ameliyattan çıkan narkozlu hastalar gibi uyuşmuşum.daha herşey çok yeni ağırlığı üzerimden atamadım yazınca size rahatlarım belki....ben 29 yaşında 9 yıllık evliyim.herşey çok güzel eşimle çok iyiyiz tek sıkıntımız bildiğiniz gibi evlat hasreti.ne zormuş yaaa...başlarda çok endişe etmemiştim ama şimdi umutlarım da gittikçe azalmakta.ilk tedavimi yaptırdık.adanada turan çetinde 117 ile hamileydim kese oluştu fakat kalp oluşmadı gebelik sonlandı.sonrasında tekrar tedavi yine yok.ama bu arada sebepsiz infertil tanısı kondu.ankara gürgan cliniğine gittik herşey çok güzel fakat test yine negatif artık bilinmediği için ben her defasında yıkılıyorum krizler geçiriyorum aylarca yas tutuyorum ve eşim artık tedavi yok dedi 
bir zaman bekledim ama içimde hep bir üzntü doktorlar doğal yolla bile kalabilirsin dediler ben her regl günüm geçince hemen test yapıyorum yine yok onun verdiği stres beni mahvetti.ya bazen vazgeç diyorum kendime allahın sana veresi yok niye bu istek bu acılar bırak herşeyi gittiği yere kadar sonra tedavi görüp gebe kalanları duyunca içimi bir heyecan sarıyo empati yapıyorum ne kadar güzel bir duygu allahım lütfen bukez olsun diyorum önce ben karar verip sonra eşimi ikna çabası sarfediyorum sonunda ikna oluyor son 4. tedaviye 1 ay önce başladık neler yaptım aklınız durur.herkesle iletişime geçtim bütün dualar tesbihler gerekli ne varsa hepsini sonra macun karışımları hazırladım düzenli beslendim topikte arkşlr ananas yiyin diyor eşime markette nekadar anans varsa aldırttım kabak çekirdeği kuru üzüm ceviz kayısı incir vel hasıl bööö geldi.neyse histereskopi yapıldı yenileme yöntemi uygulantı çok şükür bir problemle karşılaşmadık . kısa protokolle tedavi reglin 2.günü start verdi yumurtalar uyarıldı .ve tam 33 tane yumurta toplandı dr.rekor kırdın dedi.ama ben çok kötüydüm çünkü ciddi ağrılarım meydana geldi.ohss olmuşum dr.transferden sonrada devam edebileceğini ve 15 gün yoğun bakımda kalacağımı söyledi ama ben hepsini göze alarak transfer yapılmasını istedim transfer için bir problem yoktu çünki.26 tanesi döllendi blastokis gidildi.4tane bebiş kaliteli kaldı 2 transfer 2 dondurulmuş yaptık.hiç heyecanlı deildim fakat ameliyat salonuna inince çok duygulandım hemşireler sakinleşmem için sürekli sohbet ettik odaya çıkınca tuvalete kalkmam gerekiyor fakat ben onu bile düşünerek hasta bezi aldım.hemşireler birbirine bakarak iç çektiler seni şimdi daha merak ettik bukadar herşeyi detayıyla yapıyorsun inşallah bebişin olsunda onun poposuna okkalı bir tokat at emi dediler ama yok bu onuda yapmaz pamuklara sarıp sarmalar yaa.diye sohbet dr.gelmesiyle son buldu.artık transferim olmuş bebeklerim karnımdaydılar.elimle onlara sıkıca tutunmak istedim beni sakın bırakmayın...saolsun hemşireler 2 saat yerine 4 saat yatiş yaptırdı ve sedyede yattım.neyse 5 gün antepte kaldım ve sonra annemlere gittim 7 24 dinlendim tuvalete birde yemeğe kalktım onun dışında hep yattım.8.gün kahverenginde leke gelince alt üst oldum gitti dedim sabah 9dan başladım ağlamaya diğer günekadar neyse 4 gün sonra test günü geldi umutsuz bir şekilde yaptırdık 45 dk.sonra kız kardeşim aradı ve 117 hamilesin ablacım dedi ama ben inanamamıştım üzüntülerimin yerini sevinç çığlıklarım aldı bitti artık allahım şükürler olsun dedim merkezi aradım güzel hamilesn dedi.tekrar teste gerek yok dedi ama yinede 4 gün sonra tekrarlayalım dedi tabi ben bu 4 gün bütün anne hazırlığını yaptım doğumunu n hangi aya geldiğini kalp atışını takip edecek dr.u kızmı erkekmi ya işte aklınıza gelmiycek hayaller kurdum ve eşimi bukadar mutlu görmemiştim.artık bende 10 yıl sonra anne olacaktım anne diye seslenen bir bebeğim olacaktı.hayatım tamamiyle değişecekti çünkü bütün mutluluuk sermayemi onun üzerine kurmuştum.bu sonuç beni tahmin edemeyeceğiniz kadar sevindirdi ve sonra 16.gün testini yaptırdık veeee 67 test:84:anlatamam o an yaşadıklarımı ve bebğim beni terk etmek üzereydi.merkezi aradım nedennnnn.kadıncağız şaşırdı oda bana soruyo neden kiii...3 gün sonra yine test ve 18.olmuş bebeğim beni bıraktı gitti oysa ben ona neler söyledim neler konuştum .nafile rabbim böyle istedi ve oldu.her defasında ailelerimiz eşim benim yüzümden neler yaşadılar.onları üzmemek adına sağlam cesur pozları verdim ben iyiyim geçti gitti olmayınca olmuyormuş ne yapalım kısmette yokmuş. bu acıları yaşadım dilerim rabbimden hiç kimse benim yaşadıklarımı yaşamasın hepinizi takip ediyorum dualarım sizinle sizinle o heyecanlı haberlerinizi bekliyorum benimkide mutluluk pastası olacaktı bilinmeyen bir şekilde tutturamadım dilerim sizin pastanız tutar afiyetle mutluluk pastanızı yersiniz.allahtan umudumu kesmiyorum rabbim nezaman isterse ozaman verir şuan tedavi düşünecek halde deilim aslında bu konuyu askıya aldım ve yaza nasip olursa dondurulmuşlarımı yaptırcam allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun... 
