Ne yapmam lazım ??

Keşke ayrılırken sadece sevmediğin için olsa fakat yeterince yıpranmışsın ve tedavisi de sonuç vermemiş bu süreç içinde.
O insanı da düşünmek gerek bu durumda ama oda seni düşünüp biraz daha kendini törpüleyip tedavilere odaklanabilir, hem kendi sağlığı hemde ilişkiniz için.Ve bu süre içinde ona destek olamıyorsun bence çünkü sürekli kıskançlıkta bu hastalığı etkileyen bişey
Eğer ortak bir nokta bulamıyorsanız bitirmeniz ikiniz için de en iyi olan.
Keşke diyorum keşke farklı bi sebep olsaydı. İnsanın elinin kolunun bağlı olması öyle zor bişey ki :KK43: sırtımı dönüp gitmek en kolayı ama ya sonra o daha da kötü olur daha da hastalanırsa diye korkuyorum. Bir taraftan da şuan bile kendimi yetmiş yaşında hissediyorum en güzel çağlarım böyle mutsuz geçiyor. Evlilik olunca çocuğun da vebaline girmek istemiyorum. Ama onu çok seviyorum napacağımı hiç bilmiyorum çok çaresizim :KK43:
 
Bakın ben onu hiç yalnız bırakmadım son bir yıldır bununla uğraşıyoruz bir kere bile ona ayrılalım ben demedim. Yine ayrılmayı o istedi aklına bir şey geliyor en çokta yaşadığımız sorun güven problemi. Bundan dolayı kaç defa ayrıldı benden sonrasında pişman oldu hep afettim ama artık dayanacak gücüm kalmadı

Sizi anlıyorum bu çok zor bir süreç. Fakat oturup konuşun. İlişkiniz bu hastalığı ne düzeyde etkiliyor. Suan ilişki değilde onun tedavisi konusulmali ve yanında olduğunuzu göstermelisiniz. Ne sıklıkla atak geçiriyor ve su an hastalığı hangi safhada çok önemli. İlaçlarını kullansın. Kendi başına halledebilecegu bir hastalık değil malesef. Umarım ikiniz içinde hayırlısı olur
 
Mani atağını geçirdiğinde ben yanındaydım çaresizliğin ne demek olduğunu o zaman gördüm ben :KK43: korkuyorum güçsüz kalırsam diye şuan bile iyi durumda değilim. İyileşme şansı Yok demi bu hastalığın normal olağan bir yaşantı söz konusu değil demi çok üzülüyorum azıcık umut olsa içimde devam etmek istiyorum. Siz bununla boğuştuğunuz için soruyorum atak geçirmeden hayat sürmek mümkün mü ?
İlaçları düzenli kullandıktan sonra senelerce atak geçirmeyen varmış..şeker tansiyon hastalığı gibi ilaç kullanmaya mahkumuz..ama fazla sorumluluk pek bize gore değil açıkçası.bende de aşırı sahiplenme kıskançlık takıntılar vardı aldığım terapilerle bunları yendim..bu hastalıkta düzenli stressiz bir yasam uyku düzeni ilaç takibi çok önemli.acil şifalar diliyorum
 
Sizi anlıyorum bu çok zor bir süreç. Fakat oturup konuşun. İlişkiniz bu hastalığı ne düzeyde etkiliyor. Suan ilişki değilde onun tedavisi konusulmali ve yanında olduğunuzu göstermelisiniz. Ne sıklıkla atak geçiriyor ve su an hastalığı hangi safhada çok önemli. İlaçlarını kullansın. Kendi başına halledebilecegu bir hastalık değil malesef. Umarım ikiniz içinde hayırlısı olur
Bir yıldır ilaç kullanıyor sadece depakin günde iki tablet. İlk mani atığı geçirdiğinde aklını yitirmişti gerçekten ben onu kaybettim diye düşünürken Allah bana yine bağışladı :KK43: son bir yıldır mani atağı olmadı çok şükür genelde depresif halde herşeyi sorun edip büyütüyor. En olmadık şeyler çıkarıp aklında kurup bunlara inanıyor sonra hemen duygu durumu değişiyor. Birde annemin ailemin onun bipolar olduğundan haberleri Yok bilseler onlarda karşı çıkacak. Bu durumu saklamam da imkansız.
 
Bir yıldır ilaç kullanıyor sadece depakin günde iki tablet. İlk mani atığı geçirdiğinde aklını yitirmişti gerçekten ben onu kaybettim diye düşünürken Allah bana yine bağışladı :KK43: son bir yıldır mani atağı olmadı çok şükür genelde depresif halde herşeyi sorun edip büyütüyor. En olmadık şeyler çıkarıp aklında kurup bunlara inanıyor sonra hemen duygu durumu değişiyor. Birde annemin ailemin onun bipolar olduğundan haberleri Yok bilseler onlarda karşı çıkacak. Bu durumu saklamam da imkansız.

