Öncelikle merhabalar. 10 yıllık evliyim 1 kızım var 9 yaşında. 33 yaşındayım. çok düzgün gayet rutin giden bir hayatımız vardı . Birbirini çok seven bir çiftiZ. Ne olduysa taşınma zamanında oldu…
Biz kendi evimize çıkmaya karar verince o sıra ben 2. Ye Hamile kalmışım ramazan ayıydı . Aslında artk olsun istiyorsuk zaten eşim yıllardır yanaşmadığı için ertlemiştiştik ben isteyen taraftım. İkna etmiştim çok şükür ilk düşündüğümüz ay olmuştu. Sonrasında Ama olaylar hiç hayal ettiğim gibi olmadı .ben hamileliğimi ilk öğrenir öğrenmez eşime hemen ilk dediğim aldıralım dedim. Daha yeni öğrenmişim yok nasıl bir psikoloji. Eşim olmaz dedi. Sonra etraftaki aileme kardeşlerime haber verdik . Ama ben herkesin bizim kötülüğümüzü istedikleri için sevindiklerini düşünüyorum. Ailesine bir süre söyletmedim gizledim. Girip girip kürtajı araştırıyorum nasıl kırtulabilirim bu durumdan nasıl çıkabilirim . Hiç kimse istediğine ulaşamayacak bizim mutluluğumuzu bozamayacaklar engelleyeceğim bu durumu diye aldırcam çocuğu .daha ramazan ayında oruçlarını tutan ben ne allah korkusu ne çocuğunun başına bişey gelir be kendi başına bişey gelir yok bunlar bende asla yok. Bebek resmi görmeye tahammülüm yok, hamile görmeye asla katlanamıyorum. Millete ben şimdi nasıl hamile olduğumu söyleyeceğim diyorum utanıyorum. Çocuk peydahlamışım gibi . Herkes emellerine ulaştı hayatımı mahvedecekler diyorum.Asla bağ kuramadım evde atladım zıpladım olmadı . Bariz istenilen bebeği düşürmeye çalıştım . Ben yaa ben . Ben bunları yapabilecek bir kadın asla değildim. Saldım ya bildiğiniz böyle yattım o yorganların altına asla işe girmedi elim varsa yoksa bişeyler oluyom telefondan. Eşime Ben aldırıcam çocuğu dedim izin vermiyorum dedi. İzin vermeseen boşanırım dedim adama . O yolunu gözlediğim kıyamadığım adama neler dedim ben dedim ben. Yazık artk bişey diyemedi tamam dedi. Evimizin anahtarını alcağımız güne aldırma randevusu aldım. En yakın arkadaşlarımdan bile hamileliğimi gizledim. Tek gittim kimse hamile olduğumu aldırdığımı öğrenmesin diye gittim muayene köşelerinde bebeği aldırdım .sağlığına dikkat eden ben herşey de pimpiriklenen ben çocuğumu basit bir çöp gibi bıraktım oralarda. Okdar bana yakışmayan bir durum ki bu size anlatamam. Nasıl yaptım nasıl oraya gittim ne ara bu hale geldim inanaın bilmiyorum . Kendime geldiğimde iş işten geçmişti anlaayamadım bile ne yaşadığımı. Aldırmak zorundaymışım başka çarem yokmuş gibi. Yaşımız geçmiş artk neler neler. Okadar istediğim bebeği aldırdım arkadaşlar. Nasıl neden bilmiyoruz . Nazar diyende çok hocalara gittik uğrama diyende . Anlamadık arkadaşlar . Ne evime geçtiğimi anladım . Ne eşylarımı evimi gözüm gördü asıl olay sonra başladı . Kafayı yemek üzereydim çok az kalmıştı 7 aydır neyse daha ağır psikolojik problemelerim oldu. Ne eşime ne kızıma ne işime asla yetemedim. O hayat neşesi olan kız gitti berbat biri geldi. Yaşadıklarım bunlar. Böyle hikayeler var arkadaşlar. Allah herkesi korusun.
Biz kendi evimize çıkmaya karar verince o sıra ben 2. Ye Hamile kalmışım ramazan ayıydı . Aslında artk olsun istiyorsuk zaten eşim yıllardır yanaşmadığı için ertlemiştiştik ben isteyen taraftım. İkna etmiştim çok şükür ilk düşündüğümüz ay olmuştu. Sonrasında Ama olaylar hiç hayal ettiğim gibi olmadı .ben hamileliğimi ilk öğrenir öğrenmez eşime hemen ilk dediğim aldıralım dedim. Daha yeni öğrenmişim yok nasıl bir psikoloji. Eşim olmaz dedi. Sonra etraftaki aileme kardeşlerime haber verdik . Ama ben herkesin bizim kötülüğümüzü istedikleri için sevindiklerini düşünüyorum. Ailesine bir süre söyletmedim gizledim. Girip girip kürtajı araştırıyorum nasıl kırtulabilirim bu durumdan nasıl çıkabilirim . Hiç kimse istediğine ulaşamayacak bizim mutluluğumuzu bozamayacaklar engelleyeceğim bu durumu diye aldırcam çocuğu .daha ramazan ayında oruçlarını tutan ben ne allah korkusu ne çocuğunun başına bişey gelir be kendi başına bişey gelir yok bunlar bende asla yok. Bebek resmi görmeye tahammülüm yok, hamile görmeye asla katlanamıyorum. Millete ben şimdi nasıl hamile olduğumu söyleyeceğim diyorum utanıyorum. Çocuk peydahlamışım gibi . Herkes emellerine ulaştı hayatımı mahvedecekler diyorum.Asla bağ kuramadım evde atladım zıpladım olmadı . Bariz istenilen bebeği düşürmeye çalıştım . Ben yaa ben . Ben bunları yapabilecek bir kadın asla değildim. Saldım ya bildiğiniz böyle yattım o yorganların altına asla işe girmedi elim varsa yoksa bişeyler oluyom telefondan. Eşime Ben aldırıcam çocuğu dedim izin vermiyorum dedi. İzin vermeseen boşanırım dedim adama . O yolunu gözlediğim kıyamadığım adama neler dedim ben dedim ben. Yazık artk bişey diyemedi tamam dedi. Evimizin anahtarını alcağımız güne aldırma randevusu aldım. En yakın arkadaşlarımdan bile hamileliğimi gizledim. Tek gittim kimse hamile olduğumu aldırdığımı öğrenmesin diye gittim muayene köşelerinde bebeği aldırdım .sağlığına dikkat eden ben herşey de pimpiriklenen ben çocuğumu basit bir çöp gibi bıraktım oralarda. Okdar bana yakışmayan bir durum ki bu size anlatamam. Nasıl yaptım nasıl oraya gittim ne ara bu hale geldim inanaın bilmiyorum . Kendime geldiğimde iş işten geçmişti anlaayamadım bile ne yaşadığımı. Aldırmak zorundaymışım başka çarem yokmuş gibi. Yaşımız geçmiş artk neler neler. Okadar istediğim bebeği aldırdım arkadaşlar. Nasıl neden bilmiyoruz . Nazar diyende çok hocalara gittik uğrama diyende . Anlamadık arkadaşlar . Ne evime geçtiğimi anladım . Ne eşylarımı evimi gözüm gördü asıl olay sonra başladı . Kafayı yemek üzereydim çok az kalmıştı 7 aydır neyse daha ağır psikolojik problemelerim oldu. Ne eşime ne kızıma ne işime asla yetemedim. O hayat neşesi olan kız gitti berbat biri geldi. Yaşadıklarım bunlar. Böyle hikayeler var arkadaşlar. Allah herkesi korusun.