bir zaman bekledim ama içimde hep bir üzntü doktorlar doğal yolla bile kalabilirsin dediler ben her regl günüm geçince hemen test yapıyorum yine yok onun verdiği stres beni mahvetti.ya bazen vazgeç diyorum kendime allahın sana veresi yok niye bu istek bu acılar bırak herşeyi gittiği yere kadar sonra tedavi görüp gebe kalanları duyunca içimi bir heyecan sarıyo empati yapıyorum ne kadar güzel bir duygu allahım lütfen bukez olsun diyorum önce ben karar verip sonra eşimi ikna çabası sarfediyorum sonunda ikna oluyor son 4. tedaviye 1 ay önce başladık neler yaptım aklınız durur.herkesle iletişime geçtim bütün dualar tesbihler gerekli ne varsa hepsini sonra macun karışımları hazırladım düzenli beslendim topikte arkşlr ananas yiyin diyor eşime markette nekadar anans varsa aldırttım kabak çekirdeği kuru üzüm ceviz kayısı incir vel hasıl bööö geldi.neyse histereskopi yapıldı yenileme yöntemi uygulantı çok şükür bir problemle karşılaşmadık . kısa protokolle tedavi reglin 2.günü start verdi yumurtalar uyarıldı .ve tam 33 tane yumurta toplandı dr.rekor kırdın dedi.ama ben çok kötüydüm çünkü ciddi ağrılarım meydana geldi.ohss olmuşum dr.transferden sonrada devam edebileceğini ve 15 gün yoğun bakımda kalacağımı söyledi ama ben hepsini göze alarak transfer yapılmasını istedim transfer için bir problem yoktu çünki.26 tanesi döllendi blastokis gidildi.4tane bebiş kaliteli kaldı 2 transfer 2 dondurulmuş yaptık.hiç heyecanlı deildim fakat ameliyat salonuna inince çok duygulandım hemşireler sakinleşmem için sürekli sohbet ettik odaya çıkınca tuvalete kalkmam gerekiyor fakat ben onu bile düşünerek hasta bezi aldım.hemşireler birbirine bakarak iç çektiler seni şimdi daha merak ettik bukadar herşeyi detayıyla yapıyorsun inşallah bebişin olsunda onun poposuna okkalı bir tokat at emi dediler ama yok bu onuda yapmaz pamuklara sarıp sarmalar yaa.diye sohbet dr.gelmesiyle son buldu.artık transferim olmuş bebeklerim karnımdaydılar.elimle onlara sıkıca tutunmak istedim beni sakın bırakmayın...saolsun hemşireler 2 saat yerine 4 saat yatiş yaptırdı ve sedyede yattım.neyse 5 gün antepte kaldım ve sonra annemlere gittim 7 24 dinlendim tuvalete birde yemeğe kalktım onun dışında hep yattım.8.gün kahverenginde leke gelince alt üst oldum gitti dedim sabah 9dan başladım ağlamaya diğer günekadar neyse 4 gün sonra test günü geldi umutsuz bir şekilde yaptırdık 45 dk.sonra kız kardeşim aradı ve 117 hamilesin ablacım dedi ama ben inanamamıştım üzüntülerimin yerini sevinç çığlıklarım aldı bitti artık allahım şükürler olsun dedim merkezi aradım güzel hamilesn dedi.tekrar teste gerek yok dedi ama yinede 4 gün sonra tekrarlayalım dedi tabi ben bu 4 gün bütün anne hazırlığını yaptım doğumunu n hangi aya geldiğini kalp atışını takip edecek dr.u kızmı erkekmi ya işte aklınıza gelmiycek hayaller kurdum ve eşimi bukadar mutlu görmemiştim.artık bende 10 yıl sonra anne olacaktım anne diye seslenen bir bebeğim olacaktı.hayatım tamamiyle değişecekti çünkü bütün mutluluuk sermayemi onun üzerine kurmuştum.bu sonuç beni tahmin edemeyeceğiniz kadar sevindirdi ve sonra 16.gün testini yaptırdık veeee 67 test:84:anlatamam o an yaşadıklarımı ve bebğim beni terk etmek üzereydi.merkezi aradım nedennnnn.kadıncağız şaşırdı oda bana soruyo neden kiii...3 gün sonra yine test ve 18.olmuş bebeğim beni bıraktı gitti oysa ben ona neler söyledim neler konuştum .nafile rabbim böyle istedi ve oldu.her defasında ailelerimiz eşim benim yüzümden neler yaşadılar.onları üzmemek adına sağlam cesur pozları verdim ben iyiyim geçti gitti olmayınca olmuyormuş ne yapalım kısmette yokmuş. bu acıları yaşadım dilerim rabbimden hiç kimse benim yaşadıklarımı yaşamasın hepinizi takip ediyorum dualarım sizinle sizinle o heyecanlı haberlerinizi bekliyorum benimkide mutluluk pastası olacaktı bilinmeyen bir şekilde tutturamadım dilerim sizin pastanız tutar afiyetle mutluluk pastanızı yersiniz.allahtan umudumu kesmiyorum rabbim nezaman isterse ozaman verir şuan tedavi düşünecek halde deilim aslında bu konuyu askıya aldım ve yaza nasip olursa dondurulmuşlarımı yaptırcam allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun... 