Evet saklayamazsiniz malesef. Ondan ayrilmaniz onu depresyona sokabilir. Umarım sevgiliniz bir daha atak geçirmez.. Lütfen kontrolleri aksatmain cidden çok illet bir hastalık. Kendinizi de daha fazla yipratmayin hicbirseyin sebebi siz değilsiniz. Bu konu üzerinde düşünün ve bir karara varın. Çok yakından tanıdığım bir çift var 25 yıllık evliler. Kadin geçen yıl bi polar olduğu anlaşıldı. Hala birlikteler. Yani hayatımızın herdoneminde karsilasabiliyrkuz. Allah sifa versin
 
Evet saklayamazsiniz malesef. Ondan ayrilmaniz onu depresyona sokabilir. Umarım sevgiliniz bir daha atak geçirmez.. Lütfen kontrolleri aksatmain cidden çok illet bir hastalık. Kendinizi de daha fazla yipratmayin hicbirseyin sebebi siz değilsiniz. Bu konu üzerinde düşünün ve bir karara varın. Çok yakından tanıdığım bir çift var 25 yıllık evliler. Kadin geçen yıl bi polar olduğu anlaşıldı. Hala birlikteler. Yani hayatımızın herdoneminde karsilasabiliyrkuz. Allah sifa versin
Onlar sürdürebiliyor demek ki inanın az da olsa umut arıyorum Allah kimseye çaresizliği vermesin çok zor :KK43: amin çok tşk ederim
 
Cok zor.. Ilacini biraktigi an hele cok cok zor.. Kolay idare edilebilecek bi rahatsizlik degil ne yazik ki, senin icin de tehlike olusturma ihtimali yuksek..
 
Bir yakınınız mı var acaba böyle yazmışsınız deneyiminiz mi var ?
Psikoloji ile haşır neşirim.. Bu hastalikla alakali gozlemlerim ve arastirmalarim da var.. Elbette devam eden güzel iliskiler var, bipolar diye yalnızlığa mahkum edilecek degil insanlar ama zor, bunu söyleyebilirim.. Hastanin ilaclarini kullanmasi lazim cok duzenli bi bicimde, en buyuk problem, ilacı birakmakla basliyor cogunlukla.. Doktor kontrolünde olmak onemli.. Arkadasinin yaklasimi nasil doktor ve ilac meselesine?
 
Ben bipolarım. Doğduğumdan beri bipolarmışım ama farkedemedik. 3 yıl oldu öğreneli. 3 yıldır hayatıma kimseyi alamıyorum. Bundan sonra da almayacağıma eminim. Hep "biri çıkar seni çok sever biçok şeyi görmezden gelir" diyorlar. Şimdi yorumlardan da anlıyorum ki yalanmış o işler :) korkunç şeyler yaşamıyorum ama etrafımdaki insanlara yük olduğumu biliyorum. Mesela geçen gün girmek istediğim bölümün yetenek sınavlarına girdim ama kazanamadım. O gece arkadaşlarım kapımda yatmak zorunda kaldılar. Sabaha kadar kapıyı açmam için yalvardılar. Ailemden ayrı yaşıyorum. Annem babam da yalnız kalmamdan korkup arkadaşlarımı aramış. Ben inat edip kapıyı açmayınca kimse gidemedi. Herkesin işi gücü var ama o an düşünemedim. Düşünemiyorum işte zaman zaman. Son on gündür yatakta yuvarlana yuvarlana ağlıyorum evimi bok götürüyor ve hala kapıyı açmıyorum. Hergün bi arkadaşım kapının koluna poşet takıyor sigara ekmek falan bırakıyor. Kendi aralarında sıraya girmeye başladılar. Yaşıyorum işte bi şekil. Ama bu iş böyle gitmez tabii... Destek olmak içinizden gelmiyorsa ayrılın. Zaten içinizden destek olmak gelse buraya konu açmazdınız. Bunu dert etmezdiniz. Ayrıca bilmenizi isterim ki bipolar kişiler muhtaç kişiler değildir. Yıllar evvel çook yalnız kaldığım da oldu. İntihar etsem kimse anlamazdı o kadar yalnızdım. Geceleri marketin kapanmak üzere olduğu saatlerde koşa koşa gidip makarna ekmek sigara su alır yine koşa koşa evime döner pencere perde açmadan haftalarca kendi kendime kalır ağlar uyurdum. O zaman kimse kapımda yatmaz, akşamdan akşama da ekmek getirmezdi. Siz destek olmasanız da sevgiliniz hayata devam edebilir. Ona acıyarak yanında kalmayın bence gerçekten istiyor ve seviyorsanız devam edin.
 
