Herkese merhaba.. yine iş yerimde oturmuş, saçma bir pskolojiye girmiş,işlerini bile yapamaz halde yazıyorum sizlere. sürekli mutsuzum! sabah güzel uyanıp sebepsizce aniden gelen ve değişen bir ruh halim var. sebepse yok sebebi inanın yok.. herşeyi kafama takıyorum,herşeyin en ilerisini düşünerek yaşıyorum.. doğuma giderken bile lohusa iken yaşayacaklarımı düşünmekten doğumun o tatlı heyecanını bile yaşayamamıştım.. düğünümde düğünle ilgili herşeyi o kadar düşünüp takmışım ki gelinliğime aynadan hiç baktımmı hatırlayamıyorum.. takıntılı bir kişiliğe sahibim o niye öyle demiş,bu neden böyle bakmış,şu evime gelmiş acaba bir eksiğimi görmüş mü vs.. pikniğe dahi spontene gidemem haftalar öncesinden evime misafir gelcekse bilmem lazım.. şuan durduk yere ağlamak istiyorum tartışmak istiyorum.. eşim.. ahh sevdiğim adam.. senelerce ayrı şehirlerde sevdim ben onu ve kavuştum bebeğim var ama şimdi o adamıda sürekli mutsuz ediyorum.. o kadar kötüym ki aradım iyi değilim ben yine dedim ve takıyor kafasına biliyorum ama engel olamıyorum. sosyal medyada kişilerin paylaşımlarını dahi görüp kendi üstüne alan kendini kahreden biriyim halbuki kişilerin haberi bile yok 
ne yapıcam bilmiyorum defalarca pskyatriye gittim okb ye yatkınmışım çeşitli takıntılarımda var.. fazlasıyla yoruluyorum ben düşünmek yoruyor beni gece insan uyandığında bile düşünür mü... ne yapmalıyım bir çözüm yolu istiyorum. diyelim ki istemediğim bişey olcak o güne daha çok var belki 1 ay belki 2 ay o süre içinde yaşadığım hiçbir güzel şeyi gözüm görmüyor o güne odaklanıp o gün gelip bitene kadar kendime zehir ediyorum hayatı. eşim hiç beklemediğim anda çiçek alıyor o an deli gibi mutlu oluyorum çok kolayda mutlu olurum bir şeker bile mutlu eder beni ama çok kısa sürüyor hemen sonra çiçekle ilgili olumsuz şeyler düşünüyorum. benim kayınvalidem(çok sverim) kızımın mahrem yerlerini görünce ... yerim şeklinde seviyor bu benim en sevmediğim şeydir sırf bu yüzden oraya gittiğimde kızımı günlerce yıkamak bile istemiyorum ve bunu daha gitmeden kendimi kahredecek kadar düşünüyorum (çünkü yaz gnü sıcak eninde sonunda banyo yapacak çocuk ) evet bunu düşünmem normal olabilir kmsenin hoşuna gtmez ama normal olmayan benim daha gtmeden kendimi yeyip bitirmem. mesela aile büyükleri bir düğüne gidicek diyelim ben aylar öncesinden benide götürmek isticekler diye düşünmekten yoruluyorum halbu ki niye düşünüyosun gel derler sende gitmek istemiyorum der geçersin ama yok bunu bile ne düşünürler acaba diye takıyorum. örneklerim o kadar çok ki anlatsam sayfalar yetmez. (önceden böyle değildim çok neşeli biriydim aşırı sosyaldim gezer tozardım.. eşimle tanıştım öyle çok sevdim ki hayatım hep o oldu. ve eşimde aileside fazla rahat karakterdeler,benim ailemde daha disiplinli daha planlı hareket eden bir ailedir hala şu devirde bile internet bankacılığı diye birşey olmsına rağmen ben yazıp çizerim aldığımı sattığımı.eşimin böyle olması sanırım beni bu hale getirdi iki kişilik düşünüp hareket ettim her knuda.) okuduğunuz için teşekkür ederim kalp kırmadan yardımcı olursanız çok sevinirim..
ne yapıcam bilmiyorum defalarca pskyatriye gittim okb ye yatkınmışım çeşitli takıntılarımda var.. fazlasıyla yoruluyorum ben düşünmek yoruyor beni gece insan uyandığında bile düşünür mü... ne yapmalıyım bir çözüm yolu istiyorum. diyelim ki istemediğim bişey olcak o güne daha çok var belki 1 ay belki 2 ay o süre içinde yaşadığım hiçbir güzel şeyi gözüm görmüyor o güne odaklanıp o gün gelip bitene kadar kendime zehir ediyorum hayatı. eşim hiç beklemediğim anda çiçek alıyor o an deli gibi mutlu oluyorum çok kolayda mutlu olurum bir şeker bile mutlu eder beni ama çok kısa sürüyor hemen sonra çiçekle ilgili olumsuz şeyler düşünüyorum. benim kayınvalidem(çok sverim) kızımın mahrem yerlerini görünce ... yerim şeklinde seviyor bu benim en sevmediğim şeydir sırf bu yüzden oraya gittiğimde kızımı günlerce yıkamak bile istemiyorum ve bunu daha gitmeden kendimi kahredecek kadar düşünüyorum (çünkü yaz gnü sıcak eninde sonunda banyo yapacak çocuk ) evet bunu düşünmem normal olabilir kmsenin hoşuna gtmez ama normal olmayan benim daha gtmeden kendimi yeyip bitirmem. mesela aile büyükleri bir düğüne gidicek diyelim ben aylar öncesinden benide götürmek isticekler diye düşünmekten yoruluyorum halbu ki niye düşünüyosun gel derler sende gitmek istemiyorum der geçersin ama yok bunu bile ne düşünürler acaba diye takıyorum. örneklerim o kadar çok ki anlatsam sayfalar yetmez. (önceden böyle değildim çok neşeli biriydim aşırı sosyaldim gezer tozardım.. eşimle tanıştım öyle çok sevdim ki hayatım hep o oldu. ve eşimde aileside fazla rahat karakterdeler,benim ailemde daha disiplinli daha planlı hareket eden bir ailedir hala şu devirde bile internet bankacılığı diye birşey olmsına rağmen ben yazıp çizerim aldığımı sattığımı.eşimin böyle olması sanırım beni bu hale getirdi iki kişilik düşünüp hareket ettim her knuda.) okuduğunuz için teşekkür ederim kalp kırmadan yardımcı olursanız çok sevinirim..
