Napıcağımı bilmiyorum...

jewel .!.:

buraya uzun bir süredir üyeyim ama bu bölümde pek mesajım yok.derdim olmadığından dil ama çocukluktan beri bu tip şeyleri kimseye anlatmamak öğretildi o yüzden.ama kızlar artık gerçekten dayanamıyorum.annem panik atak hastası.bunun için doktora gitti bazı ilaçlar da vermişler ama nafile.en ufak bi şeyde tartışma çıkıyor.en basit bi şeyi büyütüyo, bozuluyo, olay yapıyo.şu anda bu satırları ağlayarak yazıyorum zaten.yine az önce tıkandı nefes alamadı.her tartışmada bunu yaşıyoruz.kardeşim ters biraz annem bi şey yap diyo o peki demiyo.hemen annem celaleniyo.düzelince iyi bir insan ama...
şu an bunu yazdığımı bilse kesin kriz geçirir.geçen gün anne seni de üye yapalım gir biraz takıl dedim.olur mu öyle şey yazılır mı oraya sonra...bi şey olucağı yok ama sanki bi şey olucak insanlar onun kim olduğunu öğrenicek rezil olucak diye düşünüyo.acayip paronayak yani.komşu bi laf söylüyo annem ondan bin laf çıkarıyo.offf yazsam sabaha kadar gider anlıycağınız.
artık annemle aynı evde olmak istemiyorum.onu görmek istemiyorum.yaptıklarının bana, kardeşime, ailemize zarar verdiğini düşünüyorum.şu aralar evden çalışıyorum ve devamlı onunla beraberim.babam arada eve geliyo hiç bi şey yokmuş gibi, böyle bir sorunumuz yokmuş gibi davranıyo.yani aslında normal zamanlarda devamlı bir karamsarlık sıkıntıdan başka bir şey yok.normal bir aile gibi normal sorunları tartışdığımızda tıkanıyor.
küçük bir olay olsun hemen bunalıyo.o içim sıkılıyo dedikçe benim içim daha beter sıkılıyo.bunları söylüyorum ama yok yine aynı yine aynı.
gerçekten napıcağımı bilmiyorum kızlar.son yıllarda kendi problemlerim de oldu ama bir şekilde atlatılıyo.ama bu çocukluğumdan beri alttan alta süregeliyo.ben napıcam ne edicem kendi öz anneme nasıl katlanıcam bilmiyorum.sonum onun gibi hatta daha beter olucak diye korkuyorum.bunun onun umrunda olduğunuysa hiiç sanmıyorum.bazen evleniyim kurtuluyim diyorum ama ya daha beter biriyle karşılasırsam diye korkuyorum.
psikolog demeyin kabul etmiyo anlatamazmış o her şeyini...
gerçekten napıcağımı bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

selda_cino .!.:

canım gerçekten çok üzüldüm ama ağlama lütfen.
üzülerek söylüyorum ama anneniz durumunu kullanıyor ve cidden sizin ve ailenizin psikolojisini bozuyor.görünen o. bence ona nasıl göründüğünü size nasıl zarar verdiğini herşeyin onun sandığı gibi olmadığını anlatın.yardım almak zorunda.
annem bize hep derki : ben bazen davranışlarımın farkında olmayabilirim beni bir hata yaparsam uyarın eleştirin ki kendimi geliştiriyim yetiştiriyim yanlış davranışım varsa düzeltiyim.
tabiki sizin de anneniz onu kırmayın ama eğer kendini değiştirmesi için bi faydası olcaksa hatalarını yüzüne vurun. biz incitmeden annemize söylüyoruz..

Genişletmek için tıkla...

jewel .!.:

çok sağolun kızlar cevaplarınız için.aslında sabrediyorum onu mutlu etmeye çalışıyorum ama bu bi süre sonra külfet gibi oluyo.normal anne kızlar gezer eğlenir.bizde sözde gezip eğleniyoruz ama acaba ben bu sefer neyi takıcak diye düşünüyorum.bilmiyorum belki ben çok abartıyorum.acaba bu kadar düşünmesem umursamasam daha mı iyi olur diye düşünüyorum.ama hassas bir insanım yapamıyorum.
evet malesef benim annemde de kullanma durumu vardı.vardı diyorum çünkü artık önemsemiyo gibi davranıyorum tıkandığında hiç bir şey olmamış gibi davranıyorum.nefes al ver, rahatla, sakinleş diyorum.
kendisi de farkında abarttığının paranoyak olduğunun ama böyleyim, napıyım, hastayım diyo geçiyo.
doktora da gitti daha önce ilaç da kullanıyo ama yok.
benim en büyük korkum annemden beter olmak, deliricem diye korkuyorum açıkçası.

Genişletmek için tıkla...