2 tanıdığım var esleri bipolardi. Birisi boşandı birisi de bekar hayatı yaşıyor evli bile olsa
 
Ben bipolarım. Doğduğumdan beri bipolarmışım ama farkedemedik. 3 yıl oldu öğreneli. 3 yıldır hayatıma kimseyi alamıyorum. Bundan sonra da almayacağıma eminim. Hep "biri çıkar seni çok sever biçok şeyi görmezden gelir" diyorlar. Şimdi yorumlardan da anlıyorum ki yalanmış o işler :) korkunç şeyler yaşamıyorum ama etrafımdaki insanlara yük olduğumu biliyorum. Mesela geçen gün girmek istediğim bölümün yetenek sınavlarına girdim ama kazanamadım. O gece arkadaşlarım kapımda yatmak zorunda kaldılar. Sabaha kadar kapıyı açmam için yalvardılar. Ailemden ayrı yaşıyorum. Annem babam da yalnız kalmamdan korkup arkadaşlarımı aramış. Ben inat edip kapıyı açmayınca kimse gidemedi. Herkesin işi gücü var ama o an düşünemedim. Düşünemiyorum işte zaman zaman. Son on gündür yatakta yuvarlana yuvarlana ağlıyorum evimi bok götürüyor ve hala kapıyı açmıyorum. Hergün bi arkadaşım kapının koluna poşet takıyor sigara ekmek falan bırakıyor. Kendi aralarında sıraya girmeye başladılar. Yaşıyorum işte bi şekil. Ama bu iş böyle gitmez tabii... Destek olmak içinizden gelmiyorsa ayrılın. Zaten içinizden destek olmak gelse buraya konu açmazdınız. Bunu dert etmezdiniz. Ayrıca bilmenizi isterim ki bipolar kişiler muhtaç kişiler değildir. Yıllar evvel çook yalnız kaldığım da oldu. İntihar etsem kimse anlamazdı o kadar yalnızdım. Geceleri marketin kapanmak üzere olduğu saatlerde koşa koşa gidip makarna ekmek sigara su alır yine koşa koşa evime döner pencere perde açmadan haftalarca kendi kendime kalır ağlar uyurdum. O zaman kimse kapımda yatmaz, akşamdan akşama da ekmek getirmezdi. Siz destek olmasanız da sevgiliniz hayata devam edebilir. Ona acıyarak yanında kalmayın bence gerçekten istiyor ve seviyorsanız devam edin.
Aileniz neden sizden uzakta. Yani sizle kalmaları daha uygun olmaz mi
 
Onu onceki yorumunuzdan çıkardım fakat okul bitene kadar gelebilirlerdi bağlayan bir durum yoksa diye düşündüm. Allah yardımcınız olsun

Okula ilk başladığımda hasta olduğumu bilmiyordum sonra okulu bırak yanımıza taşın dediler ama annem babam her zaman yanımda olamaz ve ben ömrümün sonuna kadar bipolar kalacağımdan mütevellit kendi kendime yaşamayı öğreneyim diye diretip döndüm. Arada afallasam da hala hayattayım ayrıca hep böyle olmuyor. Şimdiye kadar kimseyi kesmeye kalkışmadım genel olarak dışa dönük ve eğlenceliyimdir. Ataklarımın arası da uzun. İlaçlarımı düzenli kullanmaya çalışırım. Çabam da var. İyileşemiyorum ama ölmüyorum da :) umarım herkes için işler yolunda gider...
 
Ben olsam ayrılırdım. İyi günde ,kötü günde sevdiğinin yanında olur insan. Ama ilerde iyi günler çok azalacak gibi görünüyor.
 
Ben senin yerinde olsam ayrılırım . Bu tür hastalıkların tam olarak tedavisi yok sadece baskılanabiliyor .. Doğacak olan bebeğine va ailene yapma bunu..
 
Arkadaşım birden tüm evrenin sırrını çözdüğünü idda edip garip hareketler yapmaya başladı. daha sonra ataklarla beraber fenalaştı. ardından doktor bipolar teşhisi koydu. rehabilitasyon aldı ilaç tedavisi ile bir hastanede yattı. daha sonra çıktı ve gözetim altında.
durumu çok iyi şimdi arada bir geliyormuş atakları ama eskisi gibi değil. iyi bir doktor ve tedavi şart. ömür boyu ilaca bağımlı yaşayacak ama. karar sizin.
 
Keşke diyorum keşke farklı bi sebep olsaydı. İnsanın elinin kolunun bağlı olması öyle zor bişey ki :KK43: sırtımı dönüp gitmek en kolayı ama ya sonra o daha da kötü olur daha da hastalanırsa diye korkuyorum. Bir taraftan da şuan bile kendimi yetmiş yaşında hissediyorum en güzel çağlarım böyle mutsuz geçiyor. Evlilik olunca çocuğun da vebaline girmek istemiyorum. Ama onu çok seviyorum napacağımı hiç bilmiyorum çok çaresizim :KK43:
O arkadaşın iyileşmesi için bu ilişkinin şuanlıkda olsa bitmesi bence şart çünkü kıskançlık sinir krizleri zaten hastalığın etkisiyle günlük yaşamında fazlaca var sizde olduğunuzda dahada artıyor ben böyle düşündüm. İyileşmesini bekleyin. Gerekirse arkadaşlarıyla bu durumu bu şekilde paylaşın. Onunla konuştuğunuzda acıyacak ve kabul edeceksiniz ama daha çok zarar vermiş olacak benim düşüncem bu yönde..
 
X