Merhaba arkadaşlar,
Bilen vardır iş icabı iki ayrı şehirde dayalı döşeli evim var biri bekarlığımdan kalma. Şimdi bu bekar evini 15 gün içinde boşaltıp bu şehirden ayrılacağım. Eşyalarımı sıfır almıştım ama hani öyle kalitelisinden değil. Sadece buzdolabım ve çamaşır makinem biraz daha iyi. Normalde bunları alırken işim bitince memlekete götürürüm ileride kardeşim atanırsa falan götürür kullanır diyordum. Sonra iller arası taşıma masrafı falan çok tutar değmez diye burada spotçulara satalım dedik eşimle.
Şimdi benim aklıma takılan bişey var fikrinizi almak istedim. Eşim bu eşyaları üçe beşe bakmadan satalım parasıyla da borçlarımızı ödeyelim diyor. Annem direkt dile getirmese de laf arasında buraya getirsek iyi olurdu kardeşin ileride kullanırdı dedi. Bense yok fiyatına satmak istemiyorum, kayınpederim iyi pazarlık yapar o gelsin iyi bir fiyata versin o parayla da güzel bir tatil yapsam diyorum (iki yıldır fiziksel ve ruhsal o kadar yoruldum ki anlatsam sayfalar sürer).
Eşimin paranın yerini şimdiden hazırlayıp emrivaki yapması hoşuma gitmiyor (eşyaların büyük kısmını ben kendim ödemiştim, son iki taksidini evlendikten sonra birlikte ödemiştik). Diğer taraftan memlekete götüresim de var ama kardeşimin okulu seneye bitecek nereye atanacağı da muamma, 500 km öteye atansa o eşyalar gitmez oraya. En önemlisi de evli olunca denge kurmam gerek gibi hissediyorum, mesela evlenirken ailem eşimin ailesinden daha az maddi yardımda bulundu (yapsalar da yapmasalar da allah razı olsun, anlatmak istediğim para değil zaten), çoğu şeyi kendim aldım. Şimdiye kadar eşimin ailesi ev araba alırken bize çıkarıp çıkarıp borç verdiler hep sıkışmadan yavaş yavaş ödersiniz diye, benim ailemse mesafeli oldu (gerçi şükür hiç yokluk çekmesek de babacığımın verecek durumu da yok emekli adam). Elbette hibe değil ödedik borçları ama ben belli etmesem de içten içe ezildim bu durumda. Şimdi eşyaları da versem (parasını bekarken ödediğim halde) eşimden laf duysam çok canım sıkılır.
Siz olsanız nasıl yapardınız? Şimdiden teşekkürler kızlar fikirleriniz için.
Ps: Aslında yazarken farkettim kendi ailem her zaman işimize karışmamak için geride durdu ama benim baya zoruma gitti bu durum kimsesiz gibi hissettim ama konuyu dağıtmak istemiyorum