- 18 Mart 2020
- 49
- 112
- 8
- Konu Sahibi Mihri_Hatun
- #1
Bana yapmadığı şey kalmayan bir narsistten nasıl kurtulduğumu yazıyorum belki diğer arkadaşlara da ümit olurum.
Onunla tanıştığımda hayatımın berbat bir dönemindeydim. Maddi ve manevi anlamda elimde hiçbir şey yoktu, tutunacak bir şeye çok ihtiyacım vardı ve bu sırada onu sevmeye başladım. İlk başta yaşadıklarımın gerçekten büyük bir aşk olduğunu düşünüyordum şimdi baktığımdaysa ruh hastalığı görüyorum.
Çevrem narsist kişisini tanıyordu, bu kişi oscarlık oyunculuk performansları sergiliyordu, çevremdeki insanlara göre asla bu narsist bana bakmazdı çünkü ben ona asla layık değildim. Çevrem sürekli bende bir kusur buluyordu ve ben de saf bir şekilde onlara hak veriyor ''Evet ben böyleyim, haklısınız'' diyerek kendimi acımasızca eleştiriyordum.
Narsist kişisi iki sene boyunca benimle oynadı. Psikolojik olarak çok zor durumdaydım. Bana yol gösterecek kimsem yoktu. Çocuklukta travmalar geçirmiştim ona olan duygularım sadece saplantıydı ama ben bunu kara sevda falan sanıyordum. Onun beni deli gibi sevmesini istiyordum. Ona sevdiğimi söyledim, reddetti fakat sürekli benimle oynadı, bir sevdiğini ima eden şeyler yaptı, bir de geri çekildi.
Açıkçası, hiçbir zaman onun beni gerçekten sevip sevmediğinden emin olamadım. Buradaki üyeler ''Eeee, bu kişi zaten seni reddetmiş neyine buraya yazarak onda suç buluyorsun, her şeyi kendin uydurmuşsun.'' diyebilir. Ben de işte bundan bahsediyorum, bu yanılgıdan nasıl kurtulduğuma.
İki sene boyunca ümit edip onun beni sevmesini beklemiştim. Resmen ona bağımlı yaşadım. Kesinlikle çok yanlış bir ortamdaydım, dostum zannettiğim insanların beni arkamdan bıçaklamalarına şahit oldum. Elimdeki birçok şeyi kaybettim, dibi gördüm, hastalıklar geçirdim.
Arkadaşlar, buraya dertler yazıyorsunuz sanki hiç bitmeyecek gibi zannediyorsunuz. Ben bu olayları yaşayalı uzun yıllar oldu. Buraya her şeyi yazsam belki dizi senaryosu olurdu başıma öyle olaylar geldi. Ama bütün dertler geçici. Hayatta kimseye fazla bağlanmayın, en önemli şey sağlık. SADECE BEDEN SAĞLIĞI DA DEĞİL AKIL VE RUH SAĞLIĞI.
Birçok yeteneğim vardı, çok başarılı biriydim, karşıma bu kişi çıktı ve yıllarımı bir bakteri gibi geçirdim hiçbir şekilde ne kendime ne de insanlığa faydam oldu. Oysa dünyada küçücük bakterilerin bile işlevi var, karıncaların dahi ekosisteme faydası var. Değer miydi yılları heba etmeye? Hayır.
Bunların suçlusu kim peki? Buraya narsist kişisine hakaret mi yazacağım, hayır. Bunların hepsinden ben sorumluyum. Yani diyeceğim şey şu, başınıza bir şey geliyorsa bundan biraz da siz sorumlusunuz çünkü size bu şekilde muamele edilmesine siz sorumlusunuz. Kimsenin sizi üzmesine izin vermeyin. Hayatınızı kendiniz çukura atıp daha sonra ''Benim talihim böyle, yok şöyle oldu da böyle oldu, .... kişilerinin yüzünden'' demeyin. Bu yapacağınız şey sadece gerçekleri görmemek olur. Bir şeyler gerçekten insanın kendisinde bitiyor bunu ne kadar çabuk kavrarsanız o kadar az zaman kaybı yaşarsınız.
