Nasıl çirkef olunur?

Çünkü ben bu hayatta nezaketin, iyi düşüncenin, ılımlı olmanın, sorun çıkarmamanın bir bka yaradığına artık inanmıyorum. Haksız bile olsa kendini öyle savunan insanlar var ki haklı olan suçlu ilan ediliyor. Geç anladım ama artık aptal olduğumu anladım ailem beni öyle hanımefendi öyle uyumlu yetiştirmiş ki asla kavga etmeyi kendimi savunmayı bilmiyorum. Haklı olduğum tartışmada bile çok üzülüp ağlamaya başlıyorum. Karşıdaki haksız ama sırf ağlıyorum diye beni demagoji yapmakla mağduru oynamakla suçluyor. İnsanlarla çalışmaktan bıktım tükendim ama hayatımı idame ettirebilmek için çalışmak zorundayım. Ben kendimi nasıl değiştirebilirim bilmiyorum özgüvensiz asalak yetiştirilmenin sonucu bunlar… doğal olarak kimse benden çekinmiyor kırmaktan korkmuyor çok üzgünüm keşke gamsız ve arsız bir insan olabilseydim
Dünya hassas kalpler için cehennemdir. Kendin gibi arkadaşlar edin. Özgüvenini geliştir.
 
Valla damarıma basıldıysa hele ki haklı bensem öyle bir davranırım ki karşıdaki lütfen daha fazla uğraşma benle der o derece , bi de Karadeniz kızıyım tabi 😁
Aranan insana arandığı yerden davranacaksın ki oh olsun . Hakedene hiç acımam sksjsns
 
Yanılıyorsunuz...sakinlik en büyük güçtür.Cok bagiranin sesi duyulmaz.Sakin ve mantıklı insanı kimse yenemez.Stoacı felsefesini araştırıp benimsemenizi öneririm.
Sakinlik ile haksızlık karşısında susmak aynı şey değil. Konu sahibinin istediği çirkeflik değil sanki. bağıran çağıran değil de hakkını savunan olmak istemesi...

Konu sahibi çirkeflik değil istediğiniz
 
Ben çirkef olmayı lohusayken öğrendim - adamına göre muamele ile birlikte- 38 sene boşa yaşamışım dedim :KK70:
 
Çirkef olunmaz, doğulur diyorum. Bende olamadım çirkef, ama zaten ben çirkef çeçeron cazgır olarak anılmaktan ziyade, sakin kendi halinde etliye sütlüye karışmayan ama hakkını da yedirmeyen biri olarak anılmayı daha çok isterim.
 
Çünkü ben bu hayatta nezaketin, iyi düşüncenin, ılımlı olmanın, sorun çıkarmamanın bir bka yaradığına artık inanmıyorum. Haksız bile olsa kendini öyle savunan insanlar var ki haklı olan suçlu ilan ediliyor. Geç anladım ama artık aptal olduğumu anladım ailem beni öyle hanımefendi öyle uyumlu yetiştirmiş ki asla kavga etmeyi kendimi savunmayı bilmiyorum. Haklı olduğum tartışmada bile çok üzülüp ağlamaya başlıyorum. Karşıdaki haksız ama sırf ağlıyorum diye beni demagoji yapmakla mağduru oynamakla suçluyor. İnsanlarla çalışmaktan bıktım tükendim ama hayatımı idame ettirebilmek için çalışmak zorundayım. Ben kendimi nasıl değiştirebilirim bilmiyorum özgüvensiz asalak yetiştirilmenin sonucu bunlar… doğal olarak kimse benden çekinmiyor kırmaktan korkmuyor çok üzgünüm keşke gamsız ve arsız bir insan olabilseydim
Hanimefendi yetistirilmis olabilirsiniz ama asil mesele ozguvensiz olmak, kavga etmek illaki cirkeflik degildir, hakkini savunana kim ne diyebilir? Bu neden çirkeflik sayilsin?

Ben de oldukca naif ve hanimefendi yetistirildigime inaniyorum ama soz konusu olan ben ve cocuklarimin iyiligi, hakki, refahiysa 10 kaplan gucunde dovusebilirim, yeri gelirse dayak bile atabilirim ama kufur eder miyim? Asla.
Zivanadan ciktigim olur, ama küfür etmem. Edebimle, adabimla doverim karşımdakini ki bu daha cok sancili oluyor karsi taraf icin.

Size tavsiyem, bol bol kitap okuyup kelime dagarciginizi gelistirmek, aglamaktan da cekinmeyin, nefes egzersizleri yapın, aglayarak dahi konuşabilir, hakkinizi savunabilirsiniz boylece.

Uzulmeyin.
 
Sakinlik ile haksızlık karşısında susmak aynı şey değil. Konu sahibinin istediği çirkeflik değil sanki. bağıran çağıran değil de hakkını savunan olmak istemesi...

Konu sahibi çirkeflik değil istediğiniz
Doğru kelimeyi bulamadım sanırım evet istediğim şey bana utanmadan iftira atarak bas bas bağıran birine karşı öfkeden eli ayağı titreyip ağlamak yerine aynı onun gibi çat çat lafları sıralamak istiyorum kendimi ağlayarak savunmak yerine karşıdakine aynı onun gibi davranabilmek. Ağlamak acizlik olarak algılanıyor dün birde terbiyesizce ağlayıp mağduru oynama dedi bana mesela ondan sonra bende film koptu ağzıma geleni söyledim işte ilk anda yapabilmem lazımdı bunu
 
Çünkü ben bu hayatta nezaketin, iyi düşüncenin, ılımlı olmanın, sorun çıkarmamanın bir bka yaradığına artık inanmıyorum. Haksız bile olsa kendini öyle savunan insanlar var ki haklı olan suçlu ilan ediliyor. Geç anladım ama artık aptal olduğumu anladım ailem beni öyle hanımefendi öyle uyumlu yetiştirmiş ki asla kavga etmeyi kendimi savunmayı bilmiyorum. Haklı olduğum tartışmada bile çok üzülüp ağlamaya başlıyorum. Karşıdaki haksız ama sırf ağlıyorum diye beni demagoji yapmakla mağduru oynamakla suçluyor. İnsanlarla çalışmaktan bıktım tükendim ama hayatımı idame ettirebilmek için çalışmak zorundayım. Ben kendimi nasıl değiştirebilirim bilmiyorum özgüvensiz asalak yetiştirilmenin sonucu bunlar… doğal olarak kimse benden çekinmiyor kırmaktan korkmuyor çok üzgünüm keşke gamsız ve arsız bir insan olabilseydim
Bence içten gelen bir şey, yapınızda yoksa öyle davranmak zor
 
Benimle de öfkeliyken boğazım düğümlenir gözlerim dolar o yüzden bir süre sessiz kalırım ya da odadan çıkarım.
Taktik şunu verebilirim her zaman sert olmak zorunda değilsiniz. Tatlı olun iyi olun ama insanlar tersinizin pis olduğunu düşünsün biri size saygısızlık yapıyorsa çekinmiyorsa siz de kırmaktan çekinmeyin.
Benim felsefem ben herkese önce iyi giderim kim iyi kim kötü kimle iletişim kurulur anlamaya çalışırım. Kim ki laf sokuyor ezmeye çalışıyor onu izlerim 2 3 kez olursa da merceğime alırım ve en ufak açığını yakaladığım anda da saldırırım huzur bırakmam vs
 
X