- 24 Kasım 2023
- 1.119
- 251
-
- Konu Sahibi morciveert
- #1
Bende aynı durumdayım ne yazık ki gerçekten çok zorlayıcı bi durumBen insanların benim hakkımdaki düşüncelerini çok önemsiyorum. Bu huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kimse ile kötü olmamak istiyorum. Cevap verdiğimde laf söylediğimde sonra içim içimi yiyor. Sevdiğim insanlara karşı böyleyim, ama bazen hayatımda çok yeri olmayan insanlara kaşı da böyle olabiliyorum.
Mesela erkek kuzenimin eşi beni aramıştı bir yerlere gidelim diye, eşi o ben ve eşim. Açamadım o an sonra kuzenim eşimi aradı eşimde yeni bir yerden geldiğimizi belirterek başka zaman dedi. Bende zaten bana onu söyleyecek diye geri dönmedim aramasına haklı olarak. Sanki o günden beri bana kız soğuk davranıyor. Yani kendi kafam da kuruyorum geri dönmedim diye mi acaba? Yani benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesin istiyorum. Bu en basit örnek. İşyerimde de böyle çok şeyle karşılaşabiliyorum.
Ya ben bu huyumdan nasıl vazgeçebilirim? Başkalarına değil, kendime değer vermeyi kendim için bir şeyler yapmayı istiyorum. Başkalarının istediği seveceği gibi değil de kendim olmak istiyorum. Ya bu anlattıklarımdan öyle pasif sessiz bir insan olduğum çıkarılmasın aslında cevap veren, haklı olduğum yerde kendimi savunan bir insanım. Ama kimse ile aram kötü olmasın istiyorum. Kuzenimi çok seviyorum beraber büyüdük, eşi pek anlaşabileceğim bir insan değil ama kuzenim için tahammül ediyorum. Yakın oluyoruz mesela. Kuzenimi kaybetmemek için. Tamam bazen bazı insanlara karşı böyle olmalıyız ama ben sürekli her şeyde acaba suçum ne diye düşünmekten yoruldum..
Biri benim tlf dönmese bozulurum. Diğer meseleye gelince siz herkesten daha önemlisiniz öyle düşünün.Ben insanların benim hakkımdaki düşüncelerini çok önemsiyorum. Bu huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kimse ile kötü olmamak istiyorum. Cevap verdiğimde laf söylediğimde sonra içim içimi yiyor. Sevdiğim insanlara karşı böyleyim, ama bazen hayatımda çok yeri olmayan insanlara kaşı da böyle olabiliyorum.
Mesela erkek kuzenimin eşi beni aramıştı bir yerlere gidelim diye, eşi o ben ve eşim. Açamadım o an sonra kuzenim eşimi aradı eşimde yeni bir yerden geldiğimizi belirterek başka zaman dedi. Bende zaten bana onu söyleyecek diye geri dönmedim aramasına haklı olarak. Sanki o günden beri bana kız soğuk davranıyor. Yani kendi kafam da kuruyorum geri dönmedim diye mi acaba? Yani benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesin istiyorum. Bu en basit örnek. İşyerimde de böyle çok şeyle karşılaşabiliyorum.
Ya ben bu huyumdan nasıl vazgeçebilirim? Başkalarına değil, kendime değer vermeyi kendim için bir şeyler yapmayı istiyorum. Başkalarının istediği seveceği gibi değil de kendim olmak istiyorum. Ya bu anlattıklarımdan öyle pasif sessiz bir insan olduğum çıkarılmasın aslında cevap veren, haklı olduğum yerde kendimi savunan bir insanım. Ama kimse ile aram kötü olmasın istiyorum. Kuzenimi çok seviyorum beraber büyüdük, eşi pek anlaşabileceğim bir insan değil ama kuzenim için tahammül ediyorum. Yakın oluyoruz mesela. Kuzenimi kaybetmemek için. Tamam bazen bazı insanlara karşı böyle olmalıyız ama ben sürekli her şeyde acaba suçum ne diye düşünmekten yoruldum..
evet muhtemelen ben kendi kendime öyle düşünüyorum. ama niye soğuk yazdı niye şöyle yaptı, hikaye paylaşımlarımı hep beğenirdi mesela a beğenmiyor kesin küstü gibi düşünüyorum saçma sapan. Halbuki kendimden emin olmam gerekir. Bir suçum yokkiSuç diye düşünmeyin. Siz de onu arayın bi plan yapıp. Belki soğuk bile değildir siz kendi kendinize öyle düşünüyosunuzdur. Onun haricinde de kim ne derse desin hayatımda ne kadar yeri var ki diye düşünün. İş yerindeki herhangi biri sizi bu kadar etkilemesin.
ama eşi ile eşim görüştü. oda aynı şey için aramıştır diye dönmedimBiri benim tlf dönmese bozulurum. Diğer meseleye gelince siz herkesten daha önemlisiniz öyle düşünün.
Bu tarz seyler genelde çocukken ebeveynini memnun etme çabası ve de ailesi tarafından aşırı derecede eleştirilen kişilerde oluyor, taktir edilmemiş hep daha fazlası beklenmiş bir çocukluk mu yaşadınız? Öyleyse en çok annenizi mi yoksa babanızı mı memnun edemediniz? Tüm cevaplar burada , iyileşmek için terapi almalısınız...Ben insanların benim hakkımdaki düşüncelerini çok önemsiyorum. Bu huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kimse ile kötü olmamak istiyorum. Cevap verdiğimde laf söylediğimde sonra içim içimi yiyor. Sevdiğim insanlara karşı böyleyim, ama bazen hayatımda çok yeri olmayan insanlara kaşı da böyle olabiliyorum.
Mesela erkek kuzenimin eşi beni aramıştı bir yerlere gidelim diye, eşi o ben ve eşim. Açamadım o an sonra kuzenim eşimi aradı eşimde yeni bir yerden geldiğimizi belirterek başka zaman dedi. Bende zaten bana onu söyleyecek diye geri dönmedim aramasına haklı olarak. Sanki o günden beri bana kız soğuk davranıyor. Yani kendi kafam da kuruyorum geri dönmedim diye mi acaba? Yani benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesin istiyorum. Bu en basit örnek. İşyerimde de böyle çok şeyle karşılaşabiliyorum.
Ya ben bu huyumdan nasıl vazgeçebilirim? Başkalarına değil, kendime değer vermeyi kendim için bir şeyler yapmayı istiyorum. Başkalarının istediği seveceği gibi değil de kendim olmak istiyorum. Ya bu anlattıklarımdan öyle pasif sessiz bir insan olduğum çıkarılmasın aslında cevap veren, haklı olduğum yerde kendimi savunan bir insanım. Ama kimse ile aram kötü olmasın istiyorum. Kuzenimi çok seviyorum beraber büyüdük, eşi pek anlaşabileceğim bir insan değil ama kuzenim için tahammül ediyorum. Yakın oluyoruz mesela. Kuzenimi kaybetmemek için. Tamam bazen bazı insanlara karşı böyle olmalıyız ama ben sürekli her şeyde acaba suçum ne diye düşünmekten yoruldum..
Olsun öyle olsa bile aa evet konuştular o konuyu dersiniz. Belki de bozulmamıştır size öyle gelmiştir.ama eşi ile eşim görüştü. oda aynı şey için aramıştır diye dönmedim
kendime haksızlık etmek istemiyorum artıkBaşkalarının sizin hakkınızda düşündükleri sadece onların sanilarindan ibarettir.
Gerçek olanla sanilar kıyas bile edilemez.
Beynine devamli bu sözü söyle. Ve derin nefes al yoluna devam et. İnsanların ne düşündüğüyle ilgilenecek olursak kendimize haksızlık etmiş oluruz.
Düşünmeyeceksin. Yapmam gereken buydu,yaptım bitti. Özür dileme gerekiyorsa da dilersin o kadar. Aran kötü olacaksa da olmalı herkesle iyi anlasamayiz.Ben insanların benim hakkımdaki düşüncelerini çok önemsiyorum. Bu huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kimse ile kötü olmamak istiyorum. Cevap verdiğimde laf söylediğimde sonra içim içimi yiyor. Sevdiğim insanlara karşı böyleyim, ama bazen hayatımda çok yeri olmayan insanlara kaşı da böyle olabiliyorum.
Mesela erkek kuzenimin eşi beni aramıştı bir yerlere gidelim diye, eşi o ben ve eşim. Açamadım o an sonra kuzenim eşimi aradı eşimde yeni bir yerden geldiğimizi belirterek başka zaman dedi. Bende zaten bana onu söyleyecek diye geri dönmedim aramasına haklı olarak. Sanki o günden beri bana kız soğuk davranıyor. Yani kendi kafam da kuruyorum geri dönmedim diye mi acaba? Yani benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesin istiyorum. Bu en basit örnek. İşyerimde de böyle çok şeyle karşılaşabiliyorum.
Ya ben bu huyumdan nasıl vazgeçebilirim? Başkalarına değil, kendime değer vermeyi kendim için bir şeyler yapmayı istiyorum. Başkalarının istediği seveceği gibi değil de kendim olmak istiyorum. Ya bu anlattıklarımdan öyle pasif sessiz bir insan olduğum çıkarılmasın aslında cevap veren, haklı olduğum yerde kendimi savunan bir insanım. Ama kimse ile aram kötü olmasın istiyorum. Kuzenimi çok seviyorum beraber büyüdük, eşi pek anlaşabileceğim bir insan değil ama kuzenim için tahammül ediyorum. Yakın oluyoruz mesela. Kuzenimi kaybetmemek için. Tamam bazen bazı insanlara karşı böyle olmalıyız ama ben sürekli her şeyde acaba suçum ne diye düşünmekten yoruldum..
Sizin bi suçunuz yok. Şu halde de küserse küssün. Benim bi arkadaşım aynı böyle kendi kendine küstü. Arıyorum açmıyo falan. Bi açıklama da yapmadı. En son msj attım ona cvp verdi kırıldım falan diye. Ben de kaç yaşında insanlarız kırıldıysan telefonumu açıp söyleyebilirdin peşinde neden koşturuyosun dedim. Özür falan diledi. Konuşma güzel bitti ama bi daha görüşmedim. Kimsenin nazını çekemem bu saatten sonra. Siz de öyle düşünün.evet muhtemelen ben kendi kendime öyle düşünüyorum. ama niye soğuk yazdı niye şöyle yaptı, hikaye paylaşımlarımı hep beğenirdi mesela a beğenmiyor kesin küstü gibi düşünüyorum saçma sapan. Halbuki kendimden emin olmam gerekir. Bir suçum yokki
Ha ha bende biraz öyleyim, sonra bakıyorum bazen ben boşuna düşünmusum . İnsanlara çok değer verip onemsemekten böyle oluyor, biz herkesten değerliyiz ,zaman kısa ,hayat akıp gidiyor. Sen hastalanıp yataklara düşsen gelip kimse bakmayacak ,boşuna kendini uzup yıpratma. Ben panik atak hastası oldum, tedavi görüyorum şuan biraz daha kendimi telkin edip rahatlamaya çalışıyorumevet muhtemelen ben kendi kendime öyle düşünüyorum. ama niye soğuk yazdı niye şöyle yaptı, hikaye paylaşımlarımı hep beğenirdi mesela a beğenmiyor kesin küstü gibi düşünüyorum saçma sapan. Halbuki kendimden emin olmam gerekir. Bir suçum yokki
Uzun yıllar önce ben de sizin gibi düşünürdüm. Yaptigim fedakarlıklar ve yapılan vefasizliklar sonrası kendimi bu durumdan kurtardim. Ben şöyle dusunerek kendimi motive ediyorum.Ben insanların benim hakkımdaki düşüncelerini çok önemsiyorum. Bu huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kimse ile kötü olmamak istiyorum. Cevap verdiğimde laf söylediğimde sonra içim içimi yiyor. Sevdiğim insanlara karşı böyleyim, ama bazen hayatımda çok yeri olmayan insanlara kaşı da böyle olabiliyorum.
