- 2 Ağustos 2012
- 596
- 173
- 333
annemle hiç yakın olamamışız bunca zmandır hep aklımın bir köşesinde bana yaptığı haksızlıklar dönüp duruyor. sabahın köründe kaldırıp kar kış demeden oğlu taze ekmek yesin diye 5 yaşından beri fırına göndermeler... hiç bilmem çocukken çocuk gibi davrandığımı oyun oynadım mı doya doya onu bile hatırlamıyorum bakkala koş dilek ekmek al ıvır zıvır herşey kendinden beklenen minik bir kadındım sanki..
mutsuzluğumu hiç farketmeyen ağladığımda neden ağlıyorsun diye döven bir anne ne kadar saçma bir cümle oldu ama başka türlü de anlatamadım. okula giderken bile saçımı taramazdı o kadar büyük bir uhde kaldı ki içimde uzun örülü saçlı kızları gördükçe benim erkek saçıyla gidip gelmelerim uzayan saçlarımın hemen kesilmesi bunlar çoğu insana boş gelebilir belki ama biriktirdikçe içinde yoruyo resmen ortaokuldayken en yakın arkadaşlarımın yanında dayak yedim ne kadar ağır bişey tahmin edersiniz belki hemde suçum yokken bi yanlış anlaşılmayı bana sormak yerine dövmeyi tercih etti ve arkaaşlarımı kovmuştu hiç unutmam..
babam yok diye belkide fazla abarttı kız başına bişey gelir mevzusunu... evlendim evimin hiç birşeyine karışmadı herşeyimi borçla taksitle aldım onca yıl çalışıp parayı eve getirmeme rağmen.. hep özendim annem çeyizime bornoz takımı aldı çatal kaşık aldı diyen arkadaşlarımı hep acı bir tebessüm ettim gözyaşlarım aktı içime anne... tabiki sen farkında olmadın hiçbir zaman
sizce şimdiden sonra aramızda bir anne kız ilişkisi kurulabilir mi nasıl affedebilirim içimde onu? normale döner miyiz
fikirlerinizi esirgemeyin kızlar teşekkür ederim şimdiden
mutsuzluğumu hiç farketmeyen ağladığımda neden ağlıyorsun diye döven bir anne ne kadar saçma bir cümle oldu ama başka türlü de anlatamadım. okula giderken bile saçımı taramazdı o kadar büyük bir uhde kaldı ki içimde uzun örülü saçlı kızları gördükçe benim erkek saçıyla gidip gelmelerim uzayan saçlarımın hemen kesilmesi bunlar çoğu insana boş gelebilir belki ama biriktirdikçe içinde yoruyo resmen ortaokuldayken en yakın arkadaşlarımın yanında dayak yedim ne kadar ağır bişey tahmin edersiniz belki hemde suçum yokken bi yanlış anlaşılmayı bana sormak yerine dövmeyi tercih etti ve arkaaşlarımı kovmuştu hiç unutmam..
babam yok diye belkide fazla abarttı kız başına bişey gelir mevzusunu... evlendim evimin hiç birşeyine karışmadı herşeyimi borçla taksitle aldım onca yıl çalışıp parayı eve getirmeme rağmen.. hep özendim annem çeyizime bornoz takımı aldı çatal kaşık aldı diyen arkadaşlarımı hep acı bir tebessüm ettim gözyaşlarım aktı içime anne... tabiki sen farkında olmadın hiçbir zaman
sizce şimdiden sonra aramızda bir anne kız ilişkisi kurulabilir mi nasıl affedebilirim içimde onu? normale döner miyiz
fikirlerinizi esirgemeyin kızlar teşekkür ederim şimdiden