sürekli düsüyorum, o duvarlari cikamiyorum......
yas oldu 26. ne yapicagimi ne okuyacagimi bilmiyorum. Bir nebze rahatlatan beni minyon görünümlü olmam. cogu kisi beni 20 saniyor. bu rahatlatiyor beni.. ama yine de simdi birisiyle evlenecek olsam biraz yasini almisim gibi geliyorum kulaga,
bide tüm bunlar yetmiyormus gibi istanbulda yasayan biriyle de tanistim. yaklasik 3 ay konustuktan sonra benim istanbula gelmemle görüstük.6. aydir tanisiyoruz,, ilk basta olabilir desemde, aslinda onu istemiyorum. fakat bana yaklasimi, benimle ilgilenisi, sevgi gösterisi, üzerime titremesi hosuma gidiyor her ne kadar benden 8 yas büyükte olsa. tipim degil ama nasil bi enerjisi varsa hosuma gidiyor bedenen. konusmalari sesi bana sefkat gösterisi cok hosuma gidiyor, sevmedigim adama ilidim resmen....
sürekli konusuyoruz telefonda. saatlerce. hatta ben uyuya kaldigimda ben uyurken nefesimi dinliyor. ben hayatimda hic bu kadar deger görmedim.. sevildigimi hissetmedim be..
mesela ben cok sinirlenen bi insanim, o hep cekiyor mesela beni. sorunlarimi dinleyip benimle ilgileniyor. beni sevdigini söylüyor. üzerime titriyor adeta. hatta sorunlarimi anlatirken ben bi kac kez agladigimda bana bir psikolog gibi davrandi. mantigini cok iyi kullanan ve konusmayi iyi bilen biri. ben ona göre cok toyum. bende ne buluyor bilmiyorum. neden beni istiyor onu da bilmiyorum.
ben kesin buraya gelmek icin beni kullaniyor o niyetle benimle görüsüyordur diye düsünüyordum ama bilmiyorum neyi nasil düsenecegimi de sasirdim gercekten. hayatimi nasil kurayim, ne okuyayim diye diye basimin etini yerken bir de bu adam cikti karsima. bana TR e gel diyor burda oku diyor. nasil gelirim ne okurum onu henüz bilmiyorum ki ülke degistireyim? gelsem bile beni nelerin bekledigini bilmiyorum.
maddi durumu cok iyi degil yani geciniriz diyor ama lüks bisey bekleme dedi bana. deniz kenari bi sehire tasinmak istiyor, istanbulda yasamak istemedigi icin.
ya da beni oraya getirdikten sonra buraya benimle birlikte geri dönme pesinde mi onuda bilmiyorum. bu tür önyargilari da sagolsun cevre, toplum asiladi bana. bana kalsa bi insan neden biriyle sirf yurt disinda yasiyor diye evlensin veya onu istesin ki..ah bu önyargilar. veya kendimi sevilmeye uygun bulmadigim ve benden büyük bi insanin beni neden istedigine anlam veremeyerek, yurt disindan olmam beni ona cazip kiliyor kafasindayim.
cok cikmazdayim. üzerime böyle bisey oturuyor sanki.
ya bidaha karsima böyle benimle ilgilenen birisi cikmazsa diye cok korkuyorum. gercekten hic böyle ilgilenilmedi benimle.. beni ona baglayan bana olan ilgisi aslinda............ diger yandan da benden büyük duruyor, benden 8 yas büyük ama ben bide minyon oldugum icin yanyana cok komik dururuz da millet ne der bana diye de geciriyorum icimden. kalpten de sevmiyorum mesela.. mantigima kalsa sec onu diyor... ama secsem bile gerisi muamma...yanlis karar vermekten cok korkuyorum.....
öle iste.. simdilik bu kadar ben nasil bir cikmazdayim. nasil kurtulurum da saglikli karar veririm nolur bana yardim edin..
özetle: o adami secip TR e gelip orda mi bi hayat kurayim, yoksa kalbimin sesini dinleyip adam akilli bi bölüm okuyup bu ülkede mi kalayim. korkum su: ya bitremezsem okulu diye..cünkü baya bi eskigim var hala, kendimi gelistirmem lazim hem de cok.. iyi hos ama yasimda gidiyor 30`da dogru,, kalp insani oldugum icin isterim evlenip yuva kurmak önce bi hayati esimle yasamak... diger yandan ama beni dinleyen, bana deger veren sevgi gösteren ilgi gösteren ama gercekte sevmedigim fakat saygi ve hoslanti duydugum bi insan var. mantigini dinleyen bi insan olmadim hic ama mantikla hareket etseydim su an cok farkli yerlerde olurdum..
napim ben?
konuma gelip en sonunda umarim okuduktan sonra bana aklinizdan gecenleri yazarsiniz:)
konuya girmeden önce ne üzerinde yazacagimi söyleyeyim belki ilgisi olmayan hemen birakir okumayi:)
konum özellikle su konular hakkinda olacak:
- hayatimi 26 yasinda kurma döneminde olmam (istenilen cözüm: hangi yola gidecegim, nasil saglikli kararlar veririm?)
-sessiz, özgüvensiz, icine kapanik olmam (istenilen cözüm: nasil daha cok özgüvenli olurum, nasil daha cok insan toplarim kendime.. insanlarla muhattap olmayi seviyorum ama yapamiyorum...
)-karsima cikan birisi ile kafamin karisik olmasi (istenilen cözüm: onu secmeli miyim sevmedigim halde, bana iyi geldigi halde?)
- yasimla ilgili depresyona girmelerim ve yeni baslicam hayata kararar verememek (istenilen cözüm: kararli biirisi nasil olabilirim?)
Bastan baslamak gerekirse, ben yurt disinda bir isci babanin ve ev haniminin kizi olarak dogup ve burada büyüyen + yasayan bir kizim. 26 yasindayim. annemle babam su an 66 yasindalar. anlicaniz ben baya sonradan dünya`ya gelen cocuk oldum. annem okuma yazma bilmiyor. babam insaatte calisti ve su an ikisi de evdeler malum babam yastan dolayi emekli oldu artik. onlar ailesinden ilgi sevgi görmedi ki bana gösterdi diyerekten ilk sorunumu size bildireyim:
- kücüklükte ciddiye alinmadim
- sevgi pek görmedim diye hatirliyorum, üzerime titrenmedi mesela ilgilenilmedi benimle (örnegin doktor bu cocugun vitamin eksikligi var diye mektup veriyor babaya, baba anlamiyor ki ilgilensin, veya okulda misal yarin beden egitimi dersi var, anne anlamiyor ki cocugunun yarin sporu oldugunu ona göre hazirlik yapsin, beslenme hazirlanmiyor. veya ogretmen mektup veriyor elime gidecegimiz piknige kapatilabilen icecekler getirin diye, benim annem tersine isler gibi benim cantama döner ve karton pakette icecek koyuyor yersin icersin diye oysa ben o kutudakini bitiremiyorum öylece kaliyor, sonra ögretmen bunu görüp bana ne döner mi diyor veya sise getirmenizi söylemistim diyor... bunlar anaokulunda ve ilkokulda olmustu, daha neler neler ayrintiya girsem sanirim kitap olur, kisacasi büyüdügümde aslinda bayagi bi psikolojik enkazin altinda oldugumu hissediyorum. kücüklügümden gelen bir enkazin altinda. sükür atlatmaya calisiyorum.. umarim atlatirim.
cocuklugumda, gencligimde; önemli olan, sevilen sayilan popüler bi kiz olmadim otomatikmen de. icine kapanik, sessiz sakin bir kiz olarak yetistim. aklim basima geldiginden beri de bu isci siniftan cikip memur/akademisyen sinifina ait olmak icin cirpiniyorum hem de tam 6 yildir. satis üzerine meslek yaptim. satista calisiyorum. bir diger psikolojik enkaz da burdan geliyor. istemedigim meslege sabir ettim...
bu meslegi severek asla yapmiyorum. ama ben devam okicam dedim mimar olucam diyerekten burdaki sisteme göre yüksekokul okuyabilmek icin liseyi bitirmeye kalktim. megersem bi sürü eksigim varmis, almancam berbatti, matematik bilmiyodum (lise düzeyinde) vs.vs. bu aciklari kapatayim derken lise bitireyim derken bi kac kez düstüm geri dogruldum nelerle karsilastim. sinifta ayrimcilik mi dersin, sinavlari gecememek mi dersin. bi sekilde bitti lise. sonra biri bana ana sinif ögretmenligi cok yakisir diye sokmasin mi kafama. hosuma gitti bu ve basvuru yaptim... direk almadiklari icin, lise yetmedigi icin, su filanca sinavi yap dediler. o sinav icin 1 sene cat pat hazirlanmama ragmen kil payi gecemedim sonra bi daha girdim 1 sene sonra yine olmadi. simdi de buradaki sisteme göre üniversiteye alinabilcegim bir okul yapiyorum bu haziranda bitecek. kazanir miyim muamma gecememe riski olan 2 dersim var
her bir yerden bir eksigim cikiyor. kah ingilizcem, fransizcam yeterli degil, kah fizik veya kimya bilmiyorum vs vs böyle sürekli karsima engeller cikiyor. alt yapimda saglam olmadigi icin dersler konusunda sürekli düsüyorum, o duvarlari cikamiyorum......
yas oldu 26. ne yapicagimi ne okuyacagimi bilmiyorum. Bir nebze rahatlatan beni minyon görünümlü olmam. cogu kisi beni 20 saniyor. bu rahatlatiyor beni.. ama yine de simdi birisiyle evlenecek olsam biraz yasini almisim gibi geliyorum kulaga,
bide tüm bunlar yetmiyormus gibi istanbulda yasayan biriyle de tanistim. yaklasik 3 ay konustuktan sonra benim istanbula gelmemle görüstük.6. aydir tanisiyoruz,, ilk basta olabilir desemde, aslinda onu istemiyorum. fakat bana yaklasimi, benimle ilgilenisi, sevgi gösterisi, üzerime titremesi hosuma gidiyor her ne kadar benden 8 yas büyükte olsa. tipim degil ama nasil bi enerjisi varsa hosuma gidiyor bedenen. konusmalari sesi bana sefkat gösterisi cok hosuma gidiyor, sevmedigim adama ilidim resmen....
sürekli konusuyoruz telefonda. saatlerce. hatta ben uyuya kaldigimda ben uyurken nefesimi dinliyor. ben hayatimda hic bu kadar deger görmedim.. sevildigimi hissetmedim be..
mesela ben cok sinirlenen bi insanim, o hep cekiyor mesela beni. sorunlarimi dinleyip benimle ilgileniyor. beni sevdigini söylüyor. üzerime titriyor adeta. hatta sorunlarimi anlatirken ben bi kac kez agladigimda bana bir psikolog gibi davrandi. mantigini cok iyi kullanan ve konusmayi iyi bilen biri. ben ona göre cok toyum. bende ne buluyor bilmiyorum. neden beni istiyor onu da bilmiyorum.
ben kesin buraya gelmek icin beni kullaniyor o niyetle benimle görüsüyordur diye düsünüyordum ama bilmiyorum neyi nasil düsenecegimi de sasirdim gercekten. hayatimi nasil kurayim, ne okuyayim diye diye basimin etini yerken bir de bu adam cikti karsima. bana TR e gel diyor burda oku diyor. nasil gelirim ne okurum onu henüz bilmiyorum ki ülke degistireyim? gelsem bile beni nelerin bekledigini bilmiyorum.
maddi durumu cok iyi degil yani geciniriz diyor ama lüks bisey bekleme dedi bana. deniz kenari bi sehire tasinmak istiyor, istanbulda yasamak istemedigi icin.
ya da beni oraya getirdikten sonra buraya benimle birlikte geri dönme pesinde mi onuda bilmiyorum. bu tür önyargilari da sagolsun cevre, toplum asiladi bana. bana kalsa bi insan neden biriyle sirf yurt disinda yasiyor diye evlensin veya onu istesin ki..ah bu önyargilar. veya kendimi sevilmeye uygun bulmadigim ve benden büyük bi insanin beni neden istedigine anlam veremeyerek, yurt disindan olmam beni ona cazip kiliyor kafasindayim.
cok cikmazdayim. üzerime böyle bisey oturuyor sanki.
ya bidaha karsima böyle benimle ilgilenen birisi cikmazsa diye cok korkuyorum. gercekten hic böyle ilgilenilmedi benimle..
beni ona baglayan bana olan ilgisi aslinda............ diger yandan da benden büyük duruyor, benden 8 yas büyük ama ben bide minyon oldugum icin yanyana cok komik dururuz da millet ne der bana diye de geciriyorum icimden. kalpten de sevmiyorum mesela.. mantigima kalsa sec onu diyor... ama secsem bile gerisi muamma...yanlis karar vermekten cok korkuyorum.....öle iste.. simdilik bu kadar ben nasil bir cikmazdayim. nasil kurtulurum da saglikli karar veririm nolur bana yardim edin..
özetle: o adami secip TR e gelip orda mi bi hayat kurayim, yoksa kalbimin sesini dinleyip adam akilli bi bölüm okuyup bu ülkede mi kalayim. korkum su: ya bitremezsem okulu diye..cünkü baya bi eskigim var hala, kendimi gelistirmem lazim hem de cok.. iyi hos ama yasimda gidiyor 30`da dogru,, kalp insani oldugum icin isterim evlenip yuva kurmak önce bi hayati esimle yasamak... diger yandan ama beni dinleyen, bana deger veren sevgi gösteren ilgi gösteren ama gercekte sevmedigim fakat saygi ve hoslanti duydugum bi insan var. mantigini dinleyen bi insan olmadim hic ama mantikla hareket etseydim su an cok farkli yerlerde olurdum..
napim ben?