Hayatta sadece bir kişiye de bağlanmayın. Bazen elinizdeki her şeyi kaybediyorsunuz ve sadece bir şey için ümit besliyorsunuz ona sıkıca tutunuyorsunuz ama bu dünyada her şey olabilir bir gün o ip kopar ve kendinizi yere çakılmış bulursunuz. Sadece bir insanı sevmek de haksızlıktır. Bazen sevmekten gözünüz kör oluyor ve kendinizi adıyorsunuz oysa sevginizi tüm dünya ile paylaşın sadece bir kişiyle değil. Sevmek dünyayı katlanır kılan en büyük şey ve bunu sadece bir kişide israf etmeyin. Birincisi böyle yaparsanız karşınızdaki sizi, SİZİN ONU SEVDİĞİNİZ KADAR sevmediğinde üzülürsünüz.
Sevgiyi tüm dünyayla paylaşın, sokak köpeğiyle, yardıma ihtiyacı olan bir insanla vs. Hiçbir duygu aşırılarda yaşanırsa iyi değildir.
Bazen hayatımızdaki erkekleri kendi çocuğumuz gibi görüyor ve adeta onlara bir anne gibi yaklaşıyoruz. Ne yaparsa yapsın, tıpkı bir annenin çocuğundan vazgeçemeyeceği gibi vazgeçemiyoruz. Bunu yapmayın. İlişkilerinizden bu anne - oğul bakış açısını çekin. Kimsenin annesi değilsiniz.
Umarım yazdıklarım faydalı olur. Benimle bu konuşmaları yapacak kimsem olmadı, bu yüzden buraya bunları yazmak istedim. Bir kişi bile okusa ve yaşamını düzeltse benim için en büyük zenginlik bu olur. Son olarak, hayatınızda size kim ne yaşatırsa yaşatsın nefret etmeyin. Eğer öyle şeyler yaşanmasaydı şu an böyle bir aklınız olmazdı.
Onunla tanıştığımda hayatımın berbat bir dönemindeydim. Maddi ve manevi anlamda elimde hiçbir şey yoktu, tutunacak bir şeye çok ihtiyacım vardı ve bu sırada onu sevmeye başladım. İlk başta yaşadıklarımın gerçekten büyük bir aşk olduğunu düşünüyordum şimdi baktığımdaysa ruh hastalığı görüyorum.
Çevrem narsist kişisini tanıyordu, bu kişi oscarlık oyunculuk performansları sergiliyordu, çevremdeki insanlara göre asla bu narsist bana bakmazdı çünkü ben ona asla layık değildim. Çevrem sürekli bende bir kusur buluyordu ve ben de saf bir şekilde onlara hak veriyor ''Evet ben böyleyim, haklısınız'' diyerek kendimi acımasızca eleştiriyordum.
Narsist kişisi iki sene boyunca benimle oynadı. Psikolojik olarak çok zor durumdaydım. Bana yol gösterecek kimsem yoktu. Çocuklukta travmalar geçirmiştim ona olan duygularım sadece saplantıydı ama ben bunu kara sevda falan sanıyordum. Onun beni deli gibi sevmesini istiyordum. Ona sevdiğimi söyledim, reddetti fakat sürekli benimle oynadı, bir sevdiğini ima eden şeyler yaptı, bir de geri çekildi.
Açıkçası, hiçbir zaman onun beni gerçekten sevip sevmediğinden emin olamadım. Buradaki üyeler ''Eeee, bu kişi zaten seni reddetmiş neyine buraya yazarak onda suç buluyorsun, her şeyi kendin uydurmuşsun.'' diyebilir. Ben de işte bundan bahsediyorum, bu yanılgıdan nasıl kurtulduğuma.
İki sene boyunca ümit edip onun beni sevmesini beklemiştim. Resmen ona bağımlı yaşadım. Kesinlikle çok yanlış bir ortamdaydım, dostum zannettiğim insanların beni arkamdan bıçaklamalarına şahit oldum. Elimdeki birçok şeyi kaybettim, dibi gördüm, hastalıklar geçirdim.
Arkadaşlar, buraya dertler yazıyorsunuz sanki hiç bitmeyecek gibi zannediyorsunuz. Ben bu olayları yaşayalı uzun yıllar oldu. Buraya her şeyi yazsam belki dizi senaryosu olurdu başıma öyle olaylar geldi. Ama bütün dertler geçici. Hayatta kimseye fazla bağlanmayın, en önemli şey sağlık. SADECE BEDEN SAĞLIĞI DA DEĞİL AKIL VE RUH SAĞLIĞI.
Birçok yeteneğim vardı, çok başarılı biriydim, karşıma bu kişi çıktı ve yıllarımı bir bakteri gibi geçirdim hiçbir şekilde ne kendime ne de insanlığa faydam oldu. Oysa dünyada küçücük bakterilerin bile işlevi var, karıncaların dahi ekosisteme faydası var. Değer miydi yılları heba etmeye? Hayır.
Bunların suçlusu kim peki? Buraya narsist kişisine hakaret mi yazacağım, hayır. Bunların hepsinden ben sorumluyum. Yani diyeceğim şey şu, başınıza bir şey geliyorsa bundan biraz da siz sorumlusunuz çünkü size bu şekilde muamele edilmesine siz sorumlusunuz. Kimsenin sizi üzmesine izin vermeyin. Hayatınızı kendiniz çukura atıp daha sonra ''Benim talihim böyle, yok şöyle oldu da böyle oldu, .... kişilerinin yüzünden'' demeyin. Bu yapacağınız şey sadece gerçekleri görmemek olur. Bir şeyler gerçekten insanın kendisinde bitiyor bunu ne kadar çabuk kavrarsanız o kadar az zaman kaybı yaşarsınız.
Hayatta sadece bir kişiye de bağlanmayın. Bazen elinizdeki her şeyi kaybediyorsunuz ve sadece bir şey için ümit besliyorsunuz ona sıkıca tutunuyorsunuz ama bu dünyada her şey olabilir bir gün o ip kopar ve kendinizi yere çakılmış bulursunuz. Sadece bir insanı sevmek de haksızlıktır. Bazen sevmekten gözünüz kör oluyor ve kendinizi adıyorsunuz oysa sevginizi tüm dünya ile paylaşın sadece bir kişiyle değil. Sevmek dünyayı katlanır kılan en büyük şey ve bunu sadece bir kişide israf etmeyin. Birincisi böyle yaparsanız karşınızdaki sizi, SİZİN ONU SEVDİĞİNİZ KADAR sevmediğinde üzülürsünüz.
Sevgiyi tüm dünyayla paylaşın, sokak köpeğiyle, yardıma ihtiyacı olan bir insanla vs. Hiçbir duygu aşırılarda yaşanırsa iyi değildir.
Bazen hayatımızdaki erkekleri kendi çocuğumuz gibi görüyor ve adeta onlara bir anne gibi yaklaşıyoruz. Ne yaparsa yapsın, tıpkı bir annenin çocuğundan vazgeçemeyeceği gibi vazgeçemiyoruz. Bunu yapmayın. İlişkilerinizden bu anne - oğul bakış açısını çekin. Kimsenin annesi değilsiniz.
Umarım yazdıklarım faydalı olur. Benimle bu konuşmaları yapacak kimsem olmadı, bu yüzden buraya bunları yazmak istedim. Bir kişi bile okusa ve yaşamını düzeltse benim için en büyük zenginlik bu olur. Son olarak, hayatınızda size kim ne yaşatırsa yaşatsın nefret etmeyin. Eğer öyle şeyler yaşanmasaydı şu an böyle bir aklınız olmazdı.