Mesela erkek kuzenimin eşi beni aramıştı bir yerlere gidelim diye, eşi o ben ve eşim. Açamadım o an sonra kuzenim eşimi aradı eşimde yeni bir yerden geldiğimizi belirterek başka zaman dedi. Bende zaten bana onu söyleyecek diye geri dönmedim aramasına haklı olarak. Sanki o günden beri bana kız soğuk davranıyor. Yani kendi kafam da kuruyorum geri dönmedim diye mi acaba? Yani benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesin istiyorum. Bu en basit örnek. İşyerimde de böyle çok şeyle karşılaşabiliyorum.
Ya ben bu huyumdan nasıl vazgeçebilirim? Başkalarına değil, kendime değer vermeyi kendim için bir şeyler yapmayı istiyorum. Başkalarının istediği seveceği gibi değil de kendim olmak istiyorum. Ya bu anlattıklarımdan öyle pasif sessiz bir insan olduğum çıkarılmasın aslında cevap veren, haklı olduğum yerde kendimi savunan bir insanım. Ama kimse ile aram kötü olmasın istiyorum. Kuzenimi çok seviyorum beraber büyüdük, eşi pek anlaşabileceğim bir insan değil ama kuzenim için tahammül ediyorum. Yakın oluyoruz mesela. Kuzenimi kaybetmemek için. Tamam bazen bazı insanlara karşı böyle olmalıyız ama ben sürekli her şeyde acaba suçum ne diye düşünmekten yoruldum..
HaklısınBen insanların benim hakkımdaki düşüncelerini çok önemsiyorum. Bu huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kimse ile kötü olmamak istiyorum. Cevap verdiğimde laf söylediğimde sonra içim içimi yiyor. Sevdiğim insanlara karşı böyleyim, ama bazen hayatımda çok yeri olmayan insanlara kaşı da böyle olabiliyorum.
Mesela erkek kuzenimin eşi beni aramıştı bir yerlere gidelim diye, eşi o ben ve eşim. Açamadım o an sonra kuzenim eşimi aradı eşimde yeni bir yerden geldiğimizi belirterek başka zaman dedi. Bende zaten bana onu söyleyecek diye geri dönmedim aramasına haklı olarak. Sanki o günden beri bana kız soğuk davranıyor. Yani kendi kafam da kuruyorum geri dönmedim diye mi acaba? Yani benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesin istiyorum. Bu en basit örnek. İşyerimde de böyle çok şeyle karşılaşabiliyorum.
Ya ben bu huyumdan nasıl vazgeçebilirim? Başkalarına değil, kendime değer vermeyi kendim için bir şeyler yapmayı istiyorum. Başkalarının istediği seveceği gibi değil de kendim olmak istiyorum. Ya bu anlattıklarımdan öyle pasif sessiz bir insan olduğum çıkarılmasın aslında cevap veren, haklı olduğum yerde kendimi savunan bir insanım. Ama kimse ile aram kötü olmasın istiyorum. Kuzenimi çok seviyorum beraber büyüdük, eşi pek anlaşabileceğim bir insan değil ama kuzenim için tahammül ediyorum. Yakın oluyoruz mesela. Kuzenimi kaybetmemek için. Tamam bazen bazı insanlara karşı böyle olmalıyız ama ben sürekli her şeyde acaba suçum ne diye düşünmekten yoruldum..
Eskiden ben de böyleydim.Allah başka dert vermesin ama yaş ilerleyip de çoluk çocuk vs. başka dertler çıkınca artık böyle şeyleri takmaz oldum.Keşke başka sıkıntılar çikmasaydı da ben kendim baş ederek öğrenmiş olsaydım bunu.çok isterdim ama böyle oldu.Ama genelde bu durum özgüven eksikliği ve benlik algısının zayıflığından kaynaklanıyor.Bunun üzerine gidin.Ben insanların benim hakkımdaki düşüncelerini çok önemsiyorum. Bu huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kimse ile kötü olmamak istiyorum. Cevap verdiğimde laf söylediğimde sonra içim içimi yiyor. Sevdiğim insanlara karşı böyleyim, ama bazen hayatımda çok yeri olmayan insanlara kaşı da böyle olabiliyorum.
Mesela erkek kuzenimin eşi beni aramıştı bir yerlere gidelim diye, eşi o ben ve eşim. Açamadım o an sonra kuzenim eşimi aradı eşimde yeni bir yerden geldiğimizi belirterek başka zaman dedi. Bende zaten bana onu söyleyecek diye geri dönmedim aramasına haklı olarak. Sanki o günden beri bana kız soğuk davranıyor. Yani kendi kafam da kuruyorum geri dönmedim diye mi acaba? Yani benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesin istiyorum. Bu en basit örnek. İşyerimde de böyle çok şeyle karşılaşabiliyorum.
Ya ben bu huyumdan nasıl vazgeçebilirim? Başkalarına değil, kendime değer vermeyi kendim için bir şeyler yapmayı istiyorum. Başkalarının istediği seveceği gibi değil de kendim olmak istiyorum. Ya bu anlattıklarımdan öyle pasif sessiz bir insan olduğum çıkarılmasın aslında cevap veren, haklı olduğum yerde kendimi savunan bir insanım. Ama kimse ile aram kötü olmasın istiyorum. Kuzenimi çok seviyorum beraber büyüdük, eşi pek anlaşabileceğim bir insan değil ama kuzenim için tahammül ediyorum. Yakın oluyoruz mesela. Kuzenimi kaybetmemek için. Tamam bazen bazı insanlara karşı böyle olmalıyız ama ben sürekli her şeyde acaba suçum ne diye düşünmekten yoruldum..
Ben de sizin gibiydim. Kendimden ödün veriyordum hep. Aman üzülmesinler,aman yanlis anlamasinlar, yanlis bisey mi yaptim! vs vs. Neredeyse karsi taraf hatali olsa bile ben gidiyordum düşünün o derece ama asla eskisi gibi degilim. Banane diyorum ben kaldiriyorsam onlar da kaldirir. Kirila kirila bu hale geldim. Maymun gözünü acti artik. Cokta kafaya takmayin. Yazik olur size. Kendinize iyi davranin :)Ben insanların benim hakkımdaki düşüncelerini çok önemsiyorum. Bu huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kimse ile kötü olmamak istiyorum. Cevap verdiğimde laf söylediğimde sonra içim içimi yiyor. Sevdiğim insanlara karşı böyleyim, ama bazen hayatımda çok yeri olmayan insanlara kaşı da böyle olabiliyorum.
Mesela erkek kuzenimin eşi beni aramıştı bir yerlere gidelim diye, eşi o ben ve eşim. Açamadım o an sonra kuzenim eşimi aradı eşimde yeni bir yerden geldiğimizi belirterek başka zaman dedi. Bende zaten bana onu söyleyecek diye geri dönmedim aramasına haklı olarak. Sanki o günden beri bana kız soğuk davranıyor. Yani kendi kafam da kuruyorum geri dönmedim diye mi acaba? Yani benim hakkımda yanlış bir şey düşünmesin istiyorum. Bu en basit örnek. İşyerimde de böyle çok şeyle karşılaşabiliyorum.
Ya ben bu huyumdan nasıl vazgeçebilirim? Başkalarına değil, kendime değer vermeyi kendim için bir şeyler yapmayı istiyorum. Başkalarının istediği seveceği gibi değil de kendim olmak istiyorum. Ya bu anlattıklarımdan öyle pasif sessiz bir insan olduğum çıkarılmasın aslında cevap veren, haklı olduğum yerde kendimi savunan bir insanım. Ama kimse ile aram kötü olmasın istiyorum. Kuzenimi çok seviyorum beraber büyüdük, eşi pek anlaşabileceğim bir insan değil ama kuzenim için tahammül ediyorum. Yakın oluyoruz mesela. Kuzenimi kaybetmemek için. Tamam bazen bazı insanlara karşı böyle olmalıyız ama ben sürekli her şeyde acaba suçum ne diye düşünmekten yoruldum